 |
| Ακούστε Ζωντανά! |
1
Καλησπέρα Σπίρτα!
Παρασκευή σήμερα και το Κεραμιδόγατο συνεπές όσο γίνεται στο ραντεβού μαζί σας είναι εδώ να μοιραστεί τις σκέψεις του.
Ορυμαγδός σκέψεων, αναρωτιέμαι γι αυτά που λέγαμε στην προηγούμενη εκπομπή για το σύμπαν και το σενάριο ζωής του συγκεκριμένου Κεραμιδόγατου. Να σκέφτεται μάλλον; Ίσως. Επίσης να προσπαθεί να κάνει τον κόσμο λίγο καλύτερο. Το ότι συμβιβάζεται με τον κόσμο, όπως είναι και δέχεται να ζει σ’ αυτόν, είναι ένας τρόπος και όχι, δεν είναι ψώνιο.
Διάβαζα κάπου κάτι σχετικό με την διαπαιδαγώγηση των παιδιών. Έλεγε κάποιος, ότι στην πραγματικότητα δεν διαπαιδαγωγούμε. Απλά είμαστε εκεί και αποτελούμε για τα παιδιά παράδειγμα για μίμηση ή προς αποφυγή, ανάλογα το πώς μας ερμηνεύει το κάθε παιδί. Πολύ σωστό. Το ίδιο ισχύει πιστεύω και για τον υπόλοιπο κόσμο γύρω μας. Είμαστε εκεί παρόντες, όποιοι είμαστε ο κάθε ένας από μας και είμαστε παράδειγμα προς μίμηση ή προς αποφυγή, ανάλογα πως μας βλέπει ο καθένας από τους άλλους γύρω μας.
Υπό αυτή την έννοια, θεωρώ ότι είμαι ένα συμπαθητικό παράδειγμα προς μίμηση, αυτό που έλεγα πριν δηλαδή, ότι κάνω τον κόσμο καλύτερο, απλά με το να είμαι μέρος του. ‘Όχι το καλύτερο, αλλά συμπαθητικό παρ’ όλα αυτά.
Είδατε; Δεν είναι δύσκολο να καβαλήσει κάποιος το καλάμι. Λίγο να ψωνιστεί με την πάρτη του χρειάζεται κι εντάξει. Θυμάστε αυτό που έλεγα αρχή-αρχή, όταν πρωτογνωριστήκαμε, που σας έδωσα τα διαπιστευτήρια του Κεραμιδόγατου; Έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους κι ένα εγώ γιγάντιο και απολαμβάνουν τα κομπλιμέντα ανερυθρίαστα και λένε ευθαρσώς «ευχαριστώ, το ξέρω», όταν τα κολακεύουν, αντί να προσποιούνται πως κοκκινίζουν. Πήρατε μια πρόγευση τώρα. Ας προσέχατε, πριν αποφασίσετε να με κάνετε παρέα.
2 Αυτή την εβδομάδα έπεσα πάνω σε ένα κείμενο που είχα φυλάξει και ήθελα από καιρό να διαβάσω, μόλις έβρισκα λίγο χρόνο. Ε, βρήκα. Ήταν σχετικό με ένα βιβλίο που έχει κάνει πολύ θόρυβο, με τίτλο No More Mr. Nice Guy, ένα βιβλίο που γράφτηκε από κάποιον δόκτορα Robert Glover, με θέμα πώς να παίρνεις αυτό που θέλεις από την αγάπη, το σεξ και την ζωή. Ένα βιβλίο αυτοβοήθειας δηλαδή. Περιγράφει λοιπόν το βιβλίο αυτό το λεγόμενο "Nice guy Syndrome", το σύνδρομο όπως το ονομάζει, του καλού παιδιού.
Μπορεί να αναρωτηθείτε, τι το κακό υπάρχει στο να είναι κάποιος καλό παιδί και γιατί θα έπρεπε να το αποκαλούμε σύνδρομο, αλλά θα δείτε στην συνέχεια, ότι μόνο σύνδρομο μπορεί να το πει κανείς. Πρόκειται για μια κατάσταση λοιπόν, όπου κάποιος προσπαθεί να δείχνει πάντα ευχάριστος και να αποφεύγει τις συγκρούσεις, με κάθε κόστος. Η ιδέα βασίζεται στο συμπέρασμα ότι τα καλά παιδιά είναι άνδρες που έχουν προγραμματιστεί από μικρά ακόμα, ότι ο μόνος τρόπος για να πετύχουν στην ζωή, είναι να κάνουν τους άλλους γύρω τους χαρούμενους και να μην τους δημιουργούν προβλήματα.
Από μια πρώτη ματιά, ακούγεται θεμιτό. Δεν είναι κακό να προσφέρεις χαρά στους ανθρώπους γύρω σου, έτσι δεν είναι; Εν τούτοις, όταν αυτό γίνεται αυτοσκοπός μπορεί να προκαλέσει στρέβλωση στην αυτό-εικόνα που έχει κάποιος για τον εαυτό του. Ναι μεν τα καλά παιδιά επιδιώκουν την αποδοχή των άλλων, αλλά από την άλλη πλευρά, δεν πιστεύουν ότι την αξίζουν. Στο βάθος τους έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, το άκρως αντίθετο δηλαδή του Κεραμιδόγατου, με αποτέλεσμα να αντιπαθούν τον εαυτό τους κι έτσι, ακόμα όταν οι άλλοι τους αναγνωρίζουν ότι είναι αυτό που λέμε καλά παιδιά, αυτοί πιστεύουν μέσα τους, ότι οι άλλοι κάνουν λάθος.
Με λίγα λόγια, σύμφωνα με τον συγγραφέα τα καλά παιδιά, προσπαθώντας να ευχαριστήσουν τους άλλους, τις γυναίκες πιο ειδικά, δεν προσπαθούν να πάρουν οι ίδιοι αυτό που θέλουν από την ζωή. Επίσης, ψάχνοντας για αναγνώριση και αποδοχή συμπεριφέρονται ανέντιμα και υποκριτικά στο αντίθετο φύλο.
Σκοπός του βιβλίου είναι να δείξει στα καλά παιδιά, ότι οι ανάγκες τους και οι επιθυμίες τους είναι εξ ίσου σημαντικές με των άλλων και ότι το πρώτο βήμα για να κάνεις τους άλλους ευτυχισμένους είναι να είσαι ο ίδιο ευτυχισμένος. Ένας από τους κύριους τρόπους που εστιάζει την προσοχή του ο συγγραφέας είναι να βοηθήσει τα καλά παιδιά να συμφιλιωθούν με την αντρική φύση τους και τα αντρικά χαρακτηριστικά τους, αντί να τα φοβούνται και να προσπαθούν να τα καταπιέσουν.
3 Λοιπόν δεν θα το κρύψω. Πάει πολύ καιρός, που με είχε απασχολήσει το θέμα αυτό με τα καλά παιδιά, μέχρι να το πάρω απόφαση ότι ο καθένας με την μοίρα του, για να μην πω ο καθένας με την διαταραχούλα του και παρεξηγηθώ. Με είχε απασχολήσει, γιατί είχα παρατηρήσει μία τάση, στην Αμερική πιο ειδικά, αλλά και αλλού αργότερα, να εξισώσουν τις γυναίκες με τους άντρες, με ένα τρόπο που δεν μου ήταν κατανοητός. Έβλεπα λοιπόν στα newsfeed, με διάφορες αφορμές, εκδηλώσεις κυρίως, να γράφουν ο κύριος και η κυρία τάδε. Αλλού πάλι έγραφαν το ζεύγος τάδε, με τρόπο που με έκανε να νομίζω, πως η ατομικότητα και το ατομικό γίγνεσθαι είχε πια χαθεί. Αφήστε όμως να σας εξηγήσω.
Δεν θέλω να παρεξηγηθώ και να νομίσετε ότι ξεκίνησα κανένα αντιφεμινιστικό κίνημα. Κάθε άλλο, πιο φεμινιστής από μένα, πεθαίνεις. Όμως, υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά. Πριν το φεμινίστρια είμαι … ανθρωπίστρια; Δεν ξέρω πώς να το πω, αλλά είμαι υπέρ του ανθρώπου γενικά, ανεξαρτήτως φύλου και το φύλο πραγματικά δεν μου κάνει καμία διαφορά. Θεωρώ λοιπόν, πως ότι έχει επιτύχει ο κ. τάδε ανήκει αποκλειστικά στον κ. τάδε και όχι σε οποιονδήποτε άλλον στο οικογενειακό του περιβάλλον, παρά το ότι το οικογενειακό περιβάλλον παίζει το ρόλο του.
Ναι, το περιβάλλον έχει σημασία, γιατί είναι αυτό που μας εξασφαλίσει κάποιες σταθερές στην καθημερινότητα μας, για να μπορέσουμε να κυνηγήσουμε απερίσπαστοι τους στόχους μας. Και μόνο να μας ανέχονται οι άνθρωποι στο περιβάλλον μας και να μην μας πλακώνουν στις κλωτσιές, είναι αναμφισβήτητα μεγάλη υπόθεση. Τα μεγάλα όνειρα και οι οραματισμοί δεν κυνηγιούνται με ευχολόγια. Χρειάζονται πολλή δουλειά, τρέξιμο, άπειρες ώρες δουλειάς μακριά από το σπίτι, ξενύχτια κι ένα σωρό άλλα χαριτωμένα, οπότε είναι ξεκάθαρο, ότι η ανοχή και μόνο και η έλλειψη γκρίνιας είναι ένας σοβαρός συντελεστής στην επιτυχία αυτού που καταπιανόμαστε.
Αλλά, ερχόμαστε και στο αλλά τώρα. Το οτιδήποτε πέτυχε ο κ. τάδε, ας πάρουμε τον κ. Μπιλ Γκέιτς για παράδειγμα, με την Microsoft, είναι αποκλειστικά έργο δικό του και όχι της Μελίντα Γκέιτς, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, που το οποιοδήποτε επίτευγμα της Μελίντα σε οποιονδήποτε τομέα, δεν έχει να κάνει με τον Μπιλ. Θέλω να πω, ότι το βρίσκω τουλάχιστον κουτό και σαφέστατα υποκριτικό, να αποτεινόμαστε σε κάποιον με τιμές περίπου αρχηγού κράτους, μόνο και μόνο επειδή απλά παντρεύτηκε τον αρχηγό ενός κράτους. Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετε.
Θα προσπαθήσω να το εξηγήσω λίγο καλύτερα, με ένα παράδειγμα. Κάποτε προσπάθησε κάποιος να φερθεί ευγενικά και να μου ανοίξει την πόρτα του αυτοκινήτου για να βγω. Μου έκανε τόσο εντύπωση, που γύρισα και του είπα «δεν είμαι κουλή, μπορώ και μόνη μου να ανοίξω την πόρτα του αυτοκινήτου». Ο σχολιασμός σε λίγο.
4 Πολύ απερίσκεπτα, θα μπορούσε κανείς να με πει αγενή, όταν είπα στον ευγενικό άνθρωπο, που προσπαθούσε να ανοίξει την πόρτα του αυτοκινήτου για μένα, ότι «δεν είμαι κουλή, μπορώ και μόνη μου να ανοίξω την πόρτα του αυτοκινήτου». Όμως είναι πολύ απερίσκεπτος ο χαρακτηρισμός και χρειάζεται να σκεφτεί κανείς σαν κεραμιδόγατο, για να καταλάβει το πνεύμα μου. Πιστεύω, ότι κάθε κίνηση που απευθύνεται σε μια γυναίκα, αν δεν έχει να κάνει με μια πραγματική, φυσική αδυναμία της, είναι προσβλητική. Φυσική αδυναμία είναι κάθε τι, που χρειάζεται φυσική δύναμη τέτοια, που μια γυναίκα λογικά την στερείται. Εκεί ναι, το βρίσκω πολύ ευγενικό να προσφερθείς να βοηθήσεις, όπως θα έκανες και με κάθε άλλον άνθρωπο, που θα χρειαζόταν βοήθεια, ανεξαρτήτως φύλου.
Όμως το να προσφέρεσαι να κάνεις κάτι για κάποιον, το οποίο ξεκάθαρα μπορεί να κάνει και μόνος του, το βρίσκω δουλοπρεπές, υποκριτικό, δηθενιά και ναι, υποτιμητικό γι αυτόν στον οποίο απευθύνεσαι. Με λίγα λόγια, δεν μπορώ να διανοηθώ, ότι θα μου φέρονται διαφορετικά, επειδή είμαι γυναίκα. Δεν μπορώ να ανεχτώ ειδική μεταχείριση, διότι αυτό δηλώνει ότι ο άλλος με βλέπει σαν υποδεέστερη, κατώτερη, ότι δεν μπορώ δηλαδή να ανταποκριθώ στις προκλήσεις τις ζωής και να ανοίξω την ρημαδο-πόρτα ενός αυτοκινήτου μόνη μου, όσο γελοίο κι αν είναι αυτό. Ελπίζω να με καταλαβαίνετε τώρα.
Με πιάνει το φεμινιστικό μου σ’ αυτές τις περιπτώσεις και βγάζω νύχια. Όταν λέμε θέλω ισότητα, θέλω ισότητα, τέλος. Και δεν θα το δω σαν ισότητα, αν ο άλλος με αντιμετωπίζει σαν ανάπηρη, με αφορμή το φύλο μου. Στην καλύτερη των περιπτώσεων θα το εκλάβω σαν υποκριτική συμπεριφορά και γλείψιμο, ότι δηλαδή κάτι θέλει από μένα.
Με αυτή την έννοια και σ’ αυτό το πνεύμα, με εκνευρίζουν όλοι αυτοί οι αυλικοί, που υποκλίνονται μπροστά στην κάθε κυρία κυρίου. Το θεωρώ θεατρινισμό το να σκύβει την μέση ο κάθε αυλοκόλακας μπροστά σε κάποια, της οποίας ενδεχομένως το μόνο επίτευγμα στη ζωή, ήταν ο γάμος που έκανε με έναν επιτυχημένο άνθρωπο. Αλλά ας αφήσουμε το πώς το βλέπω και γιατί με εκνευρίζει αυτή η στάση και προς θεού να μην θεωρηθεί ότι τρέφω καμιά κακία προς την κυρία Μπιλ Γκέιτς, την οποία παρεμπιπτόντως εκτιμώ πάρα πολύ γι αυτό που είναι και γι αυτά που κάνει και όχι βέβαια για το ποιον παντρεύτηκε. Με τους άλλους τα βάζω, με τον περίγυρο και με τους παλαμακιστές, όχι με την ίδια. Όπως έλεγε ο Θεόδωρος Ρούσβελτ, η δόξα ανήκει σ’ αυτόν που είναι μέσα στην αρένα. Μην μπερδευόμαστε λοιπόν.
5 Αλλά ας μείνουμε στο θέμα. Παρατηρώ λοιπόν, ως γνήσια φεμινίστρια, αυτή την τάση που θέλει να εξυψώνει μια γυναίκα, για πράγματα που δεν έκανε και αναρωτιέμαι, τι είδους διαπλοκή κρύβεται πίσω από αυτό και που αποσκοπεί, διότι ας μην γελιόμαστε, τίποτα δεν είναι τυχαίο, όταν έχει να κάνει με τα media. Τα έχουμε πει αυτά και όσοι δεν πρόλαβαν τις παραδόσεις, να πάνε να κάνουν μια επανάληψη στην εκπομπή της Παρασκευής 9 Δεκεμβρίου με τίτλο Press the F Button.
Παρατηρώ επίσης ότι με αφορμή την οικογενειακή κατάσταση του καθενός, σύζυγος, παιδιά, γονείς, ότι έχει ο καθένας, προβάλλεται παράλληλα το προφίλ του καλού παιδιού, του οικογενειάρχη, του family man και τρυφερού πατέρα, του πιστού συζύγου, που έχει την γυναίκα του κορώνα στο κεφάλι του, που της χρωστάει τα πάντα, ότι είναι και ότι δεν είναι και ότι πρόκειται να γίνει. Άρχοντας στους τρόπους, στέκεται πάντα ένα βήμα πίσω από κείνη, της ανοίγει την πόρτα να περάσει και τραβάει την καρέκλα να καθίσει εκείνη, την βοηθάει με το παλτό ή της κρατάει την σάρπα να μην την κουράζει … τέλος πάντων καταλάβατε. Θεωρητικά ένα αντρικό πρότυπο που όλες οι γυναίκες θα ήθελαν, για μια ζωή ονειρεμένη.
Είναι όμως έτσι; Τι θέλουν τελικά οι γυναίκες; Όμως, μισό λεπτό, πριν πάμε στις γυναίκες, να δούμε λίγο, τι θέλουμε όλοι, άνδρες και γυναίκες. Ήταν ένα βιβλίο με τίτλο Οι Άνδρες είναι από τον Πλανήτη Άρη και οι γυναίκες είναι από τον Πλανήτη Αφροδίτη, όσοι το έχετε ακούσει και από τον τίτλο ακόμα σε αφήνει να καταλάβεις, ότι τα δύο φύλα είμαστε από άλλο πλανήτη. Ισχύει; Να το δούμε.
Έρευνες που έχουν γίνει, έχουν δείξει ότι στην συντριπτική πλειοψηφία τους όλοι οι άνδρες θέλουν καλή εμφάνιση, χαμόγελο, σέξυ ρούχα, σεξουαλικότητα, θαυμασμό για το πρόσωπο τους. Αντίστοιχα οι γυναίκες φαίνεται να προτιμούν κοπλιμέντα, επιβεβαίωση, στοργή στις ίδιες και στα παιδιά τους, οικονομική άνεση, ευγένεια, σεβασμό, εξωστρέφεια στον βαθμό που τις αφορά και δέσμευση.
Να δούμε τώρα τι ΔΕΝ θέλουν άντρες και γυναίκες. Άντρες: δεν θέλουν απόρριψη, θυμό, παράπονα, κριτική, ψυχρότητα. Γυναίκες: δεν θέλουν τους ανόητους, την ατημέλητη εμφάνιση, τον εγωκεντρισμό, την υπεροψία, την μειωμένη ερωτική διάθεση, την σκληρότητα.
Θα παρατηρήσετε την χαώδη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στα δύο φύλα, αν και όταν μιλάμε για τα γυναικεία θέλω, μόνο χαώδες και ομιχλώδες μπορεί να είναι το τοπίο. Έχετε ακούσει αυτό που λένε «Τι είμαστε; Γυναίκες! Και τι θέλουμε; Δεν ξέρουμε! Πότε το θέλουμε; Τώρα!» Υπό αυτή την έννοια, πρέπει να απαντηθεί αν τελικά οι γυναίκες θέλουν αυτό που θέλουν, δηλαδή τα καλά παιδιά. Σε λίγο.
6 Πριν προχωρήσουμε παραπέρα, θα σταθούμε λίγο ακόμα στην περιγραφή του Nice Guy Syndrome, να δούμε μερικές λεπτομέρειες ακόμα. Οι όροι "Nice Guy" και "nice guy syndrome" έχουν χρησιμοποιηθεί για να περιγράψουν τα αρσενικά που ενδύονται τον μανδύα του καλού παιδιού, για να αρέσουν στους άλλους, αλλά κύρια για να προσελκύσουν γυναίκες. Αυτό πολύ συχνά δεν φέρνει τα επιθυμητά αποτελέσματα, διότι όπως είπαμε οι γυναίκες είναι χαοτικές προσωπικότητες και δεν ξέρουν τι θέλουν, έτσι πολύ συχνά βλέπουν το καλό παιδί, ως φίλο, αλλά όχι σαν ένα ερωτικό σύντροφο, αφήνοντας το καλό παιδί να παλεύει με τις ανασφάλειες του και τις ευαισθησίες του.
Ευγενικά, φιλικά, ευαίσθητα, συναισθηματικά, ρομαντικά, ευάλωτα, εξυπηρετικά και πάντα πρόθυμα και έτοιμα να θυσιαστούν τα καλά παιδιά, αποτέλεσαν αντικείμενο αντικρουόμενων ερευνών, γιατί άλλες μεν έβλεπαν τα χαρακτηριστικά αυτά σαν προσόντα, ενώ άλλες τα έβλεπαν ως ενδείξεις ανασφάλειας και χαμηλής αυτοεκτίμησης.
Βρήκαν λοιπόν οι μελετητές, ότι ενώ οι γυναίκες εκτιμούν γενικά και σε θεωρητικό επίπεδο τα χαρακτηριστικά του καλού παιδιού, όταν το θέμα έρθει στο σεξουαλικό, οι προτιμήσεις τους αλλάζουν δραματικά. Τότε ξαφνικά δεν θέλουν κατανόηση, ευγένεια, λεπτούς τρόπους και ευαισθησίες, αλλά ζητούν εκείνο το αρσενικό, που γεμάτο αυτοπεποίθηση ξέρει τι θέλει και ξέρει πώς να το παίρνει και τις έχει να στέκονται στο ένα πόδι, γιατί δεν σηκώνει και πολλά-πολλά.
Κάποιες άλλες έρευνες έδειξαν ότι τα καλά παιδιά στην πλειοψηφία τους δεν είναι και τόσο ελκυστικά ή είναι μέτριας εμφάνισης στην καλύτερη των περιπτώσεων. Θα έχετε ακούσει αυτό που λένε, ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του, αλλά κυρίως το κοντό του, διότι αν είχαν μακρύ, δεν θα ήταν εκεί, αλλά θα έκαναν κάτι άλλο. Έτσι και τα καλά παιδιά, συμβαίνει συχνά να επιλέγουν τον μανδύα του καλού παιδιού, γιατί δεν έχουν κάτι άλλο να προβάλλουν, όπως π.χ. η εξωτερική εμφάνιση, για να προσελκύσουν οπαδούς του αντιθέτου φύλου. Είναι μια περίπτωση αυτή, χωρίς να είναι ο κανόνας.
Να πω εδώ ότι από ψυχολογικής σκοπιάς φαίνεται ότι τα καλά παιδιά δημιουργούν υποσυνείδητα σενάρια και η συμπεριφορά τους καθορίζεται από «συμβόλαια», όπου οι όροι προβλέπουν «θα είμαι καλός, ευγενικός, γλυκός και περιποιητικός μαζί σου κι εσύ σε αντάλλαγμα θα μου κάτσεις».
Βέβαια οι γυναίκες οφείλω να πω ότι τόχουμε, όταν θέλουμε να απορρίψουμε κάποιον. Είμαστε ήπιες και τον γεμίζουμε κομπλιμέντα. Ναι, είσαι απίστευτος, incroyable, φοβερός, το όνειρο κάθε κοπέλας, θα ήσουν τέλειος και για μένα υπό άλλες περιστάσεις, αλλά …. ΟΧΙ. Να σε κάψω Γιάννη να σ’ αλείψω μέλι. Έτσι συχνά το καλό παιδί εισπράττει ένα πολύ ευγενικό «θα ήσουν υπέροχος σύντροφος για το σωστό κορίτσι», που με άλλα λόγια λέει «δεν είμαι εγώ στο σωστό κορίτσι» και θα του ραγίσουν την καρδιά με εκείνο το άλλο, το γνωστό, το «σε βλέπω σαν φίλο, σαν αδελφό».
7 Το άσχημο στην ιστορία αυτή είναι, ότι για τους λόγους που είπαμε νωρίτερα, αλλά και για ένα σωρό άλλους, που θα δούμε στην συνέχεια, τα καλά παιδιά αποτυγχάνουν να πάρουν αυτό στο οποίο στοχεύουν, δηλαδή μια ερωτική σύντροφο. Οι γυναίκες τους βλέπουν σαν ένα φίλο, που μπορούν να κλάψουν στον ώμο του, όταν ο άλλος, ο «αλήτης» τις πληγώσει. Και τότε το καλό παιδί αντιδρά και γίνεται κακό. Νοιώθει ότι τον εκμεταλλεύτηκαν και ότι δεν κράτησαν τους όρους τους «συμβολαίου» που είχε αυτός στο μυαλό του. Θεωρεί τις γυναίκες αγνώμονες πόρνες, που τον εκμεταλλεύτηκαν χωρίς να δώσουν πίσω τα υπεσχημένα ή τέλος πάντων αυτά που εκείνος θεωρούσε ότι προβλέπονταν από το δικό του «συμβόλαιο». Γίνεται τότε εχθρικός, εκδικητικός και επιθετικός σε βαθμό που μπορεί να αγγίξει τα όρια του μανιοκαταθλιπτικού και να γίνει πραγματικά επικίνδυνος και αυτός είναι ένας λόγος, που το αποκαλούν και σύνδρομο.
Με δυο λόγια; Δεν θέλεις να έχεις πολλά-πολλά μαζί του. Και αν χρειάζεσαι οπωσδήποτε έναν ώμο να κλάψεις, όταν ο άλλος, ο «αλήτης» σε πληγώσει, βρες αλλού ή στην ανάγκη κλάψε μόνη σου. Τα σοκολατάκια και τα χαρτομάντιλα γι αυτό υπάρχουν.
Όμως κακά τα ψέματα, η μάσκα του καλού παιδιού δεν είναι τόσο καλή τελικά, ακριβώς επειδή πρόκειται για μάσκα. Το καλό παιδί είναι απίστευτα καλό ή κάνει τον απίστευτα καλό, επειδή περιμένει ανταπόδοση, ανταμοιβή για την απίστευτη καλωσύνη του. Στο βάθος-βάθος είναι ένας γελοίος υποκριτής, που επιχειρεί να χειραγωγήσει το target group του, στοχεύοντας καθαρά στο συμφέρον του. Ζητάει να «πληρωθεί» γι’ αυτό που είναι και το όλο πράγμα όταν και αν πετύχει, καταλήγει να είναι μια άθλια συναλλαγή. Θεωρεί τον εαυτό του ήρωα που δεν είναι βιαστής ή που δεν χτυπάει γυναίκες και πιστεύει ότι η ανθρωπότητα του χρωστάει γι αυτό και είναι άδικη μαζί του, όταν δεν του το αναγνωρίζει και τα πλάνα του αποτυγχάνουν.
Αλλά αυτή είναι η νοσηρή πλευρά του ζητήματος και δεν είναι πάντα έτσι. Δεν φτάνουν όλα τα καλά παιδιά στα όρια της εγκληματικότητας, παρ’ όλο που υπάρχουν τέτοια παραδείγματα. Ούτε είναι η διαβάθμιση πάντα ίδια. Όλοι πάντα στην αρχή μιας σχέσης θέλουμε να δείξουμε τον καλύτερο εαυτό μας, δεν είναι κακό αυτό, στον βαθμό που δεν είμαστε ανειλικρινείς. Είναι λογικό σιγά-σιγά όσο γνωριζόμαστε να ανοίγουμε περισσότερες πτυχές του εαυτού μας, οι οποίες μπορεί τελικά να μην είναι και τόσο καλές. Έτσι γίνεται και το κάνουμε όλοι, όσο περισσότερο εμπιστευόμαστε έναν άνθρωπο και όχι, δεν είναι υποκριτικό, όταν δεν είναι υποκριτικό.
8 Αλλά ας αφήσουμε για λίγο τα καλά παιδιά αφού τα περιγράψαμε αρκετά νομίζω και ας έρθουμε να δούμε γιατί οι γυναίκες στην πλειοψηφία τους δεν έλκονται τόσο πολύ από τα καλά παιδιά, όταν επιλέγουν ερωτικό σύντροφο. Τι σημαίνει τελικά Nice Guys Finish Last?
Κατ’ αρχήν να διευκρινίσω εδώ, ότι η έκφραση πρωτοεμφανίστηκε πολύ παλιά, το 1946 όταν ένας παράγοντας του Αμερικάνικου baseball είπε υποτιμητικά για την αντίπαλη ομάδα «Θα τους βρεις μαζί με ένα σωρό άλλα καλά παιδιά, εκεί γύρω στην έβδομη θέση της κατάταξης».
Αργότερα ένας βιολόγος έκανε ένα σχετικό λογοπαίγνιο, σε ένα βιβλίο, όπου το nice guys finish last είχε να κάνει με τα τεμπέλικα, αν μου επιτρέπεται η έκφραση, γονίδια, σε σχέση με άλλα που είναι πιο επιθετικά και τελικά επιβάλλονται. Πολύ αργότερα ο όρος χρησιμοποιήθηκε για να δείξει αυτό που λέμε εδώ, ότι δηλαδή τα καλά, ευγενικά και με λεπτούς τρόπους ρομαντικά παιδιά έρχονται δεύτερα στην κούρσα με τους ερωτικούς συντρόφους, με την πρώτη θέση να παίρνουν στις προτιμήσεις των γυναικών, τα κακά παιδιά, οι αλήτες.
Κι ερχόμαστε τώρα να δούμε το παράδοξο, πως δηλαδή ενώ τα καλά παιδιά έρχονται πρώτα στις προτιμήσεις των γυναικών, είναι τελευταία στην λίστα όταν έρχεται η ώρα οι γυναίκες να διαλέξουν σύντροφο. Θυμάστε τι θέλουν οι γυναίκες, που είπαμε νωρίτερα. Ενώ λοιπόν οι γυναίκες περιγράφουν τον ιδανικό άντρα ως ιππότη, ευγενικό, ευαίσθητο, ρομαντικό, τρυφερό, που θα τις επιβεβαιώνει κάθε στιγμή, χωρίς ίχνος υπεροψίας και καθόλου σκληρό, όταν έρχεται η κρίσιμη ώρα, πάνε και πέφτουν πάνω στα βάτα, στους αλητάμπουρες, τους υπερόπτες, τους αναίσθητους, τους ψυχοπαθείς, αυτούς που δεν παρακαλάνε και οι οποίοι έχουν τον μισό πληθυσμό της γης στα πόδια τους.
Τι είναι αυτό που κάνει τις γυναίκες να ψηφίζουν μεν καλά παιδιά, αλλά να επιλέγουν κακά, που θα τους ραγίσουν την καρδιά και θα τις πετάξουν μόλις βαρεθούν, σαν στυμμένη λεμονόκουπα, για να μην μπορούν να τους ξεχάσουν μετά, για τα επόμενα 10 χρόνια; Τι είναι αυτό που τις κάνει να δίνουν προτεραιότητα στον τύπο, που δεν απαντάει στα μηνύματα, που τις έστησε δύο φορές και που δεν είναι σίγουρο τι ακριβώς κάνει τις ώρες που είναι μακριά; Γιατί να μην δώσουν την προτεραιότητα στον καλό εκείνο άνθρωπο, που γεμίζει το κινητό τους ρομαντικά μηνύματα, που τους έφερε λουλούδια στο δεύτερο ραντεβού και τηλεφωνεί δύο φορές την ημέρα με την ελπίδα να βγουν; Ισχύει αυτό που λένε ότι τις γυναίκες όσο τις φτύνεις κολλάνε, όπως τα γραμματόσημα;
Στο θέμα αυτό διατυπώθηκε κάποια στιγμή η άποψη, ότι οι γυναίκες ψηφίζουν καλά παιδιά, γιατί αυτό πιστεύουν ότι είναι το σωστό και έτσι τις έμαθαν από μωρά. Κανείς δεν μας είπε, τι τύπος ήταν ο πρίγκιπας της Σταχτοπούτας, της Ωραίας κοιμωμένης, της Χιονάτης και των άλλων παραμυθιών, με τα οποία μας τάισαν αγοράκια και κοριτσάκια από τα γεννοφάσκια μας. Αντίθετα μας σερβίρισαν ένα σωρό εικόνες του πρίγκιπα-ιππότη, με ροζ μαγουλάκι κι ευγενικό, γλυκό χαμόγελο, το άκρο αντίθετο δηλαδή από αυτό που θα λέγαμε macho man. Είναι λογικό λοιπόν, όταν μας ρωτούν ποιος είναι ο ιδανικός άντρας να περιγράφουμε τον πρίγκιπα του παραμυθιού, άσχετα ποιον θέλουμε στο τέλος.
Η ίδια αυτή άποψη υποστήριξε ότι αυτό που τραβάει τις γυναίκες σαν μαγνήτης στα κακά παιδιά, είναι η πρόκληση που παρουσιάζει η περίπτωση τους. Υπάρχει καλύτερο τρόπαιο από το κεφάλι ενός αλήτη στα πόδια σου; Δεν υπάρχει. Ακόμα κι ένα κεραμιδόγατο θα στο πει αυτό.
9 Όπως είπα και πρωτύτερα έχουν γίνει άπειρες έρευνες για το θέμα αυτό. Μία απ’ αυτές υποστηρίζει, ότι μπορεί οι γυναίκες να απορρίπτουν τα καλά παιδιά στις σχέσεις τους και να τερματίζουν τελευταία, χάνοντας κατά κράτος από τα κακά παιδιά, αλλά όταν το ζήτημα έρθει σε επίπεδο μακροχρόνιας δέσμευσης, γάμου και παιδιών, τα ποσοστά αλλάζουν με δραματικό τρόπο, δίνοντας το προβάδισμα στα καλά παιδιά. Εντυπωσιακό, αλλά οι γυναίκες φαίνεται να προτιμούν τα κακά παιδιά για σύντομες σχέσεις, που δεν υπόσχονται πολύ μέλλον, αλλά όταν έρθει η ώρα να «τακτοποιηθούν» και να νοικοκυρευτούν και να κάνουν οικογένεια, εκεί τα δεδομένα αλλάζουν και τα κακά παιδιά μένουν απ’ έξω.
Έτσι βλέπουμε το φαινόμενο, γυναίκες να στρέφονται ξανά στο καλό παιδί που πάντα ήταν εκεί γι αυτές και τους στεκόταν και πάντα τις αγαπούσε έστω και κρυφά, χωρίς να εκδηλώνεται. Λίγο από Ελληνική ταινία μου θυμίζει αυτό, αλλά εντάξει.
Οι περισσότεροι άντρες έχουν δυσκολία να καταλάβουν τι είναι αυτό που προσελκύει τις γυναίκες στα κακά παιδιά. Γιατί θα προτιμήσει μια γυναίκα έναν τύπο αγενή, απολίτιστο, χωρίς τρόπους, έναν αλαζόνα, που παίζει μαζί της, δεν τον ενδιαφέρει και πάρα πολύ η ίδια ούτε νοιάζεται πως θα την ευχαριστήσει; Γιατί δεν θα προτιμήσει τον τύπο που την περιποιείται, την προσέχει, της κάνει τα χατίρια και της δείχνει την κάθε στιγμή ότι είναι μοναδική γι αυτόν;
Ένας λόγος λένε, είναι αυτός, επειδή δηλαδή τα κακά παιδιά έρχονται πρώτα στις προτιμήσεις των γυναικών για γρήγορες σχέσεις, μοιραία έχουν πολλές σχέσεις και αυτό στο μυαλό μιας γυναίκας μεταφράζεται αυτόματα, πως ότι έχει ζήτηση είναι και καλό. Το ότι δεν χρειάζεται να προσπαθήσει και πολύ για να έχει τις γυναίκες στα πόδια του, κάτι σημαίνει γι αυτόν. Με τόση προσφορά, το κακό αγόρι αποτελεί μια πρόκληση για κείνη, γιατί είναι μέσα στην φύση μας να θέλουμε αυτό ακριβώς που είναι δύσκολο να αποκτήσουμε.
Πιθανώς λοιπόν, για να βάλουν λίγο δράμα και λίγη περιπέτεια στη ζωή τους ή για το τρόπαιο που λέγαμε, εκείνη ακριβώς την στιγμή, κάνει την επιλογή της και επιλέγει αυτόν που θέλουν όλες να είναι μαζί του. Έχει παρατηρηθεί λοιπόν, ότι πάρα πολλές γυναίκες, οι περισσότερες ίσως, κάποια στιγμή στην ενήλικη ζωή τους θα μπλέξουν με ένα κακό παιδί, διότι τι είναι ένα μαρτίνι χωρίς ελιά;
Από την άλλη μεριά όμως, θέλουν και το καλό παιδί, το οποίο θα εμπιστεύονται και θα είναι πάντα εκεί γι αυτές, όταν το χρειάζονται. Αν είμαστε αρκετά ειλικρινείς, θα συμφωνούσαμε οι γυναίκες μεταξύ μας, ότι μπορεί να θέλουμε τα κακά παιδιά, αλλά αυτό που τελικά έχουμε ανάγκη στη ζωή είναι τα καλά παιδιά. Ακόμα κι αν δεν το συνειδητοποιούμε, αυτό που ψάχνουμε τελικά, είναι ένα κακό παιδί που στο βάθος του είναι καλό παιδί. Μπορεί να λέμε ότι το δράμα δεν μας ταιριάζει και δεν είναι αυτό που ζητάμε, αλλά κάνουμε λάθος. Μας αρέσει το δράμα και είναι αυτό το συνεχές τραινάκι συναισθημάτων στο οποίο θα σε υποβάλει ένα κακό παιδί, που θα σε κάνει να νοιώθεις ζωντανή και ότι η ζωή σου έχει κάποιο νόημα.
Όλο αυτό είναι πολύ καλό, μέχρι την στιγμή που δεν είναι καλό πια είτε γιατί έφτασες το σημείο κορεσμού και δεν το αντέχεις άλλο είτε γιατί απλά βαρέθηκες. Κι εκεί έρχεται να δώσει την λύση το καλό παιδί, αυτό που ελέγχει τα συναισθήματα του και τα δικά σου και δεν θα σε σπρώξει στα άκρα και στον γκρεμό, αλλά θα σε προστατέψει από τον ίδιο τον εαυτό σου, προσφέροντας σου ισορροπημένες δόσεις, χωρίς όμως να υπερβαίνει την συνιστώμενη δοσολογία.
Με δυο λόγια; Θέλουμε και τα δύο, συνδυασμό των δύο και όπως λέει συχνά το Κεραμιδόγατο εδώ, γιατί να περιοριστώ σε ένα από τα δύο, αν μπορώ να έχω και τα δύο; Για τα μακαρόνια μιλάω, έτσι; Όχι για άντρες. Μην παρεξηγηθώ. Θέλω να πω, γιατί να τρώω σκέτα μακαρόνια με τυρί, όταν μπορώ να έχω και μακαρόνια με τυρί και κέτσαπ; Τρώω τα μισά με τυρί και μετά βάζω από πάνω το κέτσαπ και συνεχίζω.
Τώρα … δεν είμαι πολύ σίγουρη πόση σχέση έχει αυτό με τους άντρες και μ’ αυτό που συζητάμε, αλλά μην δίνετε πολλή σημασία.
10 Τελικά παίζουν ρόλο και οι κοινωνικές συνθήκες πάντως στην διαμόρφωση των θέλω των γυναικών. Παρατηρήθηκε σε μια άλλη πρόσφατη έρευνα, ότι οι μεγαλύτερες γυναίκες έδιναν περισσότερη σημασία στο στάτους και την οικονομική κατάσταση των αντρών, καθώς και στην ικανότητα τους να στηρίξουν την μελλοντική οικογένεια και λιγότερη σημασία στην εμφάνιση και την στάση τους απέναντι στην ζωή και το πόσο διασκεδαστικοί είναι. Αλλά όσο οι κοινωνικές συνθήκες αλλάζουν και όσο οι γυναίκες γίνονται πιο ανεξάρτητες οικονομικά από τους άντρες, άλλο τόσο αλλάζουν και οι ερωτικές προτιμήσεις τους. Παρατηρήθηκε λοιπόν, ότι αντίθετα με το προηγούμενο γκρουπ, οι νεώτερες γυναίκες, έδιναν το προβάδισμα σε σχέσεις με κακά αγόρια, προφανώς γιατί τις ενδιέφερε το γονιδιακό θέμα περισσότερο από το οικονομικό. Ήθελαν δηλαδή με κάθε τρόπο τα γονίδια του κακού παιδιού, έστω και να αυτό θα γινόταν μέσα από μια σύντομη και όχι τόσο μόνιμη σχέση. Εντυπωσιακό, εεε;
Αφού λοιπόν καταλήξαμε ότι θέλουμε συνδυασμό των δύο άκρων αντιθέτων, ας δούμε λίγο, τι μας δίνει ο ένας και τι δίνει ο άλλος, ο καλός και ο κακός δηλαδή και γιατί τελικά οι γυναίκες θέλουμε και τους δύο. Χρειαζόμαστε ένα κακό αγόρι, που πάλεψε και κατάφερε να γίνει καλό, για να έχουμε το καλύτερο κομμάτι και των δύο.
Τα κακά αγόρια λοιπόν θα σε σύρουν σε περιπέτειες, ενώ τα καλά αγόρια θα σε κρατήσουν ασφαλή. Έχουν μια προδιάθεση να σκέφτονται έξω από την πεπατημένη και θα σε τραβήξουν έξω από αυτό που λέμε comfort zone και θα σε βγάλουν έξω από τις νόρμες. Μπορεί να νοιώσεις άβολα, αλλά θα κάνεις μαζί τους πράγματα, που δεν θα έκανες υπό ομαλές συνθήκες και αυτό θα σε γεμίσει ψυχικά. Οι περιπέτειες είναι ωραίες, το άσχημο είναι ότι το κακό παιδί θα σε οδηγήσει στην περιπέτεια, αλλά πολύ συχνά θα σε παρατήσει εκεί, να τα βγάλεις πέρα μόνη σου. Κακά τα ψέματα, αλλά από τους δύο, μόνο το καλό αγόρι θα μείνει εκεί μαζί σου, να σιγουρευτεί ότι θα είσαι ασφαλής και να σε ξελασπώσει.
Το κακό αγόρι θα σε σπρώξει να ζήσεις τον κίνδυνο και να ρισκάρεις. Θα σου θυμίσει πράγματα που είχες ξεχάσει, θα σε παρασύρει με την τρέλα του να ξαναπροσπαθήσεις, να τρέξεις για τα όνειρα σου, να ξαναζήσεις την υπερένταση. Το καλό αγόρι θα σου πει ότι δεν είναι όλα τα ρίσκα ίδια, θα σου επισημάνει πότε είναι η στιγμή λάθος ή το ρίσκο πολύ μεγάλο για σένα.
Το κακό αγόρι δεν ανήκει σε κανέναν ούτε και σε σένα. Θα σε κάνει να νοιώθεις την κάθε στιγμή ότι μπορεί να τον χάσεις και έτσι είναι. Έχει γούστο, θα σε κάνει να θέλεις να δοκιμάσεις καινούρια πράγματα, καινούριες εμπειρίες, είναι τρελή παρέα, αλλά όλα αυτά θα σε κάνει να τα εκτιμήσεις δυο φορές, αν νοιώσεις ότι μπορεί και να τα χάσεις.
Είναι απρόβλεπτος και το να θεωρείς κάποιον ή κάτι δεδομένο, δεν ήταν ποτέ καλό, για καμία σχέση. Το καλό παιδί αντίστοιχα, από την στιγμή που θα υποσχεθεί να μείνει δίπλα σου θα είναι δίπλα σου και δεν θα σε εγκαταλείψει ποτέ. Αν όμως κάνει το λάθος να σε κάνει να νοιώσεις 100% ασφαλής, τότε το έχασε το παιχνίδι. Όσο κι αν είναι όμορφο να εμπιστεύεσαι τα αισθήματα του άλλου, άλλο τόσο μπορεί να γίνει βαρετό, όταν είναι δεδομένος και προβλέψιμος.
Εντάξει, αυτό πια…. Αλλά ας είμαστε ρεαλιστές. Τι περιμένεις από τις γυναίκες όταν άλλο λένε και άλλο εννοούν; Όταν σου λένε «είμαι πολύ καλά, ευχαριστώ» και στην πραγματικότητα εννοούν «πιο χάλια δεν γίνεται»? Κάπως έτσι πάει το πράγμα εδώ, να μου είσαι αφοσιωμένος, αλλά όχι πάρα πολύ, γιατί γίνεσαι βαρετός στο τέλος. Είμαστε μυστήρια όντα, αλλά το έχω ξαναπεί αυτό νομίζω.
11 Ωραία, θα πείτε τώρα και πως γίνεται κανείς κακό αγόρι; Κατ’ αρχήν να μην παρεξηγηθούμε, σε όλα τα πράγματα πρέπει να υπάρχει μια ισορροπία και όταν λέμε κακό αγόρι εννοούμε μια στάση ζωής και όχι αναγκαία παραβατική συμπεριφορά ή σκληρότητα απέναντι στον γυναικείο πληθυσμό, έτσι; Δεν λέμε να γίνετε το κτήνος. Λέμε να μην είσαστε μονίμως στα γόνατα, αυτό λέμε.
Πως λοιπόν γίνεται κάποιος το κακό παιδί, που τελικά δεν είναι ανάγκη να είναι και τόσο κακό, για να αρέσει στις γυναίκες. Κατ’ αρχήν να μην είναι fake, ψευδεπίγραφο. τατουάζ τρελό κούρεμα, σκληρές μπότες, δερμάτινα και αλυσίδες δεν βοηθάνε, αν δεν είναι στο στοιχείο σας. Το πολύ-πολύ να σας περάσουν για καρναβαλιστή.
Τα κακά αγόρια δεν υποκρίνονται. Δεν παριστάνουν τον ευγενικό, δεν παριστάνουν τον συμπαθητικό, δεν παριστάνουν τον έξυπνο. Είναι αυτό που είναι κι αυτό αρέσει. Έχουν αυτοπεποίθηση και θετική εικόνα για τον εαυτό τους και δεν χρειάζονται την έγκριση κανενός γι αυτό που είναι. Είναι αυθεντικοί, ξέρουν ποιοι είναι και που πάνε, αρέσουν και το ξέρουν, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα τους. Δεν τους απασχολεί αν αρέσουν, αρέσουν στον εαυτό τους κι αυτό τους φτάνει. Σαν αποτέλεσμα όλη αυτή η θετική αυτοεικόνα που έχουν για τον εαυτό τους βγαίνει τελικά προς τα έξω μέσα από την γλώσσα του σώματος και σαρώνει.
Τα κακά αγόρια το εννοούν. Όταν κάνουν μια κίνηση, την εννοούν, όταν λένε κάτι, το εννοούν. Δεν προσπαθούν να δημιουργήσουν εντυπώσεις και τα δήθεν τους αφήνουν αδιάφορους. Δεν φοβούνται. Δεν φοβούνται τι θα σκεφτούν ή τι θα πουν οι άλλοι γι αυτούς, δεν φοβούνται το πώς θα αντιδράσει μια γυναίκα. Θα κάνουν αυτό που θέλουν να κάνουν, θα πάρουν αυτό που θέλουν να πάρουν και όταν δεν, πάλι το ίδιο τους κάνει. Θα της πιάσουν το χέρι αν αυτό θέλουν, θα την φιλήσουν αν θέλουν, θα της πιάσουν ότι πιάνεται και δεν θα φοβούνται. Η αντίδραση δεν τους αγγίζει.
Επίσης τα κακά αγόρια παίρνουν τον χρόνο τους και δεν θα τους πείσει κανείς να κάνουν κάτι, αν αυτοί πρώτα δεν έχουν αποφασίσει ότι ήρθε η ώρα να το κάνουν. Αν το κορίτσι νομίζει ότι πάνε πολύ γρήγορα, πρόβλημα της. Αν πιστεύει ότι πάνε πολύ αργά, πάλι πρόβλημα της, να εξασκηθεί λίγο στην υπομονή.
Στέκονται γερά στα πόδια τους και δεν κάνουν την πάπια όταν υπάρχουν συγκρούσεις, αλλά υπερασπίζονται σθεναρά τον εαυτό τους και όποιον άλλον νομίζουν. Δεν είναι θύματα και δεν επιτρέπουν και στους άλλους να τους κάνουν θύματα.
Τα κακά αγόρια δεν ακολουθούν κανένα. Έχουν δικό τους δρόμο κι όποιος θέλει ακολουθεί. Επίσης είναι τραγικά ειλικρινείς, γι αυτό και συχνά χαρακτηρίζονται ως αγενείς. Θα σου πουν αυτό που θέλουν, έξω από τα δόντια, χωρίς να υπολογίσουν την αντίδραση σου. Ψεματάκια και φτηνές δικαιολογίες δεν είναι το δυνατό τους σημείο. Αν σε απάτησε, deal with it. Take it or leave it.
Τα κακά αγόρια έχουν πάθος και όταν ζουν κάτι το ζουν 100%, χωρίς εκπτώσεις και αυτός είναι ένας ακόμα λόγος που η συνύπαρξη μαζί τους μπορεί να σου φέρει ρίγη και είναι δύσκολο να την ξεχάσεις.
Θα μπορούσα να μιλάω ώρες για τα χαρακτηριστικά αυτών των τύπων και πάλι δεν θα είχα καταφέρει να τους περιγράψω. Είναι τόσα πολλά πράγματα μαζί, που τι να πεις πρώτο και τι δεύτερο. Όμως πήρατε μια ιδέα. Και αν ρωτάτε, «τα κακά αγόρια πετυχαίνουν πάντα με τις γυναίκες;», η απάντηση είναι ΟΧΙ. Όχι, αλλά δεν τους νοιάζει κιόλας. Το πιάσατε τώρα; Ήμουνα σίγουρη για σας.
12 Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι όλα χρειάζονται και τα κακά παιδιά και τα καλά και ίσως, λέω ίσως η εμπειρία από τα κακά παιδιά να είναι αυτό που μας στείλει στο τέλος στα καλά παιδιά, όταν μια γυναίκα βαρεθεί να παίζει το χαλάκι στην πόρτα του κακού παιδιού. Υπό αυτή την έννοια μπορεί τα καλά παιδιά να τερματίζουν τελευταία, αλλά ίσως να πρέπει να γίνεται έτσι. Χρειάζονται και οι γυναίκες λίγη προπόνηση μέσα στα βάτα, πριν καταλήξουν στην ιδανική, ονειρεμένη σχέση, δεν συμφωνούμε;
Έπειτα, για να βρεις τον πρίγκιπα, θα χρειαστεί πρώτα να φιλήσεις αρκετού βατράχους μέχρι να τον ανακαλύψεις ανάμεσα τους, έτσι δεν είναι; Δεν συμφωνούμε και σ’ αυτό;
Επίσης ελπίζω να μάθανε κάτι και τα αγόρια από αυτά που είπαμε. Το αδερφίστικο στυλάκι του καλού παιδιού που προβάλουν τα media δεν βοηθάει σε τίποτε άλλο, εκτός από το να γελοιοποιήστε. Επίσης δεν βοηθάει το να ξεπαραδιάζεστε, να το παίζετε άρχοντες, να την πηγαίνετε σε ακριβά εστιατόρια, να της στέλνετε ποιήματα, μηνύματα, λουλούδια και δώρα του Αγίου Βαλεντίνου, την ίδια ώρα που εκείνη κοιμάται με έναν τύπο που δεν κάνει τίποτα από όλα αυτά και την έχει στο χαλάκι του σκύλου να κοιμάται, τρέμοντας μην τον χάσει. Νομίζω η διαφορά είναι ορατή.
Μάθετε να εκτιμάτε τον εαυτό σας και να εξωτερικεύεστε και αν δεν αρέσετε στους άλλους, δεν πειράζει, σίγουρα υπάρχουν κάποιοι ανάμεσα τους που τους αρέσετε. Όχι εγώ, κάποιος άλλος όμως, σίγουρα. Και δεν χρειάζεστε έγκριση γι αυτά που κάνετε. Τα κακά αγόρια δεν ζητάνε ποτέ έγκριση, κάνουν αυτό που θέλουν, την ώρα που το θέλουν Και επί τέλους, ξεπεράστε την μαμά σας. Ξέρουμε ότι προσπάθησε με νύχια και με δόντια να σας κάνει τον τέλειο άντρα, αυτό δηλαδή που δεν ήταν ποτέ ο πατέρας σας, αλλά για όνομα. Δεν κοιμάστε με την μητέρα σας και το να είστε το παιδί της μαμάς δεν πρόκειται να σας ρίξει σε κανένα κρεβάτι, πάρτε το απόφαση. Προτελευταίο μουσικό κομμάτι απόψε.
13 Η εκπομπή μας έφτασε αισίως στο τέλος της. Εμείς θα ανανεώσουμε τους όρκους αιώνιας αγάπης και πίστης ανάμεσα μας, μαζί με το ραντεβού μας, για την επόμενη Παρασκευή την ίδια ώρα, 7 το βράδυ.
Θυμόμαστε ότι το Spirto Web Radio μας συντροφεύει 24 ώρες, 7 μέρες την εβδομάδα, με εκπομπές καθημερινά και με την καλύτερη μουσική πάντα. Δείτε τις προγραμματισμένες εκπομπές στο Σπιρτολόγιο, εκεί που λέει Πρόγραμμα.
Σπιρτόκουτο, Νόστος-Wolf Approved, Γιάννης Ιωάννου, Βιβή Μιχαήλ, Νανά Τσούμα, Μιχάλης Μαυροβουνιώτης, Κωνσταντίνος RVS, το Κεραμιδόγατο, εγώ δηλαδή, οι παραγωγοί του spirto web radio, σας συντροφεύουν τώρα 24 ώρες, διότι πλέον μπορείτε να ακούτε τις αγαπημένες σας εκπομπές, αν τις χάσατε, σε επανάληψη τις πρωινές ώρες, 10 με 2. Την χάσατε; Την έχουμε. Για την εκπομπή λέω. Το ζητήσατε – έγινε.
Επίσης να μην ξεχάσω να σας πω, ότι αν είσαστε τύπος που του αρέσει τρελά η μουσική, αν βρίσκετε ότι οι μουσικές σας γνώσεις ξεπερνούν τον μέσο όρο, αν έχετε ευχέρεια λόγου και χιούμορ, είσαστε ετοιμόλογοι και δεν κολλάτε εύκολα, τότε στο spirto Web Radio ίσως υπάρχει μια θέση για σας, πίσω από τις κονσόλες, από την θέση του ραδιοφωνικού παραγωγού. Μπείτε στο site του σπίρτου www.spirtowebradio.com κι εκεί θα βρείτε περισσότερες πληροφορίες, πως θα γίνετε our next crazy diamond. Στο Spirto Web Radio ξέρουμε καλά, ότι όλα τα διαμάντια, ήταν κάποτε άνθρακες.
Εγώ θα σας πω καληνύχτα, με την υπενθύμιση ότι η εκπομπή Don’t Mess with Cats αναμεταδίδεται σε επανάληψη το Σάββατο στις 10 το πρωί, αχάραγα. Δεν φεύγετε, μένετε εδώ και ακούμε Μιχάλη Μαυροβουνιώτη και Ρεμπέτικους Δρόμους στις 9. Όσοι δεν πρόλαβαν να κάνουν εγγραφή στο site του spirto web radio, ευκαιρία να το κάνουν τώρα.
Ένα τελευταίο μουσικό κομμάτι για τον δρόμο. 14
Διάβαζα κάπου κάτι σχετικό με την διαπαιδαγώγηση των παιδιών. Έλεγε κάποιος, ότι στην πραγματικότητα δεν διαπαιδαγωγούμε. Απλά είμαστε εκεί και αποτελούμε για τα παιδιά παράδειγμα για μίμηση ή προς αποφυγή, ανάλογα το πώς μας ερμηνεύει το κάθε παιδί. Πολύ σωστό. Το ίδιο ισχύει πιστεύω και για τον υπόλοιπο κόσμο γύρω μας. Είμαστε εκεί παρόντες, όποιοι είμαστε ο κάθε ένας από μας και είμαστε παράδειγμα προς μίμηση ή προς αποφυγή, ανάλογα πως μας βλέπει ο καθένας από τους άλλους γύρω μας.
Υπό αυτή την έννοια, θεωρώ ότι είμαι ένα συμπαθητικό παράδειγμα προς μίμηση, αυτό που έλεγα πριν δηλαδή, ότι κάνω τον κόσμο καλύτερο, απλά με το να είμαι μέρος του. ‘Όχι το καλύτερο, αλλά συμπαθητικό παρ’ όλα αυτά.
Είδατε; Δεν είναι δύσκολο να καβαλήσει κάποιος το καλάμι. Λίγο να ψωνιστεί με την πάρτη του χρειάζεται κι εντάξει. Θυμάστε αυτό που έλεγα αρχή-αρχή, όταν πρωτογνωριστήκαμε, που σας έδωσα τα διαπιστευτήρια του Κεραμιδόγατου; Έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους κι ένα εγώ γιγάντιο και απολαμβάνουν τα κομπλιμέντα ανερυθρίαστα και λένε ευθαρσώς «ευχαριστώ, το ξέρω», όταν τα κολακεύουν, αντί να προσποιούνται πως κοκκινίζουν. Πήρατε μια πρόγευση τώρα. Ας προσέχατε, πριν αποφασίσετε να με κάνετε παρέα.
2 Αυτή την εβδομάδα έπεσα πάνω σε ένα κείμενο που είχα φυλάξει και ήθελα από καιρό να διαβάσω, μόλις έβρισκα λίγο χρόνο. Ε, βρήκα. Ήταν σχετικό με ένα βιβλίο που έχει κάνει πολύ θόρυβο, με τίτλο No More Mr. Nice Guy, ένα βιβλίο που γράφτηκε από κάποιον δόκτορα Robert Glover, με θέμα πώς να παίρνεις αυτό που θέλεις από την αγάπη, το σεξ και την ζωή. Ένα βιβλίο αυτοβοήθειας δηλαδή. Περιγράφει λοιπόν το βιβλίο αυτό το λεγόμενο "Nice guy Syndrome", το σύνδρομο όπως το ονομάζει, του καλού παιδιού.
Μπορεί να αναρωτηθείτε, τι το κακό υπάρχει στο να είναι κάποιος καλό παιδί και γιατί θα έπρεπε να το αποκαλούμε σύνδρομο, αλλά θα δείτε στην συνέχεια, ότι μόνο σύνδρομο μπορεί να το πει κανείς. Πρόκειται για μια κατάσταση λοιπόν, όπου κάποιος προσπαθεί να δείχνει πάντα ευχάριστος και να αποφεύγει τις συγκρούσεις, με κάθε κόστος. Η ιδέα βασίζεται στο συμπέρασμα ότι τα καλά παιδιά είναι άνδρες που έχουν προγραμματιστεί από μικρά ακόμα, ότι ο μόνος τρόπος για να πετύχουν στην ζωή, είναι να κάνουν τους άλλους γύρω τους χαρούμενους και να μην τους δημιουργούν προβλήματα.
Από μια πρώτη ματιά, ακούγεται θεμιτό. Δεν είναι κακό να προσφέρεις χαρά στους ανθρώπους γύρω σου, έτσι δεν είναι; Εν τούτοις, όταν αυτό γίνεται αυτοσκοπός μπορεί να προκαλέσει στρέβλωση στην αυτό-εικόνα που έχει κάποιος για τον εαυτό του. Ναι μεν τα καλά παιδιά επιδιώκουν την αποδοχή των άλλων, αλλά από την άλλη πλευρά, δεν πιστεύουν ότι την αξίζουν. Στο βάθος τους έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, το άκρως αντίθετο δηλαδή του Κεραμιδόγατου, με αποτέλεσμα να αντιπαθούν τον εαυτό τους κι έτσι, ακόμα όταν οι άλλοι τους αναγνωρίζουν ότι είναι αυτό που λέμε καλά παιδιά, αυτοί πιστεύουν μέσα τους, ότι οι άλλοι κάνουν λάθος.
Με λίγα λόγια, σύμφωνα με τον συγγραφέα τα καλά παιδιά, προσπαθώντας να ευχαριστήσουν τους άλλους, τις γυναίκες πιο ειδικά, δεν προσπαθούν να πάρουν οι ίδιοι αυτό που θέλουν από την ζωή. Επίσης, ψάχνοντας για αναγνώριση και αποδοχή συμπεριφέρονται ανέντιμα και υποκριτικά στο αντίθετο φύλο.
3 Λοιπόν δεν θα το κρύψω. Πάει πολύ καιρός, που με είχε απασχολήσει το θέμα αυτό με τα καλά παιδιά, μέχρι να το πάρω απόφαση ότι ο καθένας με την μοίρα του, για να μην πω ο καθένας με την διαταραχούλα του και παρεξηγηθώ. Με είχε απασχολήσει, γιατί είχα παρατηρήσει μία τάση, στην Αμερική πιο ειδικά, αλλά και αλλού αργότερα, να εξισώσουν τις γυναίκες με τους άντρες, με ένα τρόπο που δεν μου ήταν κατανοητός. Έβλεπα λοιπόν στα newsfeed, με διάφορες αφορμές, εκδηλώσεις κυρίως, να γράφουν ο κύριος και η κυρία τάδε. Αλλού πάλι έγραφαν το ζεύγος τάδε, με τρόπο που με έκανε να νομίζω, πως η ατομικότητα και το ατομικό γίγνεσθαι είχε πια χαθεί. Αφήστε όμως να σας εξηγήσω.
Δεν θέλω να παρεξηγηθώ και να νομίσετε ότι ξεκίνησα κανένα αντιφεμινιστικό κίνημα. Κάθε άλλο, πιο φεμινιστής από μένα, πεθαίνεις. Όμως, υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά. Πριν το φεμινίστρια είμαι … ανθρωπίστρια; Δεν ξέρω πώς να το πω, αλλά είμαι υπέρ του ανθρώπου γενικά, ανεξαρτήτως φύλου και το φύλο πραγματικά δεν μου κάνει καμία διαφορά. Θεωρώ λοιπόν, πως ότι έχει επιτύχει ο κ. τάδε ανήκει αποκλειστικά στον κ. τάδε και όχι σε οποιονδήποτε άλλον στο οικογενειακό του περιβάλλον, παρά το ότι το οικογενειακό περιβάλλον παίζει το ρόλο του.
Ναι, το περιβάλλον έχει σημασία, γιατί είναι αυτό που μας εξασφαλίσει κάποιες σταθερές στην καθημερινότητα μας, για να μπορέσουμε να κυνηγήσουμε απερίσπαστοι τους στόχους μας. Και μόνο να μας ανέχονται οι άνθρωποι στο περιβάλλον μας και να μην μας πλακώνουν στις κλωτσιές, είναι αναμφισβήτητα μεγάλη υπόθεση. Τα μεγάλα όνειρα και οι οραματισμοί δεν κυνηγιούνται με ευχολόγια. Χρειάζονται πολλή δουλειά, τρέξιμο, άπειρες ώρες δουλειάς μακριά από το σπίτι, ξενύχτια κι ένα σωρό άλλα χαριτωμένα, οπότε είναι ξεκάθαρο, ότι η ανοχή και μόνο και η έλλειψη γκρίνιας είναι ένας σοβαρός συντελεστής στην επιτυχία αυτού που καταπιανόμαστε.
Αλλά, ερχόμαστε και στο αλλά τώρα. Το οτιδήποτε πέτυχε ο κ. τάδε, ας πάρουμε τον κ. Μπιλ Γκέιτς για παράδειγμα, με την Microsoft, είναι αποκλειστικά έργο δικό του και όχι της Μελίντα Γκέιτς, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, που το οποιοδήποτε επίτευγμα της Μελίντα σε οποιονδήποτε τομέα, δεν έχει να κάνει με τον Μπιλ. Θέλω να πω, ότι το βρίσκω τουλάχιστον κουτό και σαφέστατα υποκριτικό, να αποτεινόμαστε σε κάποιον με τιμές περίπου αρχηγού κράτους, μόνο και μόνο επειδή απλά παντρεύτηκε τον αρχηγό ενός κράτους. Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετε.
Θα προσπαθήσω να το εξηγήσω λίγο καλύτερα, με ένα παράδειγμα. Κάποτε προσπάθησε κάποιος να φερθεί ευγενικά και να μου ανοίξει την πόρτα του αυτοκινήτου για να βγω. Μου έκανε τόσο εντύπωση, που γύρισα και του είπα «δεν είμαι κουλή, μπορώ και μόνη μου να ανοίξω την πόρτα του αυτοκινήτου». Ο σχολιασμός σε λίγο.
4 Πολύ απερίσκεπτα, θα μπορούσε κανείς να με πει αγενή, όταν είπα στον ευγενικό άνθρωπο, που προσπαθούσε να ανοίξει την πόρτα του αυτοκινήτου για μένα, ότι «δεν είμαι κουλή, μπορώ και μόνη μου να ανοίξω την πόρτα του αυτοκινήτου». Όμως είναι πολύ απερίσκεπτος ο χαρακτηρισμός και χρειάζεται να σκεφτεί κανείς σαν κεραμιδόγατο, για να καταλάβει το πνεύμα μου. Πιστεύω, ότι κάθε κίνηση που απευθύνεται σε μια γυναίκα, αν δεν έχει να κάνει με μια πραγματική, φυσική αδυναμία της, είναι προσβλητική. Φυσική αδυναμία είναι κάθε τι, που χρειάζεται φυσική δύναμη τέτοια, που μια γυναίκα λογικά την στερείται. Εκεί ναι, το βρίσκω πολύ ευγενικό να προσφερθείς να βοηθήσεις, όπως θα έκανες και με κάθε άλλον άνθρωπο, που θα χρειαζόταν βοήθεια, ανεξαρτήτως φύλου.
Όμως το να προσφέρεσαι να κάνεις κάτι για κάποιον, το οποίο ξεκάθαρα μπορεί να κάνει και μόνος του, το βρίσκω δουλοπρεπές, υποκριτικό, δηθενιά και ναι, υποτιμητικό γι αυτόν στον οποίο απευθύνεσαι. Με λίγα λόγια, δεν μπορώ να διανοηθώ, ότι θα μου φέρονται διαφορετικά, επειδή είμαι γυναίκα. Δεν μπορώ να ανεχτώ ειδική μεταχείριση, διότι αυτό δηλώνει ότι ο άλλος με βλέπει σαν υποδεέστερη, κατώτερη, ότι δεν μπορώ δηλαδή να ανταποκριθώ στις προκλήσεις τις ζωής και να ανοίξω την ρημαδο-πόρτα ενός αυτοκινήτου μόνη μου, όσο γελοίο κι αν είναι αυτό. Ελπίζω να με καταλαβαίνετε τώρα.
Με πιάνει το φεμινιστικό μου σ’ αυτές τις περιπτώσεις και βγάζω νύχια. Όταν λέμε θέλω ισότητα, θέλω ισότητα, τέλος. Και δεν θα το δω σαν ισότητα, αν ο άλλος με αντιμετωπίζει σαν ανάπηρη, με αφορμή το φύλο μου. Στην καλύτερη των περιπτώσεων θα το εκλάβω σαν υποκριτική συμπεριφορά και γλείψιμο, ότι δηλαδή κάτι θέλει από μένα.
Με αυτή την έννοια και σ’ αυτό το πνεύμα, με εκνευρίζουν όλοι αυτοί οι αυλικοί, που υποκλίνονται μπροστά στην κάθε κυρία κυρίου. Το θεωρώ θεατρινισμό το να σκύβει την μέση ο κάθε αυλοκόλακας μπροστά σε κάποια, της οποίας ενδεχομένως το μόνο επίτευγμα στη ζωή, ήταν ο γάμος που έκανε με έναν επιτυχημένο άνθρωπο. Αλλά ας αφήσουμε το πώς το βλέπω και γιατί με εκνευρίζει αυτή η στάση και προς θεού να μην θεωρηθεί ότι τρέφω καμιά κακία προς την κυρία Μπιλ Γκέιτς, την οποία παρεμπιπτόντως εκτιμώ πάρα πολύ γι αυτό που είναι και γι αυτά που κάνει και όχι βέβαια για το ποιον παντρεύτηκε. Με τους άλλους τα βάζω, με τον περίγυρο και με τους παλαμακιστές, όχι με την ίδια. Όπως έλεγε ο Θεόδωρος Ρούσβελτ, η δόξα ανήκει σ’ αυτόν που είναι μέσα στην αρένα. Μην μπερδευόμαστε λοιπόν.
5 Αλλά ας μείνουμε στο θέμα. Παρατηρώ λοιπόν, ως γνήσια φεμινίστρια, αυτή την τάση που θέλει να εξυψώνει μια γυναίκα, για πράγματα που δεν έκανε και αναρωτιέμαι, τι είδους διαπλοκή κρύβεται πίσω από αυτό και που αποσκοπεί, διότι ας μην γελιόμαστε, τίποτα δεν είναι τυχαίο, όταν έχει να κάνει με τα media. Τα έχουμε πει αυτά και όσοι δεν πρόλαβαν τις παραδόσεις, να πάνε να κάνουν μια επανάληψη στην εκπομπή της Παρασκευής 9 Δεκεμβρίου με τίτλο Press the F Button.
Παρατηρώ επίσης ότι με αφορμή την οικογενειακή κατάσταση του καθενός, σύζυγος, παιδιά, γονείς, ότι έχει ο καθένας, προβάλλεται παράλληλα το προφίλ του καλού παιδιού, του οικογενειάρχη, του family man και τρυφερού πατέρα, του πιστού συζύγου, που έχει την γυναίκα του κορώνα στο κεφάλι του, που της χρωστάει τα πάντα, ότι είναι και ότι δεν είναι και ότι πρόκειται να γίνει. Άρχοντας στους τρόπους, στέκεται πάντα ένα βήμα πίσω από κείνη, της ανοίγει την πόρτα να περάσει και τραβάει την καρέκλα να καθίσει εκείνη, την βοηθάει με το παλτό ή της κρατάει την σάρπα να μην την κουράζει … τέλος πάντων καταλάβατε. Θεωρητικά ένα αντρικό πρότυπο που όλες οι γυναίκες θα ήθελαν, για μια ζωή ονειρεμένη.
Είναι όμως έτσι; Τι θέλουν τελικά οι γυναίκες; Όμως, μισό λεπτό, πριν πάμε στις γυναίκες, να δούμε λίγο, τι θέλουμε όλοι, άνδρες και γυναίκες. Ήταν ένα βιβλίο με τίτλο Οι Άνδρες είναι από τον Πλανήτη Άρη και οι γυναίκες είναι από τον Πλανήτη Αφροδίτη, όσοι το έχετε ακούσει και από τον τίτλο ακόμα σε αφήνει να καταλάβεις, ότι τα δύο φύλα είμαστε από άλλο πλανήτη. Ισχύει; Να το δούμε.
Έρευνες που έχουν γίνει, έχουν δείξει ότι στην συντριπτική πλειοψηφία τους όλοι οι άνδρες θέλουν καλή εμφάνιση, χαμόγελο, σέξυ ρούχα, σεξουαλικότητα, θαυμασμό για το πρόσωπο τους. Αντίστοιχα οι γυναίκες φαίνεται να προτιμούν κοπλιμέντα, επιβεβαίωση, στοργή στις ίδιες και στα παιδιά τους, οικονομική άνεση, ευγένεια, σεβασμό, εξωστρέφεια στον βαθμό που τις αφορά και δέσμευση.
Να δούμε τώρα τι ΔΕΝ θέλουν άντρες και γυναίκες. Άντρες: δεν θέλουν απόρριψη, θυμό, παράπονα, κριτική, ψυχρότητα. Γυναίκες: δεν θέλουν τους ανόητους, την ατημέλητη εμφάνιση, τον εγωκεντρισμό, την υπεροψία, την μειωμένη ερωτική διάθεση, την σκληρότητα.
Θα παρατηρήσετε την χαώδη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στα δύο φύλα, αν και όταν μιλάμε για τα γυναικεία θέλω, μόνο χαώδες και ομιχλώδες μπορεί να είναι το τοπίο. Έχετε ακούσει αυτό που λένε «Τι είμαστε; Γυναίκες! Και τι θέλουμε; Δεν ξέρουμε! Πότε το θέλουμε; Τώρα!» Υπό αυτή την έννοια, πρέπει να απαντηθεί αν τελικά οι γυναίκες θέλουν αυτό που θέλουν, δηλαδή τα καλά παιδιά. Σε λίγο.
6 Πριν προχωρήσουμε παραπέρα, θα σταθούμε λίγο ακόμα στην περιγραφή του Nice Guy Syndrome, να δούμε μερικές λεπτομέρειες ακόμα. Οι όροι "Nice Guy" και "nice guy syndrome" έχουν χρησιμοποιηθεί για να περιγράψουν τα αρσενικά που ενδύονται τον μανδύα του καλού παιδιού, για να αρέσουν στους άλλους, αλλά κύρια για να προσελκύσουν γυναίκες. Αυτό πολύ συχνά δεν φέρνει τα επιθυμητά αποτελέσματα, διότι όπως είπαμε οι γυναίκες είναι χαοτικές προσωπικότητες και δεν ξέρουν τι θέλουν, έτσι πολύ συχνά βλέπουν το καλό παιδί, ως φίλο, αλλά όχι σαν ένα ερωτικό σύντροφο, αφήνοντας το καλό παιδί να παλεύει με τις ανασφάλειες του και τις ευαισθησίες του.
Ευγενικά, φιλικά, ευαίσθητα, συναισθηματικά, ρομαντικά, ευάλωτα, εξυπηρετικά και πάντα πρόθυμα και έτοιμα να θυσιαστούν τα καλά παιδιά, αποτέλεσαν αντικείμενο αντικρουόμενων ερευνών, γιατί άλλες μεν έβλεπαν τα χαρακτηριστικά αυτά σαν προσόντα, ενώ άλλες τα έβλεπαν ως ενδείξεις ανασφάλειας και χαμηλής αυτοεκτίμησης.
Βρήκαν λοιπόν οι μελετητές, ότι ενώ οι γυναίκες εκτιμούν γενικά και σε θεωρητικό επίπεδο τα χαρακτηριστικά του καλού παιδιού, όταν το θέμα έρθει στο σεξουαλικό, οι προτιμήσεις τους αλλάζουν δραματικά. Τότε ξαφνικά δεν θέλουν κατανόηση, ευγένεια, λεπτούς τρόπους και ευαισθησίες, αλλά ζητούν εκείνο το αρσενικό, που γεμάτο αυτοπεποίθηση ξέρει τι θέλει και ξέρει πώς να το παίρνει και τις έχει να στέκονται στο ένα πόδι, γιατί δεν σηκώνει και πολλά-πολλά.
Κάποιες άλλες έρευνες έδειξαν ότι τα καλά παιδιά στην πλειοψηφία τους δεν είναι και τόσο ελκυστικά ή είναι μέτριας εμφάνισης στην καλύτερη των περιπτώσεων. Θα έχετε ακούσει αυτό που λένε, ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του, αλλά κυρίως το κοντό του, διότι αν είχαν μακρύ, δεν θα ήταν εκεί, αλλά θα έκαναν κάτι άλλο. Έτσι και τα καλά παιδιά, συμβαίνει συχνά να επιλέγουν τον μανδύα του καλού παιδιού, γιατί δεν έχουν κάτι άλλο να προβάλλουν, όπως π.χ. η εξωτερική εμφάνιση, για να προσελκύσουν οπαδούς του αντιθέτου φύλου. Είναι μια περίπτωση αυτή, χωρίς να είναι ο κανόνας.
Να πω εδώ ότι από ψυχολογικής σκοπιάς φαίνεται ότι τα καλά παιδιά δημιουργούν υποσυνείδητα σενάρια και η συμπεριφορά τους καθορίζεται από «συμβόλαια», όπου οι όροι προβλέπουν «θα είμαι καλός, ευγενικός, γλυκός και περιποιητικός μαζί σου κι εσύ σε αντάλλαγμα θα μου κάτσεις».
Βέβαια οι γυναίκες οφείλω να πω ότι τόχουμε, όταν θέλουμε να απορρίψουμε κάποιον. Είμαστε ήπιες και τον γεμίζουμε κομπλιμέντα. Ναι, είσαι απίστευτος, incroyable, φοβερός, το όνειρο κάθε κοπέλας, θα ήσουν τέλειος και για μένα υπό άλλες περιστάσεις, αλλά …. ΟΧΙ. Να σε κάψω Γιάννη να σ’ αλείψω μέλι. Έτσι συχνά το καλό παιδί εισπράττει ένα πολύ ευγενικό «θα ήσουν υπέροχος σύντροφος για το σωστό κορίτσι», που με άλλα λόγια λέει «δεν είμαι εγώ στο σωστό κορίτσι» και θα του ραγίσουν την καρδιά με εκείνο το άλλο, το γνωστό, το «σε βλέπω σαν φίλο, σαν αδελφό».
7 Το άσχημο στην ιστορία αυτή είναι, ότι για τους λόγους που είπαμε νωρίτερα, αλλά και για ένα σωρό άλλους, που θα δούμε στην συνέχεια, τα καλά παιδιά αποτυγχάνουν να πάρουν αυτό στο οποίο στοχεύουν, δηλαδή μια ερωτική σύντροφο. Οι γυναίκες τους βλέπουν σαν ένα φίλο, που μπορούν να κλάψουν στον ώμο του, όταν ο άλλος, ο «αλήτης» τις πληγώσει. Και τότε το καλό παιδί αντιδρά και γίνεται κακό. Νοιώθει ότι τον εκμεταλλεύτηκαν και ότι δεν κράτησαν τους όρους τους «συμβολαίου» που είχε αυτός στο μυαλό του. Θεωρεί τις γυναίκες αγνώμονες πόρνες, που τον εκμεταλλεύτηκαν χωρίς να δώσουν πίσω τα υπεσχημένα ή τέλος πάντων αυτά που εκείνος θεωρούσε ότι προβλέπονταν από το δικό του «συμβόλαιο». Γίνεται τότε εχθρικός, εκδικητικός και επιθετικός σε βαθμό που μπορεί να αγγίξει τα όρια του μανιοκαταθλιπτικού και να γίνει πραγματικά επικίνδυνος και αυτός είναι ένας λόγος, που το αποκαλούν και σύνδρομο.
Με δυο λόγια; Δεν θέλεις να έχεις πολλά-πολλά μαζί του. Και αν χρειάζεσαι οπωσδήποτε έναν ώμο να κλάψεις, όταν ο άλλος, ο «αλήτης» σε πληγώσει, βρες αλλού ή στην ανάγκη κλάψε μόνη σου. Τα σοκολατάκια και τα χαρτομάντιλα γι αυτό υπάρχουν.
Όμως κακά τα ψέματα, η μάσκα του καλού παιδιού δεν είναι τόσο καλή τελικά, ακριβώς επειδή πρόκειται για μάσκα. Το καλό παιδί είναι απίστευτα καλό ή κάνει τον απίστευτα καλό, επειδή περιμένει ανταπόδοση, ανταμοιβή για την απίστευτη καλωσύνη του. Στο βάθος-βάθος είναι ένας γελοίος υποκριτής, που επιχειρεί να χειραγωγήσει το target group του, στοχεύοντας καθαρά στο συμφέρον του. Ζητάει να «πληρωθεί» γι’ αυτό που είναι και το όλο πράγμα όταν και αν πετύχει, καταλήγει να είναι μια άθλια συναλλαγή. Θεωρεί τον εαυτό του ήρωα που δεν είναι βιαστής ή που δεν χτυπάει γυναίκες και πιστεύει ότι η ανθρωπότητα του χρωστάει γι αυτό και είναι άδικη μαζί του, όταν δεν του το αναγνωρίζει και τα πλάνα του αποτυγχάνουν.
Αλλά αυτή είναι η νοσηρή πλευρά του ζητήματος και δεν είναι πάντα έτσι. Δεν φτάνουν όλα τα καλά παιδιά στα όρια της εγκληματικότητας, παρ’ όλο που υπάρχουν τέτοια παραδείγματα. Ούτε είναι η διαβάθμιση πάντα ίδια. Όλοι πάντα στην αρχή μιας σχέσης θέλουμε να δείξουμε τον καλύτερο εαυτό μας, δεν είναι κακό αυτό, στον βαθμό που δεν είμαστε ανειλικρινείς. Είναι λογικό σιγά-σιγά όσο γνωριζόμαστε να ανοίγουμε περισσότερες πτυχές του εαυτού μας, οι οποίες μπορεί τελικά να μην είναι και τόσο καλές. Έτσι γίνεται και το κάνουμε όλοι, όσο περισσότερο εμπιστευόμαστε έναν άνθρωπο και όχι, δεν είναι υποκριτικό, όταν δεν είναι υποκριτικό.
8 Αλλά ας αφήσουμε για λίγο τα καλά παιδιά αφού τα περιγράψαμε αρκετά νομίζω και ας έρθουμε να δούμε γιατί οι γυναίκες στην πλειοψηφία τους δεν έλκονται τόσο πολύ από τα καλά παιδιά, όταν επιλέγουν ερωτικό σύντροφο. Τι σημαίνει τελικά Nice Guys Finish Last?
Κατ’ αρχήν να διευκρινίσω εδώ, ότι η έκφραση πρωτοεμφανίστηκε πολύ παλιά, το 1946 όταν ένας παράγοντας του Αμερικάνικου baseball είπε υποτιμητικά για την αντίπαλη ομάδα «Θα τους βρεις μαζί με ένα σωρό άλλα καλά παιδιά, εκεί γύρω στην έβδομη θέση της κατάταξης».
Αργότερα ένας βιολόγος έκανε ένα σχετικό λογοπαίγνιο, σε ένα βιβλίο, όπου το nice guys finish last είχε να κάνει με τα τεμπέλικα, αν μου επιτρέπεται η έκφραση, γονίδια, σε σχέση με άλλα που είναι πιο επιθετικά και τελικά επιβάλλονται. Πολύ αργότερα ο όρος χρησιμοποιήθηκε για να δείξει αυτό που λέμε εδώ, ότι δηλαδή τα καλά, ευγενικά και με λεπτούς τρόπους ρομαντικά παιδιά έρχονται δεύτερα στην κούρσα με τους ερωτικούς συντρόφους, με την πρώτη θέση να παίρνουν στις προτιμήσεις των γυναικών, τα κακά παιδιά, οι αλήτες.
Κι ερχόμαστε τώρα να δούμε το παράδοξο, πως δηλαδή ενώ τα καλά παιδιά έρχονται πρώτα στις προτιμήσεις των γυναικών, είναι τελευταία στην λίστα όταν έρχεται η ώρα οι γυναίκες να διαλέξουν σύντροφο. Θυμάστε τι θέλουν οι γυναίκες, που είπαμε νωρίτερα. Ενώ λοιπόν οι γυναίκες περιγράφουν τον ιδανικό άντρα ως ιππότη, ευγενικό, ευαίσθητο, ρομαντικό, τρυφερό, που θα τις επιβεβαιώνει κάθε στιγμή, χωρίς ίχνος υπεροψίας και καθόλου σκληρό, όταν έρχεται η κρίσιμη ώρα, πάνε και πέφτουν πάνω στα βάτα, στους αλητάμπουρες, τους υπερόπτες, τους αναίσθητους, τους ψυχοπαθείς, αυτούς που δεν παρακαλάνε και οι οποίοι έχουν τον μισό πληθυσμό της γης στα πόδια τους.
Τι είναι αυτό που κάνει τις γυναίκες να ψηφίζουν μεν καλά παιδιά, αλλά να επιλέγουν κακά, που θα τους ραγίσουν την καρδιά και θα τις πετάξουν μόλις βαρεθούν, σαν στυμμένη λεμονόκουπα, για να μην μπορούν να τους ξεχάσουν μετά, για τα επόμενα 10 χρόνια; Τι είναι αυτό που τις κάνει να δίνουν προτεραιότητα στον τύπο, που δεν απαντάει στα μηνύματα, που τις έστησε δύο φορές και που δεν είναι σίγουρο τι ακριβώς κάνει τις ώρες που είναι μακριά; Γιατί να μην δώσουν την προτεραιότητα στον καλό εκείνο άνθρωπο, που γεμίζει το κινητό τους ρομαντικά μηνύματα, που τους έφερε λουλούδια στο δεύτερο ραντεβού και τηλεφωνεί δύο φορές την ημέρα με την ελπίδα να βγουν; Ισχύει αυτό που λένε ότι τις γυναίκες όσο τις φτύνεις κολλάνε, όπως τα γραμματόσημα;
Στο θέμα αυτό διατυπώθηκε κάποια στιγμή η άποψη, ότι οι γυναίκες ψηφίζουν καλά παιδιά, γιατί αυτό πιστεύουν ότι είναι το σωστό και έτσι τις έμαθαν από μωρά. Κανείς δεν μας είπε, τι τύπος ήταν ο πρίγκιπας της Σταχτοπούτας, της Ωραίας κοιμωμένης, της Χιονάτης και των άλλων παραμυθιών, με τα οποία μας τάισαν αγοράκια και κοριτσάκια από τα γεννοφάσκια μας. Αντίθετα μας σερβίρισαν ένα σωρό εικόνες του πρίγκιπα-ιππότη, με ροζ μαγουλάκι κι ευγενικό, γλυκό χαμόγελο, το άκρο αντίθετο δηλαδή από αυτό που θα λέγαμε macho man. Είναι λογικό λοιπόν, όταν μας ρωτούν ποιος είναι ο ιδανικός άντρας να περιγράφουμε τον πρίγκιπα του παραμυθιού, άσχετα ποιον θέλουμε στο τέλος.
Η ίδια αυτή άποψη υποστήριξε ότι αυτό που τραβάει τις γυναίκες σαν μαγνήτης στα κακά παιδιά, είναι η πρόκληση που παρουσιάζει η περίπτωση τους. Υπάρχει καλύτερο τρόπαιο από το κεφάλι ενός αλήτη στα πόδια σου; Δεν υπάρχει. Ακόμα κι ένα κεραμιδόγατο θα στο πει αυτό.
9 Όπως είπα και πρωτύτερα έχουν γίνει άπειρες έρευνες για το θέμα αυτό. Μία απ’ αυτές υποστηρίζει, ότι μπορεί οι γυναίκες να απορρίπτουν τα καλά παιδιά στις σχέσεις τους και να τερματίζουν τελευταία, χάνοντας κατά κράτος από τα κακά παιδιά, αλλά όταν το ζήτημα έρθει σε επίπεδο μακροχρόνιας δέσμευσης, γάμου και παιδιών, τα ποσοστά αλλάζουν με δραματικό τρόπο, δίνοντας το προβάδισμα στα καλά παιδιά. Εντυπωσιακό, αλλά οι γυναίκες φαίνεται να προτιμούν τα κακά παιδιά για σύντομες σχέσεις, που δεν υπόσχονται πολύ μέλλον, αλλά όταν έρθει η ώρα να «τακτοποιηθούν» και να νοικοκυρευτούν και να κάνουν οικογένεια, εκεί τα δεδομένα αλλάζουν και τα κακά παιδιά μένουν απ’ έξω.
Έτσι βλέπουμε το φαινόμενο, γυναίκες να στρέφονται ξανά στο καλό παιδί που πάντα ήταν εκεί γι αυτές και τους στεκόταν και πάντα τις αγαπούσε έστω και κρυφά, χωρίς να εκδηλώνεται. Λίγο από Ελληνική ταινία μου θυμίζει αυτό, αλλά εντάξει.
Οι περισσότεροι άντρες έχουν δυσκολία να καταλάβουν τι είναι αυτό που προσελκύει τις γυναίκες στα κακά παιδιά. Γιατί θα προτιμήσει μια γυναίκα έναν τύπο αγενή, απολίτιστο, χωρίς τρόπους, έναν αλαζόνα, που παίζει μαζί της, δεν τον ενδιαφέρει και πάρα πολύ η ίδια ούτε νοιάζεται πως θα την ευχαριστήσει; Γιατί δεν θα προτιμήσει τον τύπο που την περιποιείται, την προσέχει, της κάνει τα χατίρια και της δείχνει την κάθε στιγμή ότι είναι μοναδική γι αυτόν;
Ένας λόγος λένε, είναι αυτός, επειδή δηλαδή τα κακά παιδιά έρχονται πρώτα στις προτιμήσεις των γυναικών για γρήγορες σχέσεις, μοιραία έχουν πολλές σχέσεις και αυτό στο μυαλό μιας γυναίκας μεταφράζεται αυτόματα, πως ότι έχει ζήτηση είναι και καλό. Το ότι δεν χρειάζεται να προσπαθήσει και πολύ για να έχει τις γυναίκες στα πόδια του, κάτι σημαίνει γι αυτόν. Με τόση προσφορά, το κακό αγόρι αποτελεί μια πρόκληση για κείνη, γιατί είναι μέσα στην φύση μας να θέλουμε αυτό ακριβώς που είναι δύσκολο να αποκτήσουμε.
Πιθανώς λοιπόν, για να βάλουν λίγο δράμα και λίγη περιπέτεια στη ζωή τους ή για το τρόπαιο που λέγαμε, εκείνη ακριβώς την στιγμή, κάνει την επιλογή της και επιλέγει αυτόν που θέλουν όλες να είναι μαζί του. Έχει παρατηρηθεί λοιπόν, ότι πάρα πολλές γυναίκες, οι περισσότερες ίσως, κάποια στιγμή στην ενήλικη ζωή τους θα μπλέξουν με ένα κακό παιδί, διότι τι είναι ένα μαρτίνι χωρίς ελιά;
Από την άλλη μεριά όμως, θέλουν και το καλό παιδί, το οποίο θα εμπιστεύονται και θα είναι πάντα εκεί γι αυτές, όταν το χρειάζονται. Αν είμαστε αρκετά ειλικρινείς, θα συμφωνούσαμε οι γυναίκες μεταξύ μας, ότι μπορεί να θέλουμε τα κακά παιδιά, αλλά αυτό που τελικά έχουμε ανάγκη στη ζωή είναι τα καλά παιδιά. Ακόμα κι αν δεν το συνειδητοποιούμε, αυτό που ψάχνουμε τελικά, είναι ένα κακό παιδί που στο βάθος του είναι καλό παιδί. Μπορεί να λέμε ότι το δράμα δεν μας ταιριάζει και δεν είναι αυτό που ζητάμε, αλλά κάνουμε λάθος. Μας αρέσει το δράμα και είναι αυτό το συνεχές τραινάκι συναισθημάτων στο οποίο θα σε υποβάλει ένα κακό παιδί, που θα σε κάνει να νοιώθεις ζωντανή και ότι η ζωή σου έχει κάποιο νόημα.
Όλο αυτό είναι πολύ καλό, μέχρι την στιγμή που δεν είναι καλό πια είτε γιατί έφτασες το σημείο κορεσμού και δεν το αντέχεις άλλο είτε γιατί απλά βαρέθηκες. Κι εκεί έρχεται να δώσει την λύση το καλό παιδί, αυτό που ελέγχει τα συναισθήματα του και τα δικά σου και δεν θα σε σπρώξει στα άκρα και στον γκρεμό, αλλά θα σε προστατέψει από τον ίδιο τον εαυτό σου, προσφέροντας σου ισορροπημένες δόσεις, χωρίς όμως να υπερβαίνει την συνιστώμενη δοσολογία.
Με δυο λόγια; Θέλουμε και τα δύο, συνδυασμό των δύο και όπως λέει συχνά το Κεραμιδόγατο εδώ, γιατί να περιοριστώ σε ένα από τα δύο, αν μπορώ να έχω και τα δύο; Για τα μακαρόνια μιλάω, έτσι; Όχι για άντρες. Μην παρεξηγηθώ. Θέλω να πω, γιατί να τρώω σκέτα μακαρόνια με τυρί, όταν μπορώ να έχω και μακαρόνια με τυρί και κέτσαπ; Τρώω τα μισά με τυρί και μετά βάζω από πάνω το κέτσαπ και συνεχίζω.
Τώρα … δεν είμαι πολύ σίγουρη πόση σχέση έχει αυτό με τους άντρες και μ’ αυτό που συζητάμε, αλλά μην δίνετε πολλή σημασία.
10 Τελικά παίζουν ρόλο και οι κοινωνικές συνθήκες πάντως στην διαμόρφωση των θέλω των γυναικών. Παρατηρήθηκε σε μια άλλη πρόσφατη έρευνα, ότι οι μεγαλύτερες γυναίκες έδιναν περισσότερη σημασία στο στάτους και την οικονομική κατάσταση των αντρών, καθώς και στην ικανότητα τους να στηρίξουν την μελλοντική οικογένεια και λιγότερη σημασία στην εμφάνιση και την στάση τους απέναντι στην ζωή και το πόσο διασκεδαστικοί είναι. Αλλά όσο οι κοινωνικές συνθήκες αλλάζουν και όσο οι γυναίκες γίνονται πιο ανεξάρτητες οικονομικά από τους άντρες, άλλο τόσο αλλάζουν και οι ερωτικές προτιμήσεις τους. Παρατηρήθηκε λοιπόν, ότι αντίθετα με το προηγούμενο γκρουπ, οι νεώτερες γυναίκες, έδιναν το προβάδισμα σε σχέσεις με κακά αγόρια, προφανώς γιατί τις ενδιέφερε το γονιδιακό θέμα περισσότερο από το οικονομικό. Ήθελαν δηλαδή με κάθε τρόπο τα γονίδια του κακού παιδιού, έστω και να αυτό θα γινόταν μέσα από μια σύντομη και όχι τόσο μόνιμη σχέση. Εντυπωσιακό, εεε;
Αφού λοιπόν καταλήξαμε ότι θέλουμε συνδυασμό των δύο άκρων αντιθέτων, ας δούμε λίγο, τι μας δίνει ο ένας και τι δίνει ο άλλος, ο καλός και ο κακός δηλαδή και γιατί τελικά οι γυναίκες θέλουμε και τους δύο. Χρειαζόμαστε ένα κακό αγόρι, που πάλεψε και κατάφερε να γίνει καλό, για να έχουμε το καλύτερο κομμάτι και των δύο.
Τα κακά αγόρια λοιπόν θα σε σύρουν σε περιπέτειες, ενώ τα καλά αγόρια θα σε κρατήσουν ασφαλή. Έχουν μια προδιάθεση να σκέφτονται έξω από την πεπατημένη και θα σε τραβήξουν έξω από αυτό που λέμε comfort zone και θα σε βγάλουν έξω από τις νόρμες. Μπορεί να νοιώσεις άβολα, αλλά θα κάνεις μαζί τους πράγματα, που δεν θα έκανες υπό ομαλές συνθήκες και αυτό θα σε γεμίσει ψυχικά. Οι περιπέτειες είναι ωραίες, το άσχημο είναι ότι το κακό παιδί θα σε οδηγήσει στην περιπέτεια, αλλά πολύ συχνά θα σε παρατήσει εκεί, να τα βγάλεις πέρα μόνη σου. Κακά τα ψέματα, αλλά από τους δύο, μόνο το καλό αγόρι θα μείνει εκεί μαζί σου, να σιγουρευτεί ότι θα είσαι ασφαλής και να σε ξελασπώσει.
Το κακό αγόρι θα σε σπρώξει να ζήσεις τον κίνδυνο και να ρισκάρεις. Θα σου θυμίσει πράγματα που είχες ξεχάσει, θα σε παρασύρει με την τρέλα του να ξαναπροσπαθήσεις, να τρέξεις για τα όνειρα σου, να ξαναζήσεις την υπερένταση. Το καλό αγόρι θα σου πει ότι δεν είναι όλα τα ρίσκα ίδια, θα σου επισημάνει πότε είναι η στιγμή λάθος ή το ρίσκο πολύ μεγάλο για σένα.
Το κακό αγόρι δεν ανήκει σε κανέναν ούτε και σε σένα. Θα σε κάνει να νοιώθεις την κάθε στιγμή ότι μπορεί να τον χάσεις και έτσι είναι. Έχει γούστο, θα σε κάνει να θέλεις να δοκιμάσεις καινούρια πράγματα, καινούριες εμπειρίες, είναι τρελή παρέα, αλλά όλα αυτά θα σε κάνει να τα εκτιμήσεις δυο φορές, αν νοιώσεις ότι μπορεί και να τα χάσεις.
Είναι απρόβλεπτος και το να θεωρείς κάποιον ή κάτι δεδομένο, δεν ήταν ποτέ καλό, για καμία σχέση. Το καλό παιδί αντίστοιχα, από την στιγμή που θα υποσχεθεί να μείνει δίπλα σου θα είναι δίπλα σου και δεν θα σε εγκαταλείψει ποτέ. Αν όμως κάνει το λάθος να σε κάνει να νοιώσεις 100% ασφαλής, τότε το έχασε το παιχνίδι. Όσο κι αν είναι όμορφο να εμπιστεύεσαι τα αισθήματα του άλλου, άλλο τόσο μπορεί να γίνει βαρετό, όταν είναι δεδομένος και προβλέψιμος.
Εντάξει, αυτό πια…. Αλλά ας είμαστε ρεαλιστές. Τι περιμένεις από τις γυναίκες όταν άλλο λένε και άλλο εννοούν; Όταν σου λένε «είμαι πολύ καλά, ευχαριστώ» και στην πραγματικότητα εννοούν «πιο χάλια δεν γίνεται»? Κάπως έτσι πάει το πράγμα εδώ, να μου είσαι αφοσιωμένος, αλλά όχι πάρα πολύ, γιατί γίνεσαι βαρετός στο τέλος. Είμαστε μυστήρια όντα, αλλά το έχω ξαναπεί αυτό νομίζω.
11 Ωραία, θα πείτε τώρα και πως γίνεται κανείς κακό αγόρι; Κατ’ αρχήν να μην παρεξηγηθούμε, σε όλα τα πράγματα πρέπει να υπάρχει μια ισορροπία και όταν λέμε κακό αγόρι εννοούμε μια στάση ζωής και όχι αναγκαία παραβατική συμπεριφορά ή σκληρότητα απέναντι στον γυναικείο πληθυσμό, έτσι; Δεν λέμε να γίνετε το κτήνος. Λέμε να μην είσαστε μονίμως στα γόνατα, αυτό λέμε.
Πως λοιπόν γίνεται κάποιος το κακό παιδί, που τελικά δεν είναι ανάγκη να είναι και τόσο κακό, για να αρέσει στις γυναίκες. Κατ’ αρχήν να μην είναι fake, ψευδεπίγραφο. τατουάζ τρελό κούρεμα, σκληρές μπότες, δερμάτινα και αλυσίδες δεν βοηθάνε, αν δεν είναι στο στοιχείο σας. Το πολύ-πολύ να σας περάσουν για καρναβαλιστή.
Τα κακά αγόρια δεν υποκρίνονται. Δεν παριστάνουν τον ευγενικό, δεν παριστάνουν τον συμπαθητικό, δεν παριστάνουν τον έξυπνο. Είναι αυτό που είναι κι αυτό αρέσει. Έχουν αυτοπεποίθηση και θετική εικόνα για τον εαυτό τους και δεν χρειάζονται την έγκριση κανενός γι αυτό που είναι. Είναι αυθεντικοί, ξέρουν ποιοι είναι και που πάνε, αρέσουν και το ξέρουν, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα τους. Δεν τους απασχολεί αν αρέσουν, αρέσουν στον εαυτό τους κι αυτό τους φτάνει. Σαν αποτέλεσμα όλη αυτή η θετική αυτοεικόνα που έχουν για τον εαυτό τους βγαίνει τελικά προς τα έξω μέσα από την γλώσσα του σώματος και σαρώνει.
Τα κακά αγόρια το εννοούν. Όταν κάνουν μια κίνηση, την εννοούν, όταν λένε κάτι, το εννοούν. Δεν προσπαθούν να δημιουργήσουν εντυπώσεις και τα δήθεν τους αφήνουν αδιάφορους. Δεν φοβούνται. Δεν φοβούνται τι θα σκεφτούν ή τι θα πουν οι άλλοι γι αυτούς, δεν φοβούνται το πώς θα αντιδράσει μια γυναίκα. Θα κάνουν αυτό που θέλουν να κάνουν, θα πάρουν αυτό που θέλουν να πάρουν και όταν δεν, πάλι το ίδιο τους κάνει. Θα της πιάσουν το χέρι αν αυτό θέλουν, θα την φιλήσουν αν θέλουν, θα της πιάσουν ότι πιάνεται και δεν θα φοβούνται. Η αντίδραση δεν τους αγγίζει.
Επίσης τα κακά αγόρια παίρνουν τον χρόνο τους και δεν θα τους πείσει κανείς να κάνουν κάτι, αν αυτοί πρώτα δεν έχουν αποφασίσει ότι ήρθε η ώρα να το κάνουν. Αν το κορίτσι νομίζει ότι πάνε πολύ γρήγορα, πρόβλημα της. Αν πιστεύει ότι πάνε πολύ αργά, πάλι πρόβλημα της, να εξασκηθεί λίγο στην υπομονή.
Στέκονται γερά στα πόδια τους και δεν κάνουν την πάπια όταν υπάρχουν συγκρούσεις, αλλά υπερασπίζονται σθεναρά τον εαυτό τους και όποιον άλλον νομίζουν. Δεν είναι θύματα και δεν επιτρέπουν και στους άλλους να τους κάνουν θύματα.
Τα κακά αγόρια δεν ακολουθούν κανένα. Έχουν δικό τους δρόμο κι όποιος θέλει ακολουθεί. Επίσης είναι τραγικά ειλικρινείς, γι αυτό και συχνά χαρακτηρίζονται ως αγενείς. Θα σου πουν αυτό που θέλουν, έξω από τα δόντια, χωρίς να υπολογίσουν την αντίδραση σου. Ψεματάκια και φτηνές δικαιολογίες δεν είναι το δυνατό τους σημείο. Αν σε απάτησε, deal with it. Take it or leave it.
Τα κακά αγόρια έχουν πάθος και όταν ζουν κάτι το ζουν 100%, χωρίς εκπτώσεις και αυτός είναι ένας ακόμα λόγος που η συνύπαρξη μαζί τους μπορεί να σου φέρει ρίγη και είναι δύσκολο να την ξεχάσεις.
Θα μπορούσα να μιλάω ώρες για τα χαρακτηριστικά αυτών των τύπων και πάλι δεν θα είχα καταφέρει να τους περιγράψω. Είναι τόσα πολλά πράγματα μαζί, που τι να πεις πρώτο και τι δεύτερο. Όμως πήρατε μια ιδέα. Και αν ρωτάτε, «τα κακά αγόρια πετυχαίνουν πάντα με τις γυναίκες;», η απάντηση είναι ΟΧΙ. Όχι, αλλά δεν τους νοιάζει κιόλας. Το πιάσατε τώρα; Ήμουνα σίγουρη για σας.
12 Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι όλα χρειάζονται και τα κακά παιδιά και τα καλά και ίσως, λέω ίσως η εμπειρία από τα κακά παιδιά να είναι αυτό που μας στείλει στο τέλος στα καλά παιδιά, όταν μια γυναίκα βαρεθεί να παίζει το χαλάκι στην πόρτα του κακού παιδιού. Υπό αυτή την έννοια μπορεί τα καλά παιδιά να τερματίζουν τελευταία, αλλά ίσως να πρέπει να γίνεται έτσι. Χρειάζονται και οι γυναίκες λίγη προπόνηση μέσα στα βάτα, πριν καταλήξουν στην ιδανική, ονειρεμένη σχέση, δεν συμφωνούμε;
Έπειτα, για να βρεις τον πρίγκιπα, θα χρειαστεί πρώτα να φιλήσεις αρκετού βατράχους μέχρι να τον ανακαλύψεις ανάμεσα τους, έτσι δεν είναι; Δεν συμφωνούμε και σ’ αυτό;
Επίσης ελπίζω να μάθανε κάτι και τα αγόρια από αυτά που είπαμε. Το αδερφίστικο στυλάκι του καλού παιδιού που προβάλουν τα media δεν βοηθάει σε τίποτε άλλο, εκτός από το να γελοιοποιήστε. Επίσης δεν βοηθάει το να ξεπαραδιάζεστε, να το παίζετε άρχοντες, να την πηγαίνετε σε ακριβά εστιατόρια, να της στέλνετε ποιήματα, μηνύματα, λουλούδια και δώρα του Αγίου Βαλεντίνου, την ίδια ώρα που εκείνη κοιμάται με έναν τύπο που δεν κάνει τίποτα από όλα αυτά και την έχει στο χαλάκι του σκύλου να κοιμάται, τρέμοντας μην τον χάσει. Νομίζω η διαφορά είναι ορατή.
Μάθετε να εκτιμάτε τον εαυτό σας και να εξωτερικεύεστε και αν δεν αρέσετε στους άλλους, δεν πειράζει, σίγουρα υπάρχουν κάποιοι ανάμεσα τους που τους αρέσετε. Όχι εγώ, κάποιος άλλος όμως, σίγουρα. Και δεν χρειάζεστε έγκριση γι αυτά που κάνετε. Τα κακά αγόρια δεν ζητάνε ποτέ έγκριση, κάνουν αυτό που θέλουν, την ώρα που το θέλουν Και επί τέλους, ξεπεράστε την μαμά σας. Ξέρουμε ότι προσπάθησε με νύχια και με δόντια να σας κάνει τον τέλειο άντρα, αυτό δηλαδή που δεν ήταν ποτέ ο πατέρας σας, αλλά για όνομα. Δεν κοιμάστε με την μητέρα σας και το να είστε το παιδί της μαμάς δεν πρόκειται να σας ρίξει σε κανένα κρεβάτι, πάρτε το απόφαση. Προτελευταίο μουσικό κομμάτι απόψε.
13 Η εκπομπή μας έφτασε αισίως στο τέλος της. Εμείς θα ανανεώσουμε τους όρκους αιώνιας αγάπης και πίστης ανάμεσα μας, μαζί με το ραντεβού μας, για την επόμενη Παρασκευή την ίδια ώρα, 7 το βράδυ.
Θυμόμαστε ότι το Spirto Web Radio μας συντροφεύει 24 ώρες, 7 μέρες την εβδομάδα, με εκπομπές καθημερινά και με την καλύτερη μουσική πάντα. Δείτε τις προγραμματισμένες εκπομπές στο Σπιρτολόγιο, εκεί που λέει Πρόγραμμα.
Σπιρτόκουτο, Νόστος-Wolf Approved, Γιάννης Ιωάννου, Βιβή Μιχαήλ, Νανά Τσούμα, Μιχάλης Μαυροβουνιώτης, Κωνσταντίνος RVS, το Κεραμιδόγατο, εγώ δηλαδή, οι παραγωγοί του spirto web radio, σας συντροφεύουν τώρα 24 ώρες, διότι πλέον μπορείτε να ακούτε τις αγαπημένες σας εκπομπές, αν τις χάσατε, σε επανάληψη τις πρωινές ώρες, 10 με 2. Την χάσατε; Την έχουμε. Για την εκπομπή λέω. Το ζητήσατε – έγινε.
Επίσης να μην ξεχάσω να σας πω, ότι αν είσαστε τύπος που του αρέσει τρελά η μουσική, αν βρίσκετε ότι οι μουσικές σας γνώσεις ξεπερνούν τον μέσο όρο, αν έχετε ευχέρεια λόγου και χιούμορ, είσαστε ετοιμόλογοι και δεν κολλάτε εύκολα, τότε στο spirto Web Radio ίσως υπάρχει μια θέση για σας, πίσω από τις κονσόλες, από την θέση του ραδιοφωνικού παραγωγού. Μπείτε στο site του σπίρτου www.spirtowebradio.com κι εκεί θα βρείτε περισσότερες πληροφορίες, πως θα γίνετε our next crazy diamond. Στο Spirto Web Radio ξέρουμε καλά, ότι όλα τα διαμάντια, ήταν κάποτε άνθρακες.
Εγώ θα σας πω καληνύχτα, με την υπενθύμιση ότι η εκπομπή Don’t Mess with Cats αναμεταδίδεται σε επανάληψη το Σάββατο στις 10 το πρωί, αχάραγα. Δεν φεύγετε, μένετε εδώ και ακούμε Μιχάλη Μαυροβουνιώτη και Ρεμπέτικους Δρόμους στις 9. Όσοι δεν πρόλαβαν να κάνουν εγγραφή στο site του spirto web radio, ευκαιρία να το κάνουν τώρα.
Ένα τελευταίο μουσικό κομμάτι για τον δρόμο. 14
Για όσους δεν πρόλαβαν τις ζωντανές εκπομπές Don't Mess with Cats με το Κεραμιδόγατο - The Alley Cat, οι εκπομπές διατίθενται στο Mixcloud, σε πακέτο για το σπίτι ;-)
Τώρα μπορείτε να ακούσετε σε επανάληψη τις εκπομπές του Κεραμιδόγατου Don't Mess with Cats, και στο Spirto Web Radio, κάθε Σάββατο πρωί στις 10, αχάραγα, με τον πρώτο καφέ. Bring the cake!
Τώρα μπορείτε να ακούσετε σε επανάληψη τις εκπομπές του Κεραμιδόγατου Don't Mess with Cats, και στο Spirto Web Radio, κάθε Σάββατο πρωί στις 10, αχάραγα, με τον πρώτο καφέ. Bring the cake!
Comments
Post a Comment
Εδώ μπορείς να νιαουρίσεις ελεύθερα