31.03.2017 - Don't Mess with Cats: Mommy's Baby - Daddy's Maybe (It's ok to be a man)

Ακούστε Ζωντανά!
1 Καλά μου Σπίρτα, καλησπέρα! Ελπίζω να είσαστε καλά σήμερα, αισιόδοξοι και χαρούμενοι.

Αν ρωτάτε για μένα, όσοι άκουσαν την προπροπροηγούμενη εκπομπή, με την Barbie, μια αμφιβολία την είχαν, κατά πόσο θα την βγάλω. Όλο αυτό το slanguage που χρησιμοποίησα, λόγω του θέματος, μπορεί να μην ήταν το χειροτερότερο, που έχουν ακούσει τα πολύτιμα αυτάκια σας, αλλά για μένα δεν ήταν καθόλου εύκολο, να ξέρετε. Φταίνε τα γαλλικά, το πιάνο και ο Σοπέν της μαμάς; Παίζει!

Όσοι με ξέρουν πάντως αναρωτιούνται, πως το έφερα σε πέρας όλο αυτό, χωρίς να υπάρξουν παράπλευρες απώλειες από την πλευρά μου. Θα μοιραστώ το μυστικό μου μαζί σας και θα σας πω, πως. Το κόλπο είναι να κλείνεις τα μάτια, να βουλώνεις τ’ αυτιά, να κατεβάζεις το κεφάλι χαμηλά και να πηδάς! Χωρίς αλεξίπτωτο. Κι ότι βρέξει, ας κατεβάσει!

Το αν θα βρεις τοίχο, αν θα πέσεις στα βράχια, αν θα συναντήσεις το έδαφος πέφτοντας ή αν θα προσγειωθείς ομαλά στα δυο σου πόδια, δεν κάνει διαφορά. Διότι το θέμα στις περιπτώσεις αυτές είναι άλλο. Όχι το πώς θα προσγειωθείς ούτε το αν θα πέσεις στα βάτα. Το θέμα είναι να μπορέσεις να περάσεις το μήνυμα στους άλλους. Και από την στιγμή, που το καταφέρνεις αυτό, όλα τα άλλα είναι ήσσονος σημασίας.

Άντε, την είπαμε και την άγνωστη λέξη της ημέρας σήμερα, για το γλωσσάρι μας. Γράφετε, εεε; Σας θέλω επιμελείς. Ήσσονος σημασίας σημαίνει, μικρότερης σημασίας. Με ήτα και δύο σίγμα, ναι; Μην δω κανένα ύψιλον και πάθω αναφυλακτικό σοκ! Άσε που σέρνονται και εγκεφαλικά στις μέρες μας.

Είδατε; Σας αποκαλύπτομαι σιγά-σιγά και γνωριζόμαστε, με τα μικρά χαριτωμένα κουσούρια του Κεραμιδόγατου. Να σας πω εδώ και κάτι άλλο όμως, πολύ σημαντικό. Να ξέρετε, ότι τα μικρά, χαριτωμένα κουσούρια μας, αυτά που κάνουν τους άλλους (και εμάς) να γελάνε, όσο περνούν τα χρόνια και γερνάει ο άνθρωπος, γίνονται αηδιαστικές συνήθειες και εμμονές. Γι αυτό να προσέχετε, τι κουσούρια διαλέγετε να κρατήσετε.

Μένει τώρα να δούμε εσείς πότε θα αποκαλυφθείτε σε μένα, να ξέρω τι σόι φρούτα είσαστε. Γραφτήκατε στο site του Σπίρτου ή ακόμα το λιβανίζετε το θέμα; Μην το καθυστερείτε. Μπαίνοντας στο site, www.spirtowebradio.com, δίνετε ένα email και μπορείτε μετά, όχι μόνο ν’ ακούτε, αλλά και να σχολιάζετε αυτά που ακούτε στη διάρκεια των εκπομπών. Να ξέρετε, ότι το email σας είναι ασφαλές σε μας. Δεν θα το πουλήσουμε, δεν θα το αποκαλύψουμε σε άλλους, δεν θα σας γανώσουμε το κεφάλι με ριπές μηνυμάτων, να μην ξέρετε που να κρυφτείτε. Άντε κανένα Χρόνια Πολλά και αυτό είναι. Έχουμε και δουλειές να κάνουμε. Θέλω να κάνουμε συζήτηση, όχι να δίνω διάλεξη. Αν ήθελα να δώσω διάλεξη … θα έδινα διάλεξη ...  Πως το σκέφτηκα τώρα αυτό;

2 Περί ανέμων και υδάτων το θέμα της σημερινής εκπομπής, δεν ξέρω αν έχετε χρόνο για χάσιμο, αλλά δεν θα πέσουμε στα βαριά σήμερα. Θέλω να σας δώσω χρόνο να εγκολπωθείτε αυτά που κουβεντιάζουμε εδώ.  Ώπα, ξέφυγε αυτό. Το παίρνω πίσω το εγκολπωθείτε που είπα, είναι για πιο προχωρημένο λέβελ. Το αλλάζω. Θέλω να σας δίνω πάντα χρόνο να επεξεργαστείτε, να χωνέψετε και να αφομοιώσετε αυτά που συζητάμε εδώ.

Θα ασχοληθούμε λοιπόν, με πράγματα που είπαμε σε προηγούμενες εκπομπές, όσα από αυτά άφησαν ουρές πίσω τους. Με τα παραλειπόμενα. Όσα δηλαδή δεν αναλύσαμε αρκετά ή όσα δημιούργησαν νέα ερωτήματα. Οπλιστείτε με υπομονή, οχυρωθείτε και πάμε. Το κράνος είναι προαιρετικό.

Ήθελα λοιπόν σήμερα, να δούμε λίγο, κάτι που είπαμε στην εκπομπή για τους άνδρες παλαιάς και νέας κοπής και το οποίο πέρασε στα ψιλά, χωρίς να το πολυτονίσουμε. Είπαμε τότε ότι ο άνδρας νέας κοπής, όλο και περισσότερο σ’ επαφή με την θηλυκή πλευρά του, αν δεχτούμε ότι διαθέτει τέτοιο χαρακτηριστικό, μετασχηματίζεται σε ένα υβρίδιο πιστού και αφοσιωμένου οικογενειάρχη, που σε αντίθεση με τον άντρα παλαιάς κοπής, παράλληλα με την δουλειά του, όλο τον υπόλοιπο χρόνο του, είναι αφιερωμένος (ταγμένος δηλαδή) στην γυναίκα του και τα παιδιά του.  Ως εδώ καλά.

Όμως είναι γεγονός ότι ο άνδρας παλαιάς κοπής, δεν είχε πολύ έντονο το χαρακτηριστικό αυτό. Ήταν κυνηγός και το βασικό καθήκον του ήταν να βγει έξω, στο επαγγελματικό μετερίζι, να εξασφαλίσει τροφή για την αγέλη του. Σαν άνθρωπος των σπηλαίων, η δουλειά του ήταν να συνεργαστεί με τα υπόλοιπα αρσενικά της φυλής, να παγιδέψουν ένα ζώο, να ταΐσουν τους εαυτούς τους και τα γυναικόπαιδα.  Μπορεί να αναρωτιέστε τώρα, τι σχέση έχουμε οι σύγχρονοι με τον προϊστορικό άνθρωπο. Μεγάλη! Θα σας πω μερικά πράγματα, που έτυχε να ξέρω, για να δείτε τον συσχετισμό.

Αναφερθήκαμε μια-δυο φορές, στην προηγούμενη εκπομπή στον προμήκη μυελό των ανδρών, τον πρώτο εγκέφαλο που αναπτύχθηκε στον άνθρωπο, ο οποίος συγκεντρώνει άπειρες γενετικές πληροφορίες, που μαζεύτηκαν εκεί μέσα, σε μια διάρκεια πολλών εκατομμυρίων ετών.  Είναι οι πληροφορίες στον προμήκη μυελό, λέγαμε, που υπαγορεύουν στους άνδρες να στρέφονται στα σεμνά μοντέλα γυναίκας, όταν θέλουν να κάνουν οικογένεια, αφήνοντας στην απέξω τις τσιριμπίμ-τσιριμπόμ, που είναι χρήσιμες μεν, αλλά για άλλες δουλειές.

Μην το γράψετε στο γλωσσάρι το τσιριμπίμ-τσιριμπόμ! Από ελληνική ταινία είναι, μια Ιταλίδα στην Κυψέλη, για να περιγράψει την ελαφρών ηθών και ελαφρού ρουχισμού πεταλουδίτσα, που λέγεται και μελιτσούλα.
Όπως έλεγα λοιπόν, πριν με διακόψω, ή μάλλον αυτό που προσπαθούσα να πω είναι, ότι ο σημερινός άντρας, δεν είναι σημερινός. Όχι, λάθος, σας μπέρδεψα πάλι. Σημερινός είναι αλλά με έναν εγκέφαλο 4 δις ετών στο κεφάλι του. Που θέλω να καταλήξω; Δεν ξέρω! Θυμάστε εσείς; γιατί εγώ το ξέχασα μ΄αυτά και με κείνα.
οκ, stay calm και επανερχόμαστε!

3 Ξεκίνησα λοιπόν να λέω πριν, πριν μας διακόψει η τσιριμπίμ-τσιριμπόμ, ότι η συνάφεια του σύγχρονου άντρα με τον παλαιολιθικό είναι πολύ μεγάλη και αυτό οφείλεται στον προμήκη μυελό, ο οποίος μεταφέρει πληροφορίες, ορμές, ένστικτα και αισθήματα, που έχουν αποθηκευθεί εκεί ανά τους αιώνες.  Δεν θα μπούμε σε βαθιές ανθρωπολογικές αναλύσεις, αλλά πολύ συνοπτικά θα σας πω κάποια παραδείγματα, για να υποστηρίξω αυτό που λέω.

Σύμφωνα με τους ανθρωπολόγους, ένας λόγος που οι σημερινές γυναίκες αργούν τόσο πολύ με τα ψώνια και κάθονται και ψειρίζουν το κάθε τι και ξεποδαριάζονται στο περπάτημα, για να πάρουν το καλύτερο και στην καλύτερη δυνατή τιμή, είναι κληροδότημα από τις προϊστορικές προγόνους μας.  Η παλαιολιθική γυναίκα ήταν τροφοσυλλέκτης, μας λένε και μαθημένη να συλλέγει τροφή, έπρεπε να είναι πολύ προσεκτική, για να μην ταΐσει την οικογένεια της με δηλητηριώδεις καρπούς. Δεν ξέρω πόσους φαρμάκωσε πριν μάθει να το κάνει αυτό, αλλά το έμαθε και το κάνει καλά, μέχρι και σήμερα, με το ανελέητο shopping, στο οποίο επιδίδεται με μεγάλη επιτυχία. Εεε, αυτό απαιτούσε χρόνο. Και υπομονή. Και πολλή σκέψη. Και πολλά χιλιόμετρα περπάτημα. Όπως το σημερινό shopping δηλαδή.

Οι άντρες αντίθετα, επιδίδονταν τω καιρώ εκείνω στο κυνήγι. Αυτό απαιτούσε να είναι γρήγοροι στην λήψη αποφάσεων, χωρίς πολλά πιπέρια και εξαντλητική σκέψη, γιατί οποιοσδήποτε δισταγμός ή ολιγωρία την ώρα εκείνη, θα τους μετέτρεπε από κυνηγούς σε θηράματα. Μια καθυστέρηση και είχαν γίνει τροφή για τα θηρία.  Ο άντρας των σπηλαίων, έπρεπε να επαγρυπνεί και να είναι έτοιμος να στοχεύσει και να ρίξει το ακόντιο, χωρίς δεύτερη σκέψη και χωρίς παλινωδίες και ηθικές αναστολές του τύπου, μα είναι σωστό τώρα αυτό; Μήπως να το ξανασκεφτώ; Μήπως αυτό με κάνει απολίτιστο και άνθρωπο των σπηλαίων; Ώπα, για μια στιγμή! Αυτό ακριβώς είμαι! Άνθρωπος των Σπηλαίων.

Έτσι λοιπόν οι άντρες έμαθαν να είναι γρήγοροι στην λήψη αποφάσεων, χωρίς να τα υπεραναλύουν τα θέματα, ένα πράγμα χτύπα-φεύγα δηλαδή. Οι σημερινοί απόγονοι του παλαιολιθικού άντρα, σκέφτονται λιγώτερο και ενεργούν πιο παρορμητικά. Μου αρέσει το t-shirt; Έχει στο νούμερο μου; Είναι η τιμή τέτοια που μπορώ να πληρώσω; Το πήρα! Τι με νοιάζει τώρα εμένα, αν υπάρχει καλύτερο ή φθηνότερο κάπου! Το παίρνω και το πάω στη σπηλιά μου!

Επίσης να πω, ότι ο παλαιολιθικός άντρας έμαθε να κάνει focus στο θήραμα, στον στόχο. Στο μυαλό του υπάρχει μόνο αυτός και το θήραμα. Και το ακόντιο. Τίποτε άλλο! Και μην μου πείτε πως δεν έχετε προσέξει, πως κάνει focus σήμερα στην τηλεόραση! Όταν ο άντρας βλέπει τηλεόραση, εσύ απλώς δεν υπάρχεις! Στο μυαλό του εκείνη την στιγμή, υπάρχει μόνο αυτός και η τηλεόραση. Και το τηλεκοντρόλ. Για ακόντιο!

4 Είδαμε λοιπόν πριν, πριν μας διακόψει το τραγούδι, τον συσχετισμό που υπάρχει ανάμεσα στον σύγχρονο άνθρωπο, άνδρες και γυναίκες, με τον μακρινό ή την μακρινή πρόγονο του. Πως συνδέεται αυτό, με αυτό που είπαμε νωρίτερα, ότι ο άνδρας νέας κοπής, μετασχηματίζεται σε ένα υβρίδιο πιστού και αφοσιωμένου οικογενειάρχη, που σε αντίθεση με τον άντρα παλαιάς κοπής, παράλληλα με την δουλειά του, όλο τον υπόλοιπο χρόνο του, είναι ταγμένος στην γυναίκα του και τα παιδιά του;
Θα υπερθεματίσω εδώ και θα βάλω και μια άλλη παράμετρο.

Ναι, καμιά αντίρρηση, μας αρέσει όταν βλέπουμε τους νέους μπαμπάδες να ασχολούνται με τα παιδιά τους, κάτι που εμείς, οι παλαιάς κοπής, ούτε που μας περνούσε από το μυαλό κάτι τέτοιο με τους δικούς μας πατεράδες.  Σε μια εποχή, που οι ρόλοι των δύο φύλων ήταν αυστηρά προκαθορισμένοι, ο πατέρας της δικής μου γενιάς, ήταν έξω από το σπίτι, με σχεδόν αποκλειστικό καθήκον, να φέρνει τον άρτο τον επιούσιο. Έβλεπα σπάνια τον πατέρα μου, λόγω ωραρίου δουλειάς και ήταν πολύτιμες, γιατί ήταν λίγες, οι στιγμές που θα με έπαιρνε στα γόνατα του να με χαϊδολογήσει. Αυτό θυμάμαι.

Με την γυναίκα σήμερα έξω από το σπίτι, στον αγώνα για να στηρίξει οικονομικά την οικογένεια της, τα πράγματα μπερδεύτηκαν λίγο. Λογικά πλέον ζητάει βοήθεια και μέσα σ’ όλα μπαίνει και το parenting. Τα καθήκοντα του γονιού δηλαδή, η ανατροφή των παιδιών, δεν ξέρω πώς να το πω ελληνικά με μια λέξη. Ας βοηθήσει ένας Μπαμπινιώτης, πριν αλλοτριωθούμε εντελώς γλωσσικά.

Είναι ωραίο που οι νέοι κυρίως πατεράδες αφιερώνουν χρόνο στα παιδιά τους, αναπληρώνοντας την εργαζόμενη μητέρα, δεν λέω, αλλά πάλι … δεν ξέρω … κάτι δεν μου κάθεται καλά εδώ μ’ αυτή την ιστορία.  Ξέρετε την εμμονή μου και την προσκόλληση μου στα πρότυπα, που όρισε η φύση. Ο λόγος είναι ότι πιστεύω πως η φύση ξέρει τι κάνει. Για μας έχω κάποιες αμφιβολίες. Θέλω να πω, αν η φύση μοιράζοντας στα είδη ρόλους και γενετικό υλικό, όρισε την γυναίκα να είναι τροφός, φρόντισε παράλληλα να την εφοδιάσει και με όλα αυτά τα ψυχοσωματικά στοιχεία, που της είναι απαραίτητα, για τον ρόλο αυτό.

Ναι, εντάξει, θα πουν μερικοί ότι εξελισσόμαστε και είναι λογικό κάποια πράγματα να αλλάζουν. Καμιά αντίρρηση! Όμως ποια πράγματα αλλάζουν; Θέλω να γίνει κατανοητό, ότι είναι άλλο πράγμα οι κοινωνικές αλλαγές, που επιβάλλονται από τις ανάγκες της καθημερινότητας μας και άλλο πράγμα η αλλαγή των ρόλων, που πρόβλεψε η φύση. Η μέρα με την νύχτα.
Για παράδειγμα, η φύση δεν πρόβλεψε τον γάμο, μια συνήθεια που θεσμοθετήθηκε για πρακτικούς καθαρά λόγους, στα πλαίσια μια οργανωμένης κοινωνίας, για να μην γίνει ο κακός χαμός και μπάχαλο η υπόθεση. Άσε που ήταν πολύ πιο εύκολο για τους άνδρες να υπερασπιστούν ένα θηλυκό και μερικά παιδιά, από μια ορδή γυναικών και δεν ξέρω πόσα παιδιά, ένας ακόμα λόγος, που η μονογαμία επικράτησε, για καθαρά πρακτικούς λόγους. Αλλά άλλο το ένα, άλλο το άλλο.

Ωχ, τι είπα τώρα; Άλλο το άλλο; Δηλαδή τι θα μπορούσε να είναι το άλλο, εκτός από … άλλο; Μουσική πριν χάσουμε την μπάλα και το γήπεδο μαζί και τα ρίχνουμε μετά στους εξωγήινους!

5 Που θέλω να καταλήξω; Δεν ξέρω, ψάχνομαι κι εγώ. Στα ενδότερα. Είναι αυτό που λέμε, στο καλάθι δεν χωρά, στο κοφίνι περισσεύει. Της αρέσει να βλέπει τους άνδρες να ασχολούνται με τα μικρά τους, αλλά ταυτόχρονα κάτι την χαλάει, όταν το παρακάνουν και μετατρέπονται σε τρυφερές μανούλες. Θα μου πείτε, δεν έτρεξε και τίποτα, κοπελιά, βρες ένα καλό γιατρό και όλα θα πάνε καλά. Έχουμε δει καλά αποτελέσματα, μετά τα τρία χρόνια ψυχανάλυσης. οκ.

Λοιπόν, από γενετική και εξελικτική σκοπιά, όπως έλεγα σε μια φίλη στο ΦΒ και τραβούσε τα ξανθά μαλλιά της, οι γυναίκες είμαστε οι μόνες που είμαστε κατάλληλα προετοιμασμένες, για να γίνουμε μητέρες, γιατί το προσχέδιο, το blueprint, είναι προγραμματισμένο στον εγκέφαλο μας, πολύ πριν γίνουμε μητέρες και οι ορμόνες απλώς το βάζουν μπροστά, το ενεργοποιούν.
Διάβαζα κάπου, που έλεγε, ότι στη διάρκεια της εγκυμοσύνης συμβαίνουν κατακλυσμιαίες αλλαγές στον εγκέφαλο μιας γυναίκας, που προετοιμάζεται κατάλληλα για την επερχόμενη μητρότητα. Έχετε δει εσείς τίποτα τέτοιες αλλαγές σε κανέναν άνδρα, στην περίοδο της εγκυμοσύνης; Με την καμία.

Λένε λοιπόν, ότι το τμήμα του εγκεφάλου, που λέγεται αμυγδαλή, το οποίο ελέγχει τον βαθμό ενσυναίσθησης και τα αισθήματα φόβου, άγχους και επιθετικότητας και άλλα, υπό την επήρεια των ορμονών λόγω εγκυμοσύνης, το τμήμα αυτό παρουσιάζει μια ασυνήθιστη κινητικότητα και μια εντυπωσιακή δραστηριότητα, κάνοντας την μητέρα υπέρ-ευαίσθητη στα ερεθίσματα που δέχεται από το μωρό της.  Ψιλά γράμματα θα μου πείτε, αλλά είναι αυτό που κάνει τις γυναίκες να μιλάνε στα μικρά τους με σιροπιαστό τρόπο, να ανταποκρίνονται στο παραμικρό ερέθισμα πόνου, ανησυχίας ή κλάματος και να αγχώνονται 24 ώρες το 24ωρο, αν πεινάνε, αν νοιώθουν καλά, αν είναι άρρωστα.

Έρευνες που έγιναν, γιατί μην ξεχνάμε, ότι τώρα αξιώθηκε η επιστήμη να ασχοληθεί σοβαρά με τις εγκεφαλικές λειτουργίες, έδειξαν ότι ανάμεσα σε δεκάδες φωτογραφίες χαριτωμένων μωρών, η φωτογραφία του δικού τους μωρού, ξεσήκωνε στην αμυγδαλή των γυναικών, που συμμετείχαν, κύματα ενθουσιασμού και ανταπόκρισης.  Άμα σας πω, ότι κλασσική υπναρού το Κεραμιδόγατο, αγωνιούσε τι σόι μάνα θα γίνει, αλλά όταν έγινε μητέρα ξύπναγε απλά και μόνο με την αλλαγή στον ρυθμό αναπνοής του μωρού της, τι θα πείτε; Εεε, στην αμυγδαλή οφείλεται αυτό το θαύμα, που μετέτρεψε αυτό το κοπρόγατο, αλλά και όλα τα άλλα αχαΐρευτα σε μανάδες.

Είναι λένε περίπου όπως όταν ερωτεύεσαι, γιατί ανάμεσα στα άλλα, ανεβαίνουν και τα επίπεδα οξυτοκίνης στο αίμα των μανάδων και η απλή θέα του μωρού τους, πόσο μάλλον το κλάμα του ή το γουργουρητό του, τις κάνει να θέλουν να το φροντίσουν, να το αγκαλιάσουν και να χαϊδευτούν μαζί του. Είναι όπως ο έρωτας ακριβώς, λένε, όπου και εκεί (hello romantics), τα αισθήματα αγάπης και τρυφερότητας προς ένα άλλο άτομο και ο βαθύς συναισθηματικός δεσμός, είναι συνάρτηση των επιπέδων της ορμόνης αυτής. Είπατε τίποτα; Μου στέλνεις την οξυτοκίνη μου στον θεό, θα λένε τώρα οι ερωτευμένοι.

Διαπιστώθηκε επίσης από τους νευρολόγους, ότι ο θηλασμός ανεβάζει ακόμα περισσότερο τα επίπεδα της ορμόνης αυτής, κάνοντας τις μητέρες που θηλάζουν, ακόμα πιο ευαίσθητες στο κάλεσμα του μικρού τους.  Έχετε δει εσείς τέτοια συμπτώματα στους άνδρες; Όχι! Κι όποιος αυθάδης μου πει, γιατί και οι άνδρες έχουν θηλές και στήθη … εεε, όχι, αντίθετα με ότι μπορεί να πιστεύετε, δεν είναι για να θηλάζουν τα μικρά τους. Κι όσοι δεν το κατάλαβαν καλά την πρώτη φορά, αφήστε με να σας το ξαναπώ. Όχι! Δεν προορίζονται για μητέρες. Τουλάχιστον όχι στην παρούσα φάση της εξελικτικής πορείας του είδους μας. Για αργότερα θα δούμε, πως μπορούμε να τους αξιοποιήσουμε.

6 Διάβαζα κάπου, ότι εκτός από τις ψυχοσωματικές διαφορές, οι λόγοι που οι πατεράδες δεν δένονται πάρα πολύ, όσο οι μανάδες, με τα μωρά τους είναι δύο. Ο ένας είναι ήδη και μπορείτε να τον διαβάσετε στον τίτλο της εκπομπής: Mommy’s Baby, Daddy’s Maybe.  Ακούγεται αστείο, αλλά ναι, το παραδέχονται οι κοινωνιολόγοι και η εξελικτική ψυχολογία, ότι ένας άντρας δεν μπορεί ποτέ να είναι 100% σίγουρος, ότι το μωρό του είναι δικό του. Και αυτό είναι κάτι που τον εμποδίζει να δεθεί, με τον ίδιο τρόπο που δένεται μαζί του η μάνα του, που του αφοσιώνεται ψυχή και σώμα.

Από ψυχολογική σκοπιά δηλαδή, ένας άντρας δυσκολεύεται να επενδύσει σε απογόνους, που δεν είναι σίγουρος ότι είναι δικοί του.  Εκτός από το Κεραμιδόγατο που το λέει συχνά, έχετε ακούσει ποτέ γυναίκα να λέει, «με κάποια άλλη τα έκανες αυτά τα παιδιά, δεν μπορεί να είναι δικά μου!»; Ποτέ καμία!

Αυτή η ανασφάλεια των ανδρών, φυτεμένη μέσα τους εκατομμύρια χρόνια τώρα, είναι που τους κάνει κυνηγούς. Είναι δηλαδή καθαρά γονιδιακό το θέμα. Όσα περισσότερα γονίδια τους σπείρουν, τόσο πιο βέβαιοι θα είναι, ότι κάποια από αυτά, είναι δικά τους.  Αυτή η λοιπόν αδυναμία των ανδρών να δεθούν, με τον τρόπο που δένεται μια γυναίκα με το παιδί της, εξηγεί και το γιατί στο 86% των διαζυγίων, την επιμέλεια την κρατάει η μάνα. Καλά, αυτό έχει κι άλλη εξήγηση, βλέποντας οι άντρες, πόσο αφοσιωμένες είναι οι γυναίκες στα μικρά τους, λογικό είναι, ότι εφησυχάζουν. Έχουν με κάποιο τρόπο το κεφάλι τους ήσυχο, ότι τα μικρά τους παίρνουν όλη την φροντίδα, που έχουν ανάγκη. Έχουν δηλαδή και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Δεν είν’ κακό.

Μην παρεξηγήσετε αυτό που λέω. Ναι, είναι τα παιδιά πολύ σημαντικά και για τους πατεράδες, αλλά όχι τόσο πολύ, όσο είναι για μια μάνα. Αυτό.

Ο δεύτερος λόγος που επικαλούνται οι μελετητές, έχει να κάνει με την ικανότητα αναπαραγωγής. Χιλιάδες τα γενετικά αντίγραφα, που μπορεί κάτω υπό προϋποθέσεις να σπείρει ένας άντρας, κάτι που δεν συμβαίνει με τις γυναίκες. Περιορισμένες από περιόδους γονιμότητας και από μια κλιμακτήριο, ο αριθμός των απογόνων που μπορεί να αποκτήσει μια γυναίκα, είναι σημαντικά μικρότερος.  Μια γυναίκα μετά τα 40 μειώνονται θεαματικά οι ευκαιρίες της για απογόνους, την ίδια στιγμή που ένας άντρας μετά τα 40 μπορεί να συνεχίσει για αόριστο χρονικό διάστημα, μέχρι τα βαθιά γεράματα. Αυτό κάνει τα παιδιά μια πολύτιμη επένδυση για την γυναίκα, κάτι που δεν συμβαίνει σε τόσο μεγάλο βαθμό για έναν άνδρα.

Μας δείχνει κάτι αυτό; Να το δούμε. Και τα σκυλάκια γεννάνε από 6 μέχρι 12 μικρά τη φορά, αλλά δεν το κάνουμε τόσο μεγάλο θέμα.  Μα θα μου πείτε έτσι πάει; Συμφεροντολογικά; Κι όμως, είναι φορές που έτσι λειτουργεί η φύση. Η λογική της εξέλιξης των ειδών ενδιαφέρεται κατά κύριο λόγο να εξυπηρετηθεί η επιβίωση του είδους και οι λεπτομέρειες έπονται.

Κι ερχόμαστε να μιλάμε για μητρικό φίλτρο, με την μητέρα να κρατά τον πρώτο ρόλο στη φροντίδα των παιδιών και για πατρικό φίλτρο, που είναι περισσότερο εστιασμένο στο υλικό σκέλος της φροντίδας και στην αναπαραγωγή.  Και όχι, όσο και να το επιδιώκει αυτό ένας άντρας, με το να κρατάει το χέρι της καλής του, όταν αυτή παλεύει να φέρει στον κόσμο το παιδί του, αυτό δεν θα τον κάνει μητέρα, όσο σφικτά κι αν το κρατάει.

Θα σας πω κι άλλα τρομακτικά. Σε λίγο. Υπομονή νάχετε.

7 Να δούμε όμως λίγο τώρα, τι συμπεριλαμβάνει αυτή η έμφυτη ή επίκτητη ικανότητα της γυναίκας να παίξει τον ρόλο της μάνας. Υπάρχουν είδη στη φύση, χιμπατζήδες συγκεκριμένα, που δεν αφήνουν το νεογέννητο από τα χέρια τους, για αρκετούς μήνες μετά την γέννηση. Εμείς πάλι χρειαζόμαστε όλη τη βοήθεια που μπορούμε να πάρουμε. Είμαστε αλλιώς. Και όταν μιλάμε για βοήθεια, σ’ αυτό συμπεριλαμβάνονται και οι άντρες.

Κατά τα άλλα η μητρότητα, πέρα από ένστικτα, χρειάζεται και εξάσκηση. Πως το θηλάζεις, πως το πλένεις, πως το περιποιείσαι, αργότερα πως το ταΐζεις, πως του μαθαίνεις να περπατάει, να μιλάει κ.ο.κ. Και μετά έρχεται η εφηβεία.  Απ’ αυτή την σκοπιά θα έλεγα ότι ερχόμαστε πρώτοι στο χρόνο που κρατάμε τα παιδιά κάτω από την φτερούγα μας, χωρίς να λάβουμε υπ’ όψιν μανάδες που τρώνε κολλήματα και δυσκολεύονται να αφήσουν τα παιδιά να γίνουν αυτόνομα. Άλλη ιστορία αυτή.

Το γεγονός παραμένει ότι η σημερινή γυναίκα, άφησε τα χορταράκια και τους καρπούς και από τροφοσυλλέκτρια βγήκε έξω από την ασφάλεια της σπηλιάς και έγινε κυνηγός. Στην προσπάθεια να ενισχύσει το οικογενειακό εισόδημα εργάζεται και μοιραία η ανατροφή των παιδιών γίνεται καθήκον και των δυο.  Και δεν είναι το οικογενειακό εισόδημα το μόνο της κίνητρο. Η εξάρτηση της γυναίκας από τον άντρα για τα προς το ζην, την έβαζε αυτόματα σε υποδεέστερη θέση και σε μια σχέση ανάγκης.

Κατανοώ την ανάγκη της σύγχρονης γυναίκας να ανεξαρτητοποιηθεί, να μην απλώνει το χέρι στον άνδρα – στυλοβάτη, όμως είναι όλο αυτό φυσιολογικό; Ένα καθεστώς που επιβλήθηκε από τις κοινωνικές δομές, δεν σημαίνει απαραίτητα, ότι είναι και καλό.  Κι εδώ έρχονται και φωλιάζουν οι παντός είδους ενοχές. Δεν σας κρύβω, ότι εγώ σαν εργαζόμενη μητέρα και γυναίκα καριέρας, ένοιωθα πολλές φορές, έξω από τα νερά μου και έξω από την φύση μου. Ένοιωθα ότι υπολειπόμουν στον ρόλο μου σαν μάνα δηλαδή και έβλεπα σαν αδυναμία να εναρμονιστώ με τον ρόλο μου και την φύση μου, το γεγονός, ότι επιδίωκα αντ’ αυτού του ρόλου, μια καριέρα.

Άσε όμως τις ενοχές, που μπορούμε σαν ενήλικοι να τις αντιμετωπίσουμε. Υπάρχει και κάτι άλλο, πιο σοβαρό. Οι ανάγκες μιας δουλειάς έρχονται συχνά σε ευθεία αντίθεση με τις ανάγκες ενός παιδιού που μεγαλώνει. Τα παιδιά, ενώ από τον πατέρα περιμένουν προστασία, από την μάνα περιμένουν το χάδι και το κανάκεμα.  Όμως είναι άλλη η ψυχολογία της μάνας και άλλη η ψυχολογία της γυναίκας καριέρας. Απόλυτη και χωρίς πολλές ευαισθησίες, για να αντιμετωπίσω τις ανάγκες της δουλειάς, ένοιωθα κάποιες φορές, ότι τα παιδιά μου είχαν ουσιαστικά δύο πατεράδες στο σπίτι, αντί για ένα πατέρα και μια μητέρα. Τώρα πόσο καλό ήταν αυτό, δεν ξέρω. Και το ότι έτσι ένοιωθα, δεν σημαίνει αναγκαστικά, ότι έτσι ήταν κιόλας.

Εδώ όμως, μην σας αποπροσανατολίζω, μιλάμε για το εντελώς αντίθετο. Τι γίνεται όταν ο πατέρας, καθ’ υπέρβαση αυτού που όρισε η φύση, αναλαμβάνει παραδοσιακά μητρικά καθήκοντα; Μιλάμε για τις περιπτώσεις εκείνες, που τα παιδιά στην σύγχρονη οικογένεια καταλήγουν να έχουν 2 μαμάδες, ενώ όπως είπαμε χρειάζονται μόνο μία. Και ένα πατέρα.
Λίγη μουσική θα βοηθήσει εδώ πιστεύω. Τι λέτε;

8 Σας είπα σε κάποια εκπομπή, ότι παρακολουθώ στενά τις εξελίξεις στην Αμερική, πιστεύοντας ότι αποτελούν έναν ασφαλή δείκτη, για το τι θα συμβεί στην Ελλάδα μετά από 10 χρόνια. Για να ξέρω, τι μας περιμένει δηλαδή.  Να σας πω μερικά νούμερα λοιπόν; Για να καταλάβουμε που πάμε; Θα σας πω.  Μετρήθηκαν την προηγούμενη χρονιά, σε ένα διάστημα μεταξύ Σεπτεμβρίου και Νοεμβρίου, περί τους 227000 άνδρες, που έμεναν στο σπίτι, απασχολούμενοι με τα οικιακά και τα παιδιά, με την σύντροφο τους να εργάζεται έξω. Να σημειωθεί ότι συνολικά οι άνδρες που παραμένουν στο σπίτι, φροντίζοντας το νοικοκυριό και τα παιδιά, ανέρχεται στα 2,3 εκατομμύρια.

Ο αριθμός των ανδρών που μένουν σπίτι αυξάνεται ανησυχητικά (για μένα), ενθαρρυντικά για κάποιους άλλους, που κόπτονται για την ισότητα. Το γεγονός είναι ότι ακόμα το concept αυτό δεν έχει υιοθετηθεί και γενικά υπάρχει ακόμα ένα κόμπιασμα και θεωρείται ντροπιαστικό να παραδεχτούν ότι ο κύριος κουβαλητής στο σπίτι είναι η γυναίκα. Ευτυχώς δηλαδή. Κάτι παρόμοιο παρατηρήθηκε και στην ευρωπαϊκή ένωση. Αφορμή είναι λέει η κρίση. Εεε, εντάξει, βρήκαμε και την δικαιολογία τώρα.

Παρατηρήθηκε πάντως, ότι ακόμα κι έτσι, οι γυναίκες παραμένουν ο κύριος υπεύθυνος για την φροντίδα των παιδιών, αναγκαζόμενες συχνά να διακόψουν την αναρρίχηση τους στα ανώτατα εργασιακά κλιμάκια, για να φροντίσουν τα παιδιά όσο αυτά μεγαλώνουν.  Το γεγονός είναι ότι όλο και περισσότεροι άνδρες δεν είναι πια οι κύριοι τροφοδότες της οικογένειας. Ένα τέταρτο των οικογενειών με παιδί κάτω των 18 ετών ακολουθεί αυτό το πρότυπο, με τα υπόλοιπα δύο τρίτα να εργάζονται και οι δύο, ενώ το 1970 στις μισές οικογένειες εργαζόταν μόνο ο πατέρας.

Δεν είναι κακό να εργάζονται οι γυναίκες, αλλά δείτε πως ανατρέπονται τα νούμερα σιγά-σιγά και οι ρόλοι αντιστρέφονται και μόνο το 18% σήμερα πιστεύει, ότι οι γυναίκες πρέπει να επιστρέψουν στα παραδοσιακά πρότυπα, δηλαδή οικογένεια και παιδιά. Δηλαδή τι κάναμε; Κάναμε την ζωή των παιδιών πιο δύσκολη, αλλά αποκτήσαμε ανέσεις.  Όλο και περισσότεροι άνδρες αρχίζουν να βρίσκουν διασκεδαστική την φροντίδα των παιδιών, με ποσοστό που ανέρχεται στο 57%. Το 48% των εργαζόμενων πατεράδων με παιδιά ηλικίας κάτω των 18, είπαν ότι θα προτιμούσαν να έμεναν σπίτι να φροντίζουν τα παιδιά, από το να δουλεύουν. Και ναι μεν το 51% των Αμερικανών πιστεύει ότι είναι καλύτερο τα παιδιά να μένουν με μια μητέρα στο σπίτι, υπάρχει ήδη ένα 8% που υποστηρίζει, ότι τα παιδιά είναι καλύτερα με έναν πατέρα στο σπίτι.

Τι γνώμη σχηματίσατε; Καλώς τα δεχτήκαμε, λέω εγώ.

9 Καταλάβατε σπίρτα, τι γίνεται; Επειδή το κράτος πρόνοιας αδυνατεί να κάνει αυτό που πρέπει και να στηρίξει οικονομικά τις γυναίκες, που έγιναν μητέρες, αναγκάζεται να το κάνει αυτό ο κόσμος, ανατρέποντας παραδοσιακούς ρόλους αιώνων, που ήθελαν την γυναίκα στο σπίτι με τα παιδιά και τον άνδρα έξω στην δουλειά.  Τώρα το αν θα πούμε την κρατική ανικανότητα πολιτισμό και εξέλιξη, αυτό εναπόκειται στην κρίση του καθενός από μας.

Και για μια ακόμη φορά μπερδέψαμε τους όρους μητρική αγάπη και πατρική αγάπη.  Ναι, αναμφισβήτητα, τα παιδιά χρειάζονται την αγάπη και από τους δυο γονείς, αλλά το θέμα είναι πως θα την εισπράξουν από τον κάθε ένα γονιό χωριστά. Φυσικά και αγαπάει ο πατέρας τα παιδιά του! Σημαίνει αυτό ότι πρέπει να υποβιβαστεί από προστάτης και τροφοδότης της οικογένειας, σε χαρωπή νοικοκυρούλα και τρυφερή μανούλα, για να τους το δείξει;  Ποια είναι η δουλειά του πατέρα, για να το δούμε αυτό.

Τι θυμάστε από το σχολείο για τους Σπαρτιάτες; Πόσων χρόνων τα έπαιρναν τα Σπαρτιατόπουλα από τις μανάδες και για ποιο λόγο; Θυμάστε; Για να μην τα παραχαϊδεύουν τα έπαιρναν, γιατί είναι η φύση της γυναίκας τέτοια, που αν την αφήσεις, θα νταντεύει το παιδί της, μέχρι τα βαθιά του γεράματα, κάνοντας το ανίκανο να αυτονομηθεί.  Εκεί μπαίνει ο ρόλος του πατέρα, να κρατήσει τις ισορροπίες, να ελέγχει την πορεία και τις δραστηριότητες του παιδιού, να επιβάλει την πειθαρχία όταν πρέπει, να είναι υποστηρικτικός στις προσπάθειες του παιδιού του και να αποτελέσει το αντρικό μοντέλο για το παιδί του είτε αυτό είναι αγόρι είτε κορίτσι. για διαφορετικούς λόγους βέβαια το καθένα, αλλά αυτό είναι. Ένας ρόλος δηλαδή καθαρά εποπτικός και υποστηρικτικός, αφού τον άλλο ρόλο, της τροφού, τον έχει αναλάβει η μάνα.

Το θέμα δηλαδή για μένα είναι, να διατηρήσει ένας πατέρας μια υγιή σχέση με το παιδί του, στηρίζοντας το υλικά και ψυχολογικά, μια σχέση δηλαδή που θα βρίσκεται σε εναρμόνιση με την φύση του, που τον θέλει προστάτη και όχι να γυναικοποιηθεί, παριστάνοντας κάτι που δεν είναι.

Ξέρετε κάτι, διάβαζα σε ένα καταπληκτικό βιβλίο, ότι οι γονείς αποτελούν πρότυπα για τα παιδιά, αλλά τι πρότυπα; Όπως είπα στην άλλη εκπομπή τα πρότυπα είναι είτε για να τα υιοθετείς είτε για να τα απορρίπτεις. Έτσι ακριβώς και οι γονείς. Μερικές φορές ο ρόλος μας δεν είναι να μας μοιάσουν τα παιδιά, αλλά να πάρουν από μας, ότι αυτά θεωρούν καλό και να απορρίψουν ότι δεν είναι.
Ούτε αυτό όμως είναι το κλειδί της ευδαιμονίας για ένα παιδί. το κλειδί είναι οι δύο γονείς και ο πατέρας φυσικά να είναι μια διαρκής παρουσία στη ζωή του, που θα το περιβάλει με αγάπη. Και διαρκής δεν σημαίνει αγκαλιά από το πρωί ως το βράδυ, αλλά να ξέρει το παιδί, ότι όταν σε χρειάζεται (το ξαναλέω, όταν σε χρειάζεται), στα δύσκολα δηλαδή, θα είσαι εκεί, παρών.

10 Το διαζύγιο τώρα! Μια δύσκολη ομολογουμένως περίπτωση, για ένα πατέρα είτε έχει αναλάβει την κηδεμονία είτε όχι. Αν μεν έχει την κηδεμονία, τα πράγματα είναι σκούρα έως κατάμαυρα. Καλείται να παίξει δύο ρόλους και παράλληλα να φροντίσει να στηρίξει οικονομικά το παιδί του και τον εαυτό του. Αδύνατον να τα συνδυάσεις όλα αυτά, όπως και να το δεις το ζήτημα, ότι και να κάνεις. Κάπου δεν θα τα καταφέρεις, ξεκάθαρο αυτό.

Αν δεν έχει την κηδεμονία, τα πράγματα είναι λίγο πιο εύκολα, ιδιαίτερα τώρα, που σε πολλές περιπτώσεις τα ζευγάρια χωρίζουν ομαλά, χωρίς σοβαρές διενέξεις και αντιδικίες. Είναι δύσκολο πάντως να παίξεις τον οποιονδήποτε ρόλο από απόσταση, ζώντας έξω από το σπίτι, έξω από την οικογενειακή εστία.  Οι χρόνοι είναι περιορισμένοι είτε γιατί έτσι έχουν τα πράγματα είτε γιατί έκανες καινούρια οικογένεια και παιδιά, που μοιραία κι αυτή η οικογένεια χρειάζεται τον χρόνο σου. Πόσα κομμάτια να γίνεις; Συνήθως την πληρώνει το παιδί της χωρισμένης οικογένειας.

Η δουλειά του άνδρα είναι να συνεισφέρει στο μεγάλωμα και στην διαπαιδαγώγηση των παιδιών, όχι να την αναλάβει εξ ολοκλήρου. Αυτό είναι δουλειά άλλου.  Το ζήτημα όμως παραμένει το ίδιο και σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Η ιδέα δεν είναι πόσο χρόνο αφιερώνεις σε ένα παιδί, αλλά το τι κάνεις μαζί του στον χρόνο αυτό.

Ευκαιρία να σας πω, για μια συμβουλή που μου έδωσε μια περίφημη παιδαγωγός, όταν της είχα εκφράσει τις ενοχές μου, για τον χρόνο που περνούσα μακριά από τα παιδιά, λόγω της δουλειάς μου. Παραπονιόμουν πόσο λίγο χρόνο τους αφιέρωνα και αναρωτιόμουν αν ήταν αρκετός.  Μου είχε πει τότε η σοφή αυτή γυναίκα, ότι σημασία δεν έχουν οι ώρες που περνάς με το παιδί, αλλά το αν ο χρόνος αυτός είναι ποιοτικός. Δεν ήξερα τότε τι σημαίνει ποιοτικός χρόνος, θεωρώντας αφελώς, ότι ποιοτικός χρόνος είναι να γυρνάς με το παιδί από δω κι από κει, πηγαίνοντας το σε διάφορες εκδηλώσεις και ψυχαγωγικές δραστηριότητες, απασχολώντας το δηλαδή.  Μου είπε τότε ότι και λίγα λεπτά κάθε μέρα είναι αρκετά, όταν μπορείς να επικεντρώνεσαι στο παιδί, να κάνεις focus και για όσο χρόνο διαρκούσε αυτό, να μην σε απασχολεί τίποτε άλλο, έξω από αυτό. Πόσο δίκιο είχε!

Το θέμα δηλαδή δεν είναι να δίνεις στο παιδί την φυσική σου παρουσία μόνο και το χρόνο σου, και το μυαλό, όσο είσαι μαζί του να τρέχει αλλού.  Όλο το μυστικό είναι στον όποιο λίγο χρόνο είσαι μαζί του, να μην σε απασχολεί τίποτε μα τίποτε άλλο, εκτός από το παιδί. Έτσι τα λίγα λεπτά μπορούν να γίνουν ποιοτικός χρόνος και έτσι, με τον τρόπο αυτό, ένας πατέρας έστω και χωρισμένος, μπορεί να παίξει τον ρόλο του.  Είναι ένα μοντέλο που μπορεί να πετύχει, αρκεί βέβαια κάποιος να έχει ρεαλιστικές προσδοκίες.

Δεν είναι το ιδανικό, αλλά είναι.
Τι είπα πάλι;

11 Επειδή κάποιοι μπορεί ακόμα να αναρωτιούνται τώρα, τι είναι αυτό που κάνει τον πατέρα -πατέρα και την μάνα – μάνα και πως ξεχωρίζουν τα δυο, θα σας πω μια μικρή, αστεία ιστορία. Όταν λοιπόν ο γιός μου νήπιο ακόμα τραγουδούσε ένα παιδικό τραγουδάκι, με θέμα μια πάπια, τα παπιά της και τον πατέρα πάπιο, όταν ερχόταν στο κομμάτι εκείνο, που έμπαινε ο πάπιος μέσα στο σκηνικό, η φωνή του άλλαζε και γινόταν βαριά (όσο μπορούσε βέβαια ένα παιδάκι 4-5 χρόνων) και άγρια, έβγαζε γρέζια.  Τον ρώτησα, γιατί αυτό και πολύ απλοϊκά, σηκώνοντας τους ώμους, μου απάντησε, δεν ξέρω, έτσι είναι οι μπαμπάδες.

Καθοδηγούμενο Role playing θα μου πείτε, όμως όχι. Συμπέρασμα δικό του ήταν, από αυτά που έβλεπε να εκτυλίσσονται στο σπίτι του, αλλά και γύρω του. Οι μπαμπάδες έχουν βαριά βροντερή φωνή και είναι λίγο φοβιστεροί, άμα θυμώσουν και όπως λέω και στον υπότιτλο της εκπομπής, It’s ok to be a man. Δεν είναι ντροπή!

Θα αναρωτηθεί κάποιος σκεπτικιστής, μα είναι όντως κληρονομούμενα τα χαρακτηριστικά του πατέρα και της μάνας; Και όλη αυτή η προπόνηση που δέχονται τα κοριτσάκια, παίζοντα με τις κούκλες και φροντίζοντας τις, τι είναι; Μήπως αυτό τις εκπαιδεύει να γίνουν μητέρες;  Εδώ είναι η περίπτωση της κότας με το αυγό και δεν υπάρχει απάντηση. Τα κορίτσια μαθαίνουν να φροντίζουν από τα γεννοφάσκια τους επειδή είναι κορίτσια ή μαθαίνουν να φροντίζουν και γι αυτό γίνονται κορίτσια και ο πόλεμος των σκεπτικιστών και από τις δύο πλευρές των οχυρωματικών θέσεων, καλά κρατεί.

Ότι και να είναι, το γεγονός παραμένει ότι μόνο η γυναίκα είναι εφοδιασμένη με εκείνα τα χαρακτηριστικά, που θα της επιτρέψουν να φροντίσει τα μικρά της και να εξασφαλίσει την επιβίωση τους εκ των έσω.  Ο ρόλος του πατέρα αντίστοιχα, είναι να εξασφαλίσει τροφή και να προστατέψει και τους δύο, μητέρα και παιδί, από εξωτερικούς κινδύνους. Και ας το παραδεχτούμε επί τέλους! Οι άντρες έρχονται από τον πλανήτη Άρη, ενώ οι γυναίκες ξεκάθαρα από τον πλανήτη Αφροδίτη και ας σταματήσουμε να μπερδεύουμε τους μηρούς μας, μπαίνοντας ο ένας στα χωράφια του άλλου και για μια ακόμη φορά, θα το ξαναπω, για όσους δεν το εμπέδωσαν με την πρώτη, It’s ok to be a man. Δεν χρειάζεται να το κρύβετε.

Η Μιτοχονδριακή Εύα είναι ο κοινός πρόγονος της μητρικής γραμμής κι εμείς είμαστε απ’ ευθείας απόγονοι της, περνώντας από μητέρα σε παιδί, το μιτοχονδριακό DNA. Ο κοινός πρόγονος της πατρικής γραμμής είναι ο Υ-χρωμοσωμικός Αδάμ και όλοι οι άντρες σήμερα είναι ευθεία γραμμή του. Είναι στο DNA μας να είμαστε διαφορετικοί και με διαφορετικό ρόλο ο καθένας, έστω κι αν είμαστε ταγμένοι στο ίδιο σκοπό, στην επιβίωση και στην αναπαραγωγή.

Το να προσπαθούμε να υιοθετούμε ρόλους, που δεν μας πάνε και δεν μας ταιριάζουν, δεν είναι για το καλό των παιδιών. Είναι καθαρά για το καλό το δικό μας. είναι επειδή αυτό μας βολεύει, μας εξυπηρετεί. Ας είμαστε ειλικρινείς και ας πούμε τα πράγματα με το όνομα τους. Βολευόμαστε! Κι όλα τα άλλα είναι για τον … ξέρετε εσείς.

12 Θέλω να σας πω λίγο για το μεγάλο προσόν που έχουν οι πατεράδες έναντι των μανάδων. Ποιοτικός χρόνος είπαμε πριν, εεε; Λοιπόν, για να δούμε ποιος είναι πιο πιθανό να αφιερώσει ποιοτικό χρόνο σε ένα παιδί; Η μάνα που τρελαμένη από τις χιλιάδες υποχρεώσεις του σπιτιού, των παιδιών και της οικογένειας γενικά, περνάει άπειρες ώρες με το παιδί, μέσα στα νεύρα ή ο πατέρας που όταν αποφασίσει να ασχοληθεί με το παιδί του, θα είναι για να παίξει μαζί του και θα του αφιερωθεί αποκλειστικά, σε μια σχέση ένας προς έναν;

Είπα πρωτύτερα για την σχέση με τον πατέρα μου, αλλά δεν θα προσέξατε που είπα, πως όσο μετρημένες ήταν οι στιγμές που είχα μαζί του, άλλο τόσο και γι αυτόν ακριβώς τον λόγο πολύτιμες. Και άξιζαν το κάθε λεπτό.  Εδώ κολλάει αυτό που λέμε ποιοτικός χρόνος κι εδώ κολλάει το ιδίωμα, που έχουν στο DNA τους οι άντρες να κάνουν focus στον στόχο, αφήνοντας απ’ έξω ότι άλλο. Όταν παίζουν με το παιδί, μπορούν να το κάνουν προσηλωμένοι, επί ώρες, χωρίς τίποτα να μπορεί να τους αποσπάσει την προσοχή. Είναι επειδή παίζουν κι αυτοί μαζί, καταλάβατε;

Όπως έλεγε ο εκπληκτικός Marc Gungor, ένας δυτικός ιερέας και διάσημος σύμβουλος γάμου, οι άντρες έχουν ένα πολύ απλό μυαλό, σε σύγκριση με το δαιδαλώδες πλέγμα, το μαλλί κουβάρι, στο κεφάλι μιας γυναίκας, όπου τα πάντα, συσχετίζονται με τα πάντα. Το τι έφαγες την Παρασκευή, με το τι έργο παίζει η τηλεόραση την Τετάρτη, με τις πρώην σου, με την μάνα σου, που φιλοξενείτε στο υπόγειο του σπιτιού, δίπλα στον καυστήρα και ανάμεσα στις κάσες με τις μπύρες και με τις τιμές που είχαν τα κολοκυθάκια στη λαϊκή την Δευτέρα.

Οι άντρες δεν είναι έτσι. Οι άντρες έλεγε, έχουν κουτάκια στο κεφάλι τους, όπου το κάθε κουτάκι έχει μέσα ένα ξεχωριστό θέμα και δεν μπερδεύεται με τα άλλα. Κάθε φορά λοιπόν, βγάζουν το ανάλογο κουτάκι, πολύ προσεκτικά να μην ακουμπήσει το διπλανό του κουτάκι και όταν το κουτάκι γράφει απ’ έξω παιδί, θα είναι το παιδί και όχι όλα τα άλλα. Είναι αδιαμφισβήτητα ένα προσόν αυτό, για την συγκεκριμένη δουλειά.  Οποία σχέση με την τρελαμένη μητέρα, που πηγμένη από τις υποχρεώσεις, αλλά και από το 24ωρο «μαμά, τρέχα!», κάθε τρία δευτερόλεπτα, έχει χάσει ότι αποθέματα μητρικού φίλτρου της έχουν μείνει και αρχίζει να σκέφτεται ότι η Μήδεια τελικά ίσως είναι ένα παρεξηγημένο πρόσωπο;

Τεσπα, δεν είμαι σίγουρη που ήθελα να καταλήξω μ’ αυτό, αλλά είμαι πέρα από σίγουρη ότι έχω δίκιο.

13 Δεν ξέρω αν το είπα αρκετές φορές, γι αυτό αφήστε με να επαναλάβω για μια ακόμη φορά το θέμα της αυτονομίας. Δεν υπάρχουν λόγια, για να περιγράψω πόσο σημαντικό είναι. Για μένα αυτό είναι το κύριο καθήκον του πατέρα. Να βοηθήσει το παιδί του να αυτονομηθεί.  Αναμφισβήτητα η μητρική αγκαλιά και το ντάντεμα και το κανάκεμα, δεν είναι ο τρόπος, ξεκάθαρο αυτό. Όσο και αναγκαία να είναι αυτά, για την επιβίωση του παιδιού, μέσα σε ένα ασφαλές περιβάλλον, τα πρώτα χρόνια της ζωής του, άλλο τόσο αυτά τα ίδια μπορεί να αποτελέσουν τροχοπέδη στην ανάπτυξη του παιδιού και άλλο τόσο είναι αναγκαίο, να του δείξει κάποιος τα πρώτα ασφαλή βήματα έξω από αυτό. Μαντέψτε ποιος θα κλιθεί να το κάνει αυτό. Η μάνα; Ας είμαστε σοβαροί.

Το ζήτημα λοιπόν για μένα, δεν είναι να βάλουμε τον πατέρα να παίξει τον ρόλο της μανούλας, όταν υπάρχει ήδη μια μανούλα, που το κάνει αυτό καλά. Το ζήτημα είναι να του διδάξει πώς μπορεί να παραμείνει ασφαλές, μέσα σε ένα εχθρικό περιβάλλον.  Μπορεί να μην υπάρχουν πλέον θηρία, δεινόσαυροι και μαμούθ, μπορεί να μην υπάρχουν πρωτόγονα ακόντια και οπλισμός, αλλά πιστέψτε με, οι κίνδυνοι είναι ίδιοι αναλογικά. Και πραγματικά, δεν υπάρχει άλλος τρόπος να μάθεις να ανταπεξέρχεσαι, άλλος από το να έχεις μπροστά σου ένα μοντέλο πατέρα, που το κάνει ήδη αυτό.

Ξέρουμε όλοι πόση λίγη σημασία έχουν τα λόγια και τα κηρύγματα για ένα παιδί και πόσο μεγάλη σημασία έχει το παράδειγμα και πραγματικά δεν θα πειστώ ότι το μοντέλο ενός νερόβραστου, υποτονικού αρσενικού και το θηλυπρεπές πρότυπο ενός Mr Nice Guy, ότι είναι το κατάλληλο παράδειγμα για ένα παιδί.  Αναντικατάστατη η συμβολή του πατέρα, ειδικά στην περίοδο της εφηβείας και της προεφηβείας. ένας πατέρας που τον αγαπούν αλλά και τον σέβονται, θα αποτελέσει μοντέλο ζωής για τ’ αγόρια και τον λόγο, που ένα κορίτσι θα μάθει να αγαπάει και να εκτιμάει τον εαυτό του κατ’ αρχήν και το ανδρικό φύλο στη συνέχεια.

Θα κλείσουμε το κεφάλαιο αυτό, με κάτι πολύ όμορφο που διάβασα κάπου και θα ήθελα να σας το μεταφέρω. Δεν είναι όλα τα αρσενικά άντρες. Θα μπορούσα να σταματήσω εδώ, αλλά συνεχίζει. Ο κάθε άντρας γεννιέται αρσενικό, αλλά χρειάζεται να το θέλει για να γίνει άντρας. Και κάτι πρέπει να θυσιάσεις, για να γίνεις άντρας.  Όπως είπαμε και στην εκπομπή για τους Άνδρες Παλαιάς Κοπής «Η βάπτιση ενός άντρα γίνεται όταν έρχεται αντιμέτωπος με την αποτυχία».

Κάντε την σύνδεση τώρα

14 Ωραία θα πείτε, ας πούμε ότι ξεκαθαρίσαμε τους ρόλους, με την βοήθεια σας. Με το σχολείο τι γίνεται; Τι ρόλο θα παίξει το σχολείο στη διαπαιδαγώγηση ενός παιδιού; Επειδή ξέρω ότι είσαστε σπίρτα και θα το σκεφτείτε, σας προλαβαίνω.  Το σχολείο θα παίξει τον ρόλο του σχολείου!

Βαθυστόχαστο θα πείτε και θα απορήσετε, πως το σκέφτηκα όλο αυτό, αλλά θα σας πω. Ούτε μάνα ούτε πατέρας είναι το σχολείο. Μέσο κοινωνικοποίησης είναι και ο δάσκαλος είναι αυτός που θα εισάγει το παιδί ομαλά στο κοινωνικό γίγνεσθαι, όταν αυτό θα φύγει από την ζεστή αγκαλιά της μάνας και την προστατευτική σκιά του πατέρα.

Θυμάμαι ένα δάσκαλο του δημοτικού, που μας κάλεσε σε μια συνάντηση γονέων και άρχισε να μας ψέλνει, πόσο ανίκανα ήταν τα παιδιά μας, πόσο λίγο πρόσεχαν το μάθημα του, πόσο ασυνεπή ήταν με τις υποχρεώσεις τους, η χειρότερη τάξη που είχα στην καριέρα μου, μας είπε και τι έχουμε σκοπό να κάνουμε. Εμείς, οι γονείς των παιδιών.  Θυμάμαι επίσης ότι ήθελα να τον διακόψω για να τον συμπληρώσω, να του πω, πόσο λίγο ήξερε την δουλειά του εκείνος και πόσο κακός δάσκαλος ήταν. Αλλά κρατήθηκα, διότι όπως ξέρετε, βαθιά ευγενικό το κεραμιδόγατο, σπάνια θα σου πετάξει κατάμουτρα αυτό που θέλει. Θα στο πετάξει, αλλά όμορφα, γλυκά, να το ευχαριστηθείς κιόλας.

Του είπα λοιπόν, ότι δεν είναι σωστό να ζητάει από τους γονείς να παίξουν και τον ρόλο του σχολείου. Του είπα ότι η δική μας δουλειά τελειώνει έξω από την πόρτα του σχολείου, εκεί ακριβώς που αρχίζει η δική του και ότι επομένως όλα αυτά που μας έλεγε και μας καταλόγιζε, ανήκαν στην δική του σφαίρα επιρροής.  Δεν είναι δική μου δουλειά να αναγκάσω το παιδί μου να προσέχει στο μάθημα και να είναι επιμελές, ήταν δική του δουλειά αυτό και προσπαθούσε να φορτώσει στους γονείς την δική του υποχρέωση.

Όπως εμείς δεν θα καλέσουμε τον δάσκαλο στο σπίτι να λύσει μια διένεξη με το παιδί και να κάνει την δική μας δουλειά, έτσι κι αυτός, δεν μπορεί να ζητάει από τους γονείς να ανακατεύονται στην δική του.  Απλό και σατανικό θα μου πείτε, αλλά αυτό είναι. Ένας ακόμη τομέας το σχολείο, που μπερδέψαμε τους μηρούς μας.  Και καθόμαστε οι γονείς και αντί να κάνουμε το parenting, που λέγαμε στην αρχή και ας βοηθήσει κάποιος Μπαμπινιώτης, καθόμαστε και κάνουμε τους τυράννους, διάβασε, γράψε και όλα αυτά τα συγκινητικά.

Τι θέλω να πω; Άλλο πράγμα να ζητήσει το παιδί τη βοήθεια σου και άλλο πράγμα να του την επιβάλεις. Αυτό. Και καταλήξαμε να έχουμε σήμερα μικρά παιδάκια, που αντί να παίζουν και να μαθαίνουν την ζωή μέσα από το παιχνίδι, να τρέχουν κάθιδρα (ιδρωμένα σημαίνει, γράψτε το) σε μαθήματα αγγλικών, μπαλέτα, γυμναστήρια, φροντιστήρια, ιδιαίτερα, με τις μωροφιλόδοξες μανούλες τους να καυχιούνται για τα καμάρια τους, που κάνουν όλα όσα δεν μπόρεσαν να κάνουν αυτές. Αυτό λέω.

15 Όμως η εκπομπή μας, όπως μάλλον θα καταλάβατε, έφτασε στο τέλος της γι απόψε, σπίρτα μου κι εμείς θα ανανεώσουμε όπως πάντα τους όρκους αιώνιας αγάπης και πίστης ανάμεσα μας και το ραντεβού μας, για την επόμενη Παρασκευή, στις 7 το βράδυ.

Εγώ θα σας πω καληνύχτα στο σημείο αυτό, θυμίζοντας στους ξεχασιάρηδες, ότι η εκπομπή Don’t Mess with Cats σερβίρεται σε επανάληψη αύριο Σάββατο και κάθε Σάββατο, στις 10 το πρωί, αχάραγα, με τον πρώτο, άντε το πολύ τον δεύτερο καφέ. Εσείς φροντίστε μόνο για το κέικ.

Δεν φεύγουμε! Ακούμε σε λίγο Μιχάλη Μαυροβουνιώτη και Ρεμπέτικους Δρόμους στις 9. Όσοι δεν έκαναν ακόμα εγγραφή στο site του spirto web radio, το κάνετε τώρα, για να μπορείτε μετά να συμμετέχετε ενεργά στις εκπομπές του Spirto Web Radio, παραθέτοντας τα σχόλια σας και τις απόψεις σας. Τα σχόλια σας είναι σημαντικά. Μην τα υποτιμάτε.

Μπορείτε να δείτε και τις υπόλοιπες εκπομπές στο Σπιρτολόγιο, εκεί που λέει Πρόγραμμα.
Δεν ξεχνάμε ότι το Spirto Web Radio και οι παραγωγοί του, σας κρατούν συντροφιά 24 ώρες την ημέρα, 7 μέρες την εβδομάδα, με εκπομπές καθημερινά και με την καλύτερη μουσική, τώρα και με τις αγαπημένες σας εκπομπές, αν τις χάσατε, σε επανάληψη, τις πρωινές ώρες, 10 με 2.

Ένα τελευταίο μουσικό κομμάτι για Καληνύχτισμα
16








Comments


DON'T MESS WITH CATS - THEY ARE LIONS IN DISGUISE
Live On Air: κάθε Παρασκευή στις 7 το βράδυ
On Replay: Σάββατο πρωί στις 10, αχάραγα με τον πρώτο καφέ. Bring the cake!
Όλες οι αναρτήσεις και το περιεχόμενο εδώ, γρατζουνίστηκαν responsibly από το * Κεραμιδόγατο
Όσοι δεν πρόλαβαν τις ζωντανές εκπομπές, οι εκπομπές διατίθενται στο Mixcloud, σε πακέτο για το σπίτι ;-)


Forget Me Not - Ακολουθήστε το Κεραμιδόγατο:


ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΝ