Read My Lips! Not my shirt! MY LIPS!!! 02.03.2018 - Human Vampires II

Human Vampires - Υπάρχουν! Ζουν ανάμεσα μας!

Παρασκευούλα και 2 Μαρτίου η σημερινή, η μέρα είναι μεγάλης σημασίας, διότι είναι η δεύτερη μέρα της άνοιξης.  Δεν έχουν σημασία τα χιόνια!  Δεν έχουν σημασία!   Αυτά τα θεωρώ φτηνές δικαιολογίες.
Τι θα πει «χιονίζει»;  Πρώτη φορά είναι;  Εμένα μου έχει τύχει Πάσχα, Απρίλιο μήνα και να χιονίζει!  Τι σημαίνει αυτό;  Ότι δεν ήταν Πάσχα;  Μια χαρά Πάσχα ήταν.  Το ίδιο και τώρα, μια χαρά άνοιξη έχουμε.  Ζακέτα μόνο να πάρετε!  Και μπουφάν.  Και κασκόλ.
Κάθε χρόνο έτσι γίνεται.  Μην το κάνουμε θέμα!  Μην κάνουμε σαν να είναι η πρώτη φορά που το ξαναβλέπουμε!  Δεν είναι!

Human Vampires Part II θα παίξει αυτή την Παρασκευούλα, 2 Μαρτίου και δεύτερη μέρα της άνοιξης λοιπόν, γιατί είναι πολλά που δεν ειπώθηκαν στην προηγούμενη εκπομπή και το Κεραμιδόγατο δεν θέλει να σας αφήνει έτσι, απληροφόρητους.  Γιατί είναι γνωστό πια ότι αν το γατί δεν πει όλα αυτά που το τρώνε ... θα το φάνε.  Θα νιαουρίσουμε λοιπόν μαζί, όπως κάνουμε κάθε Παρασκευή, καταρρίπτοντας αυτή τη φορά το μύθο του Νάρκισσου.
Ποιο μύθο;  Μυθολογικό πρόσωπο ήταν, θα μου πείτε.  Ναι, εντάξει, δεν αντιλέγω.  Θα καταρρίψουμε την παράδοση επί το ορθότερο, που τον θέλει εξοργιστικά όμορφο.   Δηλαδή όμορφος ήταν, αλλά δεν ήταν μόνο κολασμένα όμορφος.  Ήταν και πανέξυπνος και με ταλέντα (πολλά ταλέντα) και γοητευτικός και  θανάσιμα σέξυ και διανοούμενος και βαθιά φιλοσοφημένος και με κοινωνικές ευαισθησίες και με προσωπικότητα και με τρόπους και καλλιεργημένος και ρομαντικός και macho και τα πάντα όλα και γενικά @#//)(*$\#! (γκούχου) φοβερά παιδιά είναι και όλα τα ευρώ είναι και χειροκροτήστε τον, λίγο γρήγορα σας παρακαλώ, γιατί θα θρηνήσουμε θύματα!
Όχι, δεν θα πούμε για τον αρχαίο, για τα ανθρώπινα βαμπίρ της διπλανής πόρτας θα πούμε.  Τα οποία όσο μεν είναι της διπλανής πόρτας, πάει καλά.  Το θέμα είναι τι κάνεις και πως συμβιώνεις όταν δεν είναι της διπλανής πόρτας, αλλά είναι της δικής σου πόρτας.
Σε λίγο.  Παραμείνετε στις θέσεις σας και προσδεθείτε.  Με ότι βρείτε πρόχειρο.


Μήπως η σχέση μας είναι ένας ατελείωτος συμβιβασμός;
Μία από τις σκέψεις που με έχει απασχολήσει πλειστάκις.  Πλειστάκις θα πει πολλές φορές.  Σημειώνετε στο γλωσσάρι οι νέοι να μαθαίνετε. Οι παλιοί για να θυμούνται.  Ήμουν πάντα από αυτούς που υποστηρίζουν ότι οι ανθρώπινες σχέσεις, όλων των ειδών οι συμβιωτικού χαρακτήρα σχέσεις, χρειάζονται ένα ποσοστό συμβιβασμού. 
Από την στιγμή που συμβιώνεις με κάποιον, πιστεύω ότι ο συμβιβασμός είναι απαραίτητος. Είτε πρόκειται για ζευγάρι είτε αφορά τη συμβίωση με τα παιδιά, με τους γονείς, έστω ακόμα και η απλή συνύπαρξη, πριν ακόμα φτάσουμε στη συμβίωση κάτω από την ίδια στέγη, απαιτεί κάποιο συμβιβασμό.
Αυτός είναι και ο λόγος που πιστεύω και σημειώστε το αυτό οι αδέσμευτοι, ότι όσο πιο νέος είναι κάποιος, τόσο περισσότερες οι πιθανότητες να δεσμευτεί με ένα άλλο πρόσωπο.  Όσο μεγαλώνουν οι άνθρωποι, ο συμβιβασμός γίνεται όλο και πιο δύσκολος και οι άνθρωποι γινόμαστε όλο και πιο απρόθυμοι να κάνουμε υποχωρήσεις προς χάριν μιας σημαντικής σχέσης και η προοπτική μια σοβαρής σχέσης απομακρύνεται όλο και περισσότερο όσο περνούν τα χρόνια.
Το είπα αυτό σε μια παρέα τις προάλλες και με ευχαρίστησαν.  «Σ’ ευχαριστούμε που μας ενθαρρύνεις και μας δίνεις κουράγιο για ζωή, σε μας τους ελεύθερους» είπαν.  Όμως δεν ήταν αυτή η πρόθεση μου.  Να τους δώσω κουράγιο.  Δεν ξέρω, έχω την εντύπωση, πως όσο περνούν τα χρόνια, γινόμαστε όλο και πιο αρτηριοσκληρωτικοί, όλο και πιο δύσκαμπτοι, όλο και πιο αμετακίνητοι, στις θέσεις μας και στα πιστεύω μας και στα θέλω μας.
Δεν ξέρω … πείτε κι εσείς.  Για ας ψαχτούμε λίγο!  Πόσους και πόσους συμβιβασμούς δεν κάνουμε καθημερινά, για να διατηρηθεί η παγκόσμια ειρήνη και να μην σφαχτούμε με το ταίρι μας;  Πόσες φορές τα κορίτσια πιο ειδικά, δεν πλύναμε πιάτα μιας εβδομάδας, όταν πια δεν είχαμε πιάτο και πιρούνι να φάμε, τα οποία παρεμπιπτόντως είχε αφήσει ο καλός μας στον νεροχύτη, για να τα κάνει όλα μαζί;  Για να αρχίσουμε να τα θυμόμαστε.
Ακολουθεί ηρεμιστική μουσική.

Για πείτε λοιπόν, τώρα που το σκεφτήκατε, πόσα παπούτσια μαζέψατε πεταμένα στη μέση του δωματίου και τα βάλατε στην άκρη, μην σκοτωθεί κανείς και αφού του το υπενθυμίζατε πολύ ευγενικά, για τουλάχιστον τα τελευταία τριάντα χρόνια, να μην το κάνει αυτό;  Πόσα;
Πόσες φορές χρειάστηκε να του υπενθυμίσετε εκείνη τη βρύση που έσταζε και που είχε φιλήσει σταυρό, ότι θα την έφτιαχνε;  Και πόσο άσχημα νιώθατε, κάθε έξη μήνες, που χρειαζόταν να του τα πρήζετε, για να μην το ξεχάσει τελείως;
Και τα αγόρια, πόσες φορές κρατηθήκατε να μην την κατεβάσετε από το αμάξι, κάθε φορά που τσίριζε μέσα στ’ αυτιά σας, πρόσεχε, φρένο, πορτοκαλί, μην τρέχεις.  Μια φορά όμως να μην σας πει «Πάτα το λίγο, ξημερώσαμε!»!  Μία, όχι πολλές!
Και πόσες άλλες φορές χρειάστηκε να υποκριθείτε ότι ακούγατε με προσοχή τα γελοία προβλήματα που είχε με τη μαμά σας, αφήνοντας το τηλεκοντρόλ διακριτικά στην άκρη; Πόσες;  Φαντάζομαι αρκετές.  Και γι αυτό είσαστε ακόμα μαζί.  Σωστά;
Θέλετε να πάμε και στις διενέξεις με τα παιδιά μας;  Με τους γονείς μας ίσως;  Πόσες φορές δεν αποφύγαμε στο παραπέντε να βγάλουμε τα μάτια μας και να γίνει της κολάσεως στο σπίτι;  Δεν θα βγάλουμε άκρη, αν αρχίσουμε να μετράμε.
Συμβιβασμός λοιπόν είναι η αρχή και η βάση κάθε σχέσης.  Σεβασμό της προσωπικότητας και του προσωπικού χώρου του άλλου το λένε τώρα, αλλά το ίδιο εννοούν.  Σέβομαι τις επιλογές σου λέμε, αλλά μη γελιόμαστε, για το ίδιο πράγμα μιλάμε, όπως και να το λένε.  Στην ουσία, αν έχεις το θάρρος να το κοιτάξεις το ζήτημα κατάματα, για συμβιβασμό μιλάμε, που αποσκοπεί στη συνύπαρξη δύο εξ ορισμού διαφορετικών ανθρώπων.
Γιατί «εξ ορισμού»;  Γιατί έτσι είναι.  Γιατί κανείς δεν μοιάζει με κανένα και ταύτιση 100% δεν υπάρχει ούτε σε πειράματα ελεγχόμενου περιβάλλοντος, in vitro.  Γιατί οι γυναίκες είναι από τον πλανήτη Αφροδίτη και οι άνδρες από τον Άρη.  Και αν πιστεύετε ότι εσείς ειδικά και κατ’ εξαίρεση ταυτίζεστε 100% με τον σύντροφο σας, για ξανασκεφτείτε το και μην μας τρώτε τον χρόνο μας με ανοησίες.  Έχουμε σοβαρά θέματα εδώ να λύσουμε, όπως λέει και το δικό μας Σπιρτόκουτο.

Όμως το θέμα μας δεν είναι ο συμβιβασμός.  Ο συμβιβασμός είναι δεδομένος, σε οποιαδήποτε ανθρώπινη σχέση, όπου υπάρχουν περισσότεροι του ενός.  Υπάρχει τριβή, υπάρχει συμβιβασμός, αλλιώς δεν θα ήταν μαζί σε σχέση.  Θα ήταν και οι δύο πολύ ευτυχισμένοι, ο καθένας σπίτι του.  Ή θα συνέβαινε το άλλο, που λένε «εγώ με την γυναίκα μου είμαστε πολύ ευτυχισμένοι τα πρώτα χρόνια.  Μετά γνωριστήκαμε».
Μιλώντας τώρα για διαφορές ανάμεσα στα δύο φύλα, είναι γεγονός ότι οι άντρες γενικά και αντίθετα με το τι συμβαίνει με τις γυναίκες, δεν υπεραναλύουν τα πράγματα.  Τα περνάνε πιο επιδερμικά και ίσως και καλύτερα έτσι.  Αυτό το ιδίωμα που έχουμε τα κορίτσια, να το ξεσκίζουμε ένα θέμα και τα πάντα να έχουν σχέση με τα πάντα, μέσα στο μυαλό μας, ίσως να μην είναι και τόσο καλό.  Αλλά ας το αφήσουμε αυτό, να το δούμε κάποια άλλη στιγμή.
Θα αναρωτιέστε τώρα, γιατί όλη αυτή η εισαγωγή, με το θέμα του συμβιβασμού.  Ο λόγος είναι γιατί το θέμα μας, οι νάρκισσοι, τα ανθρώπινα βαμπίρ, οι ανθρωποφάγοι, τα τοξικά απόβλητα, χρησιμοποιούν το πλεονέκτημα του συμβιβασμού, για να κρατούν κοντά τους ανθρώπους, οι οποίοι κανονικά θα έπρεπε να τους έχουν εγκαταλείψει από καιρό.
Ο συμβιβασμός λοιπόν ή αν θέλετε πείτε τον συνήθεια, είναι ένα δίκοπο μαχαίρι.  Όσο είναι απαραίτητος για την συνύπαρξη των ανθρώπων, άλλο τόσο μπορεί να γίνει επικίνδυνος.  Είναι η περίπτωση που το «Εντάξει, υπάρχουν και καλές στιγμές» δεν αποτελεί άλλοθι ή μάλλον αυτό ακριβώς είναι.  Ένα άλλοθι, μια δικαιολογία, που μας επιτρέπει να μένουμε, εκεί που κανονικά θα έπρεπε να έχουμε φύγει, εδώ και πάρα πολύ καιρό.
Είναι η περίπτωση που η παθητικότητα, η παθητική αποδοχή μιας νοσηρής κατάστασης, δεν έχει πια καμία σχέση με αυτό που λέμε συμβιβασμό και αποδοχή του άλλου με τα ελαττώματα του και τα προτερήματα του, ως ένα όλο, αλλά είναι αντίθετα ο κώδωνας κινδύνου, το καμπανάκι που ξεφωνίζει, ότι η σχέση μας όχι απλώς δεν πάει, αλλά οδεύει για τα επείγοντα περιστατικά.
Πάμε λοιπόν να δούμε τις μεθόδους με τις οποίες θα επιχειρήσει να μας χειραγωγήσει ένας νάρκισσος.  Όχι τώρα!  Σε λίγο.  Τώρα μουσική.

Μεθοδεύσεις με τις οποίες θα προσπαθήσει να μας ελέγξει ένας νάρκισσος
Ο νάρκισσος έχει πολλά χαρακτηριστικά, αλλά πάνω απ’ όλα, ένας ναρκισσιστής είναι εγωιστής.  Θα τον δεις να συμπεριφέρεται με κίνητρο τι είναι καλύτερο για κείνον και όχι τι είναι καλύτερο για τους δυο σας.  Είναι αυτό που λέμε παρτάκιας, παρταόλας, ένα διογκωμένο εγώ, που χρειάζεται τροφή για να επιζήσει και η τροφή, μάντεψε, είσαι εσύ.
Η απομάκρυνση από την επιρροή του φαίνεται και είναι η καλύτερη κίνηση ή μάλλον η μόνη κίνηση, για να προστατεύσει κάποιος την ψυχική και συναισθηματική του ισορροπία, αντιμέτωπος με ένα πεινασμένο συναισθηματικό βαμπίρ.
 Η επιστήμη κατέληξε.  Πρώτος τρόπος που θα μεταχειριστεί για να σε φέρει στα νερά του, είναι ο Τριγωνισμός.  Ο ναρκισσιστής πιστεύει ότι έχει πάντα δίκιο, και για να σε πείσει, θα φέρει στην εξίσωση ένα τρίτο πρόσωπο που έχει ήδη πειστεί, σε υποστήριξη του.  Δημιουργεί δηλαδή ένα τρίγωνο.  Κι εσύ είσαι μόνος, όσο άδικο κι αν είναι αυτό.  Γιατί αν ήξερες ότι θα το έκανε αυτό, θα έφερνες κι εσύ κάποιον δικό σου για υποστήριξη. Μόνη διέξοδος σε μια τέτοια περίπτωση, είναι η μπλόφα, ότι δηλαδή πολλοί δικοί σου άνθρωποι είναι στο πλευρό σου.
Υποτίμηση
Μπορεί κάποτε να ήσουν όλα αυτά που θα ήθελε ο νάρκισσος ή τουλάχιστον έτσι σε άφηνε να πιστεύεις, μέχρι να σε φέρει στα νερά του.  Αλλά τώρα συμπεριφέρεται σαν να μισεί τα ίδια τα πράγματα που κάποτε είχε πει ότι του άρεσαν σε σένα.  Το fairy tale αρχίζει να ξεφλουδίζει.  Αυτός είναι ένας άλλος τρόπος που ένας ναρκισσιστής θα χρησιμοποιήσει για να σε χειριστεί και να σε κάνει να νομίζεις ότι θα πρέπει να κάνεις ακόμη περισσότερα, απ’ όσα ήδη κάνεις για κείνον, για να τον ευχαριστήσεις. Και θα σε κρατάει πάντα έτσι στις μύτες των ποδιών.

Επιθετικότητα
Οι ερευνητές που μελετούν τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του, λένε ότι ο ναρκισσιστής παρουσιάζει και μεγάλη και εμφανή επιθετικότητα, κυρίως λεκτική επιθετικότητα και αδυναμία να ελέγξει τη συμπεριφορά ή τα συναισθήματα του.  Μην μπεις ποτέ σε μια τέτοια επικίνδυνη κατάσταση με έναν νάρκισσο και απόφυγε το με κάθε κόστος.  Αν την φυσική επιθετικότητα είναι εύκολο να την δει κανείς, η ψυχολογική επιθετικότητα είναι πιο δύσκολο να εντοπιστεί.  Ξέρεις, καταλαβαίνεις ότι κάτι δεν πάει καλά, από το αποτέλεσμα, από τα αρνητικά συναισθήματα και τον φόβο που σε γεμίζει, αλλά πολύ συχνά είναι δύσκολο να εντοπίσεις τι είναι αυτό που στα προκαλεί αυτά.
Αυτό είναι το κύριο χαρακτηριστικό της ψυχολογικής ενδοοικογενειακής βίας.  Όταν σου ασκείται εκφοβισμός ή σε κάνει να νιώθεις φοβισμένος.  Σε απειλεί, σου μιλάει με γλώσσα υποτιμητική, σου στερεί οποιαδήποτε συναισθηματική, σωματική ή οικονομική υποστήριξη.  Ελέγχει την πρόσβαση σου σε φίλους και στην υπόλοιπη οικογένεια, την δική σου κυρίως, για να εξαρτάσαι μόνο από αυτόν.  Ελέγχει συνεχώς την συμπεριφορά σου και σε πιέζει να κάνεις πράγματα που δεν θέλεις.  Σε κάνει να ντρέπεσαι, σε υποβαθμίζει και σε κάνει να νιώθεις άχρηστος.  Γιατί;  Γιατί έτσι είναι πιο πιθανό να κάνεις περισσότερα για να τον ευχαριστήσεις.
Επίσης γιατί αν μπορέσει ένας ναρκισσιστής να σε κάνει να νιώσεις ντροπή, για την εμφάνισή σου, την έλλειψη μόρφωσης ή την κοινωνική σου τάξη και καταγωγή, τότε θα αισθανθεί ο ίδιος πολύ καλύτερος συγκριτικά. Το είχαμε πει αυτό, όταν λέγαμε για τους επικριτικούς ανθρώπους, που η κριτική τους δεν στοχεύει να σε κάνει καλύτερο, αλλά να νιώσουν εκείνοι καλύτεροι, ανώτεροι.  Όσο πιο χαμηλά σε ρίξουν, τόσο μεγαλώνει η απόσταση ανάμεσα σας και τόσο πιο ανεβασμένος νιώθει εκείνος.
Ένας άλλος μηχανισμός που θα μετέλθει ένας νάρκισσος, είναι να παίζει το θύμα.  Παίζοντας το θύμα, ο ναρκισσιστής επικαλείται την παρηγοριά σου και περιμένει από σένα να τον βοηθήσεις να δικαιολογήσει το φουσκωμένο εγώ του.  Είναι πιθανόν να σε φέρει σε δύσκολη θέση δημόσια και να σας κάνει να ζητάς εσύ συγγνώμη από τους άλλους για τη συμπεριφορά του.  Με αυτόν τον τρόπο  υποστηρίζεις το εγώ τους και γίνεσαι υπηρέτης του, προσπαθώντας να εξομαλύνεις τα πράγματα για λογαριασμό του.  Του επιτρέπεις έτσι να συνεχίσει να φέρεται άσχημα και να ξεφεύγει, με την κάλυψη την δική σου.

Θα τον δείτε επίσης να μονοπωλεί την οποιαδήποτε συζήτηση.  Ένας ναρκισσιστής πιστεύει ότι όλες οι συζητήσεις είναι ή θα πρέπει να είναι γι‘ αυτόν.  Σπάνια σε προσέχει ή σε ακούει, εσένα ή οποιονδήποτε.  Στο επίκεντρο της προσοχής του βρίσκεται το εγώ του,  έτσι μην εκπλαγείς, αν παρατηρήσεις ότι δεν σε ακούει καν.  Όχι μόνο αυτό, αλλά αν το θέμα μιας συζήτησης δεν τον αφορά, θα τον δεις να αλλάζει αμέσως θέμα, για να το φέρει γύρω από τον εαυτό του.  Και θα σε διακόπτει όταν μιλάς, αλλά δεν θα ανέχεται και θα εξοργίζεται να τον διακόπτουν, όταν μιλάει εκείνος.
Μια άλλη πρακτική του είναι η προβολή.  Αυτό δηλαδή που τον κατηγορείς ότι κάνει, ο νάρκισσος το αντανακλά πίσω και σε κατηγορεί για αυτό.  Προβάλλει δηλαδή πάνω σου την  δική του άρρωστη συμπεριφορά, γιατί βέβαια ο ίδιος είναι άψογος, δεν τίθεται θέμα.
Θα σου κάνει πλύση εγκεφάλου και θα κάνεις πράγματα που δεν θέλεις να κάνεις και θα χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε τέχνασμα, για να σε κάνει να υπακούσεις και να κάνεις αυτό που ζήτησε.  Και είναι ακριβώς αυτό, το γεγονός δηλαδή ότι εσύ δεν θέλεις, αυτό το οποίο τελικά θα δώσει τροφή στο εγώ του και θα τον κάνει να πιστεύει ότι τελικά είναι κάποιος, ενώ στην πραγματικότητα παραμένει ένα τοξικό απόβλητο.
Θα αμφισβητήσει την λογική σου.  Ένα ύπουλο μέσο, όπου θα αρνηθεί κατηγορηματικά αυτό που υποστηρίζεις, θα προσπαθήσει με κάθε κόστος να βρει «απόδειξη» ότι κάνεις λάθος ή θα σε διαψεύσει, ότι αυτό που λες ποτέ δεν συνέβη και τελικά θα προσπαθήσει να σε βγάλει τρελό ή ψυχοπαθή, που φαντάζεται ανυπόστατα πράγματα εκεί που δεν υπάρχουν ή ακόμα – ακόμα που τα βγάζει από το μυαλό του.
Και τελευταίο προσφιλές του όπλο είναι η λεκτική βία.  Οι φωνές και η προσβλητική – υποτιμητική γλώσσα είναι ένας άλλος τρόπος για να σε χειραγωγήσει ένας ναρκισσιστής.  Και αυτή η τακτική είναι για να σε κάνει να συρρικνωθείς, να νιώσεις μικρός, ασήμαντος και φοβισμένος.
Πραγματικά σας εύχομαι, να μην χρειαστεί ποτέ να αποφύγετε ή να ασχοληθείτε με έναν νάρκισσο, που σας έχει βάλει στόχο.  Οι πιθανότητες να τον κερδίσεις είναι πραγματικά πολύ μικρές.  Το καλή τύχη ακούγεται εδώ πιο ρεαλιστικό.

Σημάδια πως ίσως είμαι Νάρκισσος
Είπαμε την προηγούμενη Παρασκευή πως όσοι πάσχουν από ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας δυσκολεύονται να έχουν πραγματικά ισότιμες και υγιείς σχέσεις.  Το δυσκολεύονται μπαίνει εδώ ποιητική αδεία.  Στην πραγματικότητα, τους είναι αδύνατον να έχουν ισότιμες και υγιείς σχέσεις.
Ο παθολογικός ναρκισσισμός θα δείτε να παίρνει δύο μορφές. Την πρώτη θα την δεις συχνά στην διάρκεια της εφηβείας. Ο νέος νιώθει παντοδύναμος, ικανός για τα πάντα και φέρεται απερίσκεπτα. Όλοι το έχουμε ζήσει αυτό.  Όλοι έχουμε περάσει κάποια φάση, που πιστεύαμε ότι είμαστε το κέντρο του κόσμου και ότι αν το αποφασίζαμε, η γη θα σταματούσε να περιστρέφεται γύρω από τον άξονα της.  Αυτό όμως είναι κάτι φυσικό που συνήθως ξεπερνιέται και μεγαλώνοντας το άτομο ωριμάζει μέσα από τις εμπειρίες και αποκτά μια πιο ρεαλιστική οπτική και αξιολόγηση του εαυτού του, πιο κοντά στην πραγματικότητα.
Η άλλη περίπτωση, το να διατηρήσει κάποιος τα χαρακτηριστικά του νάρκισσου στην ενήλικη ζωή, είναι και πιο ανησυχητικό και πιο μόνιμο.  Η συμπεριφορά του χαρακτηρίζεται από εγωκεντρισμό, που από μόνος του δυσκολεύει απίστευτα μια πραγματικά ισότιμη, υγιή σχέση.    Και τα φάρμακα εδώ δεν βοηθάνε.  Ψυχοθεραπεία ετών και αν.
Όμως είπαμε και το άλλο στην προηγούμενη εκπομπή.  Ότι σε κάποιο ποσοστό ο ναρκισσισμός είναι και υγιής και απαραίτητος.  Είναι αυτό που ακούμε να λένε συχνά, για την αγάπη προς τον εαυτό, για τον αυτοσεβασμό και την αυτοαποδοχή.  Χωρίς έστω ένα μικρό ποσοστό ναρκισσισμού, όλα αυτά θα ήταν αδύνατα.  Φανταστείτε το, όπως ένας νάρκισσος, αλλά σε πιο μικρή κλίμακα, πιστεύει ότι είναι ο καλύτερος, ο πιο τέλειος, ο πιο αψεγάδιαστος.
Γιατί σε τελευταία ανάλυση, τι σημαίνει αγαπώ και αποδέχομαι τον εαυτό μου, όπως ακριβώς είμαι, με τα προτερήματα και τα ελαττώματα μου;  Τι σημαίνει αγαπώ και αποδέχομαι τον σύντροφο μου, σαν ένα ενιαίο σύνολο, με τα δυνατά του σημεία και τις αδυναμίες του;  Θα το αναλύσουμε αυτό.

Αγαπώ λοιπόν και αποδέχομαι τον εαυτό μου και τον άλλον, όπως ακριβώς είμαστε, με τα προτερήματα και τα ελαττώματα μας, σαν ένα ενιαίο, αδιαίρετο σύνολο, με τα δυνατά του σημεία ο καθένας και τις αδυναμίες του.  Και ναι, αυτή η δήλωση εμπεριέχει ένα μικρό, αλλά υγιές ποσοστό ναρκισσισμού, που σχετίζεται με την αυτοεικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας, σε σχέση με τους άλλους.
Πιστεύουμε στην αξία μας, παρά τα όποια μειονεκτήματα μας.  Αυτή είναι η κεντρική ιδέα της αγάπης και της αποδοχής του εαυτού μας και του άλλου.  Η διαφορά μας όμως από τον παθολογικό νάρκισσο, βρίσκεται κρυμμένη μέσα στην ίδια αυτή δήλωση.  Αντίθετα με ότι θα έκανε ένας παθολογικός νάρκισσος, στην δήλωση μας, εμείς λέμε «αγαπώ τον εαυτό μου με τα προτερήματα ΚΑΙ τα ελαττώματα μας», «αγαπώ τον άλλον με τα δυνατά του σημεία ΚΑΙ τις αδυναμίες του».
Σας υποψίασα καθόλου;  Ναι, αυτό που σκεφτήκατε συμβαίνει.  Είναι πολύ διαφορετικό να λες ότι αγαπάς τον εαυτό σου και τον άλλον, εστιάζοντας στα θετικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητας και αναγνωρίζοντας ότι έχει ελαττώματα και αδυναμίες και είναι πολύ διαφορετικό να μην αναγνωρίζεις και να μην είσαι καν σε θέση να δεις και να παραδεχτείς, ότι έχεις αδυναμίες.
Η τοξικότητα και το νοσηρό στοιχείο του νάρκισσου, δεν του επιτρέπει να δει ότι και αυτός, όπως όλοι, έχει αδυναμίες και ελαττώματα.  Πόσο μάλλον να τα παραδεχτεί δημόσια.  Επίσης, το «δοξάστε με» το έχει αναγάγει σε τέχνη.  Δεν του αρκεί που είναι καλός σε κάτι, αλλά θέλει και όλοι οι άλλοι να τον χειροκροτούν, να τον ραίνουν με ροδοπέταλα, να τον βάλουν σε βάθρο οι άλλοι, να κάνουν ανθρωποθυσίες για να τον τιμήσουν, να τον βάλουν στο επίσημο εορτολόγιο και να τον γιορτάζουν ετησίως.
Και είναι τόσο μεγάλη η ανάγκη του αυτή, που ακόμα κι εκεί που δεν υπάρχουν θετικά στοιχεία, εκείνος τα φαντάζεται και προσπαθεί να πείσει και τους άλλους και εξοργίζεται και γίνεται επιθετικός και βίαιος όταν δεν πείθει.  Είναι η θεμελιώδης διαφορά ανάμεσα στο είμαι και στο νομίζω ότι είμαι και παραδεχτείτε το επί τέλους, να μην έχουμε άλλα.

Είναι λογικό μέσα σε όλες αυτές τις σκέψεις να αναρωτηθεί κάποιος, που αγαπάει και εκτιμάει τον εαυτό του, «Μήπως τελικά είμαι ένας εγωκεντρικός, ένας νάρκισσος, ένας δυνάστης, ένας τύραννος, που ρουφάει και στεγνώνει τους ανθρώπους γύρω του;»
Σαν μια γρήγορη απάντηση θα έλεγα ότι μπορείς να κοιτάξεις τους ανθρώπους που βρίσκονται γύρω σου και δίπλα σου.  Αν τους βλέπεις ακόμα εκεί, γύρω σου και δίπλα σου, αυτό σημαίνει, ότι μάλλον τα πας καλά.  Αν δεν βλέπεις τάσεις φυγής ή αποφυγής, αν οι σημαντικοί σου άνθρωποι στέκονται κοντά σου και σε στηρίζουν και σε φροντίζουν και σε αγαπούν και δεν σε έχουν εγκαταλείψει, το πιο πιθανό είναι να μην είσαι ένα τοξικό βαμπίρ.  Αυτό έτσι, στα πολύ γρήγορα.
Αλλά επειδή οι νάρκισσοι δεν έχουν μια πολύ ξεκάθαρη και ρεαλιστική εικόνα της πραγματικότητας και του ποιοι είναι και τι και πόσα σημαίνουν για τους άλλους, αφήστε με να σας δώσω μερικά hints, με μερικά σημάδια που οι ειδικοί λένε, ότι πιθανώς να παραπέμπουν σε ναρκισσισμό.
1. Ζηλεύεις ανθρώπους που είναι ή φαίνονται ή δείχνουν πιο πετυχημένοι από εσένα.  Ναι, όλοι ζηλεύουμε λιγάκι, αλλά πόσο όμως;  Θανάσιμα ή κάπως;
2. Πιστεύεις ότι είσαι εξαιρετικά ταλαντούχος και δεν έχεις τις φυσικές αμφιβολίες και τις αμφιταλαντεύσεις, που βασανίζουν τον κάθε υγιή άνθρωπο.
3. Οι γονείς σου σε κανάκευαν σε κακουργηματικό βαθμό, όταν ήσουν παιδί.
4. Το απολαμβάνεις υπερβολικά, άλλα και το επιδιώκεις, να σε θαυμάζουν, να σε επαινούν και να σου δίνουν προσοχή, εκεί που άλλοι νιώθουν άβολα με τις κολακείες και κοκκινίζουν.
5. Δυσκολεύεσαι να διατηρήσεις μακροχρόνιες σχέσεις.
6. Δεν έχεις φίλους με τους οποίους άνετα θα μοιράζουν τα πάντα.
7. Κατά κανόνα νιώθεις πως οι άλλοι σου φέρονται άδικα και δεν σου αναγνωρίζουν τα ταλέντα σου, ενώ κατά τη γνώμη σου, είσαι κορυφή σ' αυτό που κάνεις.
8. Περισσότερο από συχνά νιώθεις πως αξίζεις περισσότερα απ' αυτά που παίρνεις.
9. Λατρεύεις να μιλάς και οι άλλοι να σ' ακούνε.
10. Ο σκοπός σου είναι να γίνεις διάσημος και τότε ακόμα πιο διάσημος.
11. Απολαμβάνεις να παίρνεις σημαντικές αποφάσεις που επηρεάζουν βαθιά τις ζωές των άλλων, εκεί που άλλοι δεν θέλουν να έχουν καμία σχέση και επομένως και καμία ευθύνη σχετικά με τις αποφάσεις ζωής των άλλων.

Συνεχίζω με τα σημάδια του ναρκισσισμού.
12. Η κακή κριτική σε επηρεάζει άσχημα και παίρνεις την παραμικρή κριτική προσωπικά.
13. Έχεις κατηγορηθεί συχνά (δίκαια ή άδικα) ότι είσαι τελείως αναίσθητος για τα συναισθήματα των άλλων.
14. Σπανίως φέρεσαι απολύτως αυθόρμητα και πολλές φορές εκμεταλλεύεσαι τους άλλους για να κερδίσεις αυτό που θες.
15. Η διάθεσή σου αλλάζει συχνά ακόμα κι αν δεν το δείχνεις.
16. Οι άλλοι πρέπει να σε βλέπουν ως ανώτερό τους, γοητευτικό και όμορφο και εξοργίζεσαι όταν αδιαφορούν.
17. Τρέμεις την απόρριψη και αν σου φερθούν άσχημα, θέλεις απεγνωσμένα εκδίκηση.
18. Εκνευρίζεσαι και τσαντίζεσαι σε υπερθετικό βαθμό, όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως τα περίμενες.
19. Σε έχουν κατηγορήσει πολλές φορές, δίκαια ή άδικα δεν έχει σημασία, πως είσαι control freak και εγωκεντρικός.
20. Eείσαι και επιδιώκεις να είσαι το κέντρο της προσοχής σε μεγάλες κοινωνικές συναθροίσεις.
21. Συχνά πιάνεις τον εαυτό σου να υπερβάλλει για την αξία των επιτευγμάτων σου.
22. Κατά τη γνώμη σου, οι περισσότεροι άνθρωποι είναι κατώτεροί σου.
23. Κρύβεις τις ανασφάλειες σου.
24. Μιλάς πολύ για τον εαυτό σου γενικά, σε κοινωνικές περιστάσεις και στα σόσιαλ μίντια.
25. Το βρίσκεις πολύ εκνευριστικό όταν κάποιος διαφωνεί μαζί σου, σε βαθμό που δυσκολεύεσαι να το διαχειριστείς.
26. Αν πρέπει να κάνεις μια ομαδική δουλειά, προτιμάς να είσαι ο επικεφαλής και αν δεν είσαι, γίνεσαι.
27. Νοιάζεσαι πάρα πολύ για το πώς σε βλέπουν οι άλλοι.
28. Χρησιμοποιείς το σεξ κύρια για να ασκείς δύναμη και έλεγχο στο σύντροφό σου.
29. Απεχθάνεσαι όταν οι άνθρωποι της ζωής σου έχουν συναισθηματικές ή προσωπικές απαιτήσεις από σένα.
30. Μπορεί ακόμα να φτάσεις και στην αποχή απ' το σεξ, μπροστά στο ενδεχόμενο της συναισθηματικής εγγύτητας με έναν σύντροφο.
Αν, λέω τώρα αν, διαπιστώσεις κάποια από αυτά τα σημάδια στον εαυτό σου, μην το πάρεις κατάκαρδα.  Ξαναλέω, ότι το θέμα δεν βρίσκεται εκεί, στα χαρακτηριστικά αυτά, αλλά σε πιο ποσοστό και σε ποια έκταση και με ποια ένταση τα βλέπεις αυτά να υπάρχουν.
Και θέλετε και το άλλο;  Λέω, από την στιγμή που είσαι σε θέση να διαγνώσεις τα χαρακτηριστικά αυτά επάνω σου και έχεις ενσυναίσθηση του ποιος είσαι, ψώνιο ή όχι, αυτό σημαίνει ότι έχεις μια ρεαλιστική αντίληψη της πραγματικότητας και του εαυτού σου.  Οι νάρκισσοι δεν έχουν.

Τι είδους ναρκισσιστές είμαστε;
Η αλήθεια είναι πως στοιχεία ναρκισσισμού και εγωισμού όλοι έχουμε, αλλά όταν τα στοιχεία αυτά κυριαρχούν, τότε αρχίζουμε να μιλάμε για διαταραχή προσωπικότητας, η οποία είναι ένα σοβαρό πρόβλημα και χρειάζεται αντιμετώπιση.  Το πρόβλημα, όμως, είναι πως ο ενδιαφερόμενος δεν το ξέρει, επομένως δεν έχει καμία διάθεση να κάνει κάτι γι’ αυτό.  Είναι σαν μια αρρώστια, όπου ο ασθενής αισθάνεται μια χαρά, αλλά ο κόσμος γύρω του υποφέρει.
Εγωιστές, αυτάρεσκοι, ξερόλες ... οι τύποι αυτοί μοιάζουν να είναι, αλλά δεν είναι επακριβώς η ψυχή της παρέας, διότι τους απορροφά τόσο πολύ η απασχόληση με τον εαυτό τους, τόσο πολύ απαξιούν να ασχοληθούν με τους άλλους, που στο τέλος η συναναστροφή μαζί τους καταντάει ενοχλητική.
Η υπερβολική αυταρέσκεια είναι πολύ συνηθισμένη και πιθανότατα ξέρετε κάποιον που έχει εμμονή με την εικόνα του, αν δεν είστε εσείς οι ίδιοι.  Στις μέρες μας, λ.χ. η πιο χαρακτηριστική ένδειξη ναρκισσισμού είναι οι συνεχείς και επίμονες αναρτήσεις selfies και προσωπικών δεδομένων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που σε κάνουν να σκέφτεσαι ότι «Εντάξει παιδιά, το καταλάβαμε, το εμπεδώσαμε, τι φοβεροί τύποι είσαστε!  Έλεος, φτάνει πια, σώνει!  Λυπηθείτε μας!»
Οι ναρκισσιστές είθισται να πιστεύουν πως είναι καλύτεροι, πιο έξυπνοι και πιο σημαντικοί απ’ όλους τους άλλους και ασφαλώς περιμένουν οι άλλοι να τους φέρονται αναλόγως.  Δηλαδή όταν λέμε αναλόγως, να μην μπερδευόμαστε, εννοούμε με τιμές αρχηγού κράτους τουλάχιστον.  Στη χειρότερη.  Στην καλύτερη θα περίμεναν να προταθούν στο Βατικανό ή στο Πατριαρχείο για αγιοποίηση και ένταξη τους στο επίσημο εορτολόγιο.

Πώς μπορούμε, όμως, να ξέρουμε πόσο ναρκισσιστές είμαστε;  Σύμφωνα με τους μελετητές του φαινομένου, υπάρχουν τρεις τύποι προσωπικότητας, τρία είδη συμπεριφοράς τα οποία σχετίζονται με τον ναρκισσισμό.
Μια ομάδα στο τμήμα ψυχολογίας στην ιατρική σχολή του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, επινόησε ένα τεστ το οποίο μπορεί να μας δώσει μία ιδέα για το αν έχουμε πρόβλημα ή όχι.  Το τεστ τιτλοφορείται Narcissism Spectrum Scale, NSS - Κλίμακα Φάσματος Ναρκισσισμού και το δοκίμασαν σε αρκετές εκατοντάδες ενήλικες όλων των ηλικιακών ομάδων και κοινωνικών τάξεων, απ’ όλο τον κόσμο.
Η έρευνα αυτή αποκάλυψε ότι σε όλους τους ανθρώπους υπάρχουν τρία βασικά χαρακτηριστικά:
Ο «ηχωισμός» (echoism) από την ηχώ, ένα χαρακτηριστικό σύμφωνα με το οποίο ένας άνθρωπος νιώθει πολύ σπάνια ξεχωριστός ή και ποτέ και εστιάζει στους άλλους εις βάρος των δικών του αναγκών.  Ουσιαστικά ζει σαν ηχώ των άλλων εξ ου και το όνομα echoism.
Ο υγιής ναρκισσισμός.  To άτομο εδώ είναι συμπονετικό και ικανό να δίνει και να δέχεται βοήθεια, αλλά ταυτοχρόνως είναι και φιλόδοξο και με αυτοπεποίθηση.
Ο ακραίος ναρκισσισμός. Κατ’ αυτόν, το άτομο είναι χειριστικό, εριστικό, επιζητά διαρκώς επιβεβαίωση, έπαινο, θαυμασμό, προσοχή και υποφέρει από εσωτερικές και γι αυτό δύσκολα αντιληπτές, διακυμάνσεις της αυτοπεποίθησής του.
Στους ανθρώπους γενικά να ξέρετε, υπάρχουν χαρακτηριστικά και των τριών αυτών κατηγοριών, αλλά σε κάθε περίπτωση ένα από αυτά υπερέχει και μας χαρακτηρίζει.
Το ποσοστό αυτό των ατόμων που έκαναν το τεστ και είχαν βαθμολογία κάτω του μέσου όρου στον ακραίο ναρκισσισμό και εξαιρετικά υψηλή στον υγιή ναρκισσισμό, είναι οι άνθρωποι για τους οποίους λέμε ότι φωτίζουν τον χώρο όπου μπαίνουν, εμπνέουν αντί να υπομονεύουν τους άλλους και βλέπουν τον εαυτό τους, τους ανθρώπους που τους περιβάλλουν και τον κόσμο όλο με μια ασυνήθιστα καλή διάθεση, ένα πράγμα σαν να φοράνε ... ροζ γυαλιά.

Τι είναι αυτό που κάνει έναν ηγέτη νάρκισσο;
Οι νάρκισσοι έχουν οράματα, αλλά πάλι οράματα έχουν και οι έγκλειστοι στα ψυχιατρεία.  Λένε οι ειδικοί ότι στην πλειοψηφία τους οι μεγάλοι ηγέτες της ιστορίας, αλλά και όλοι σχεδόν οι σύγχρονοι επιτυχημένοι CEO και business men, ήταν νάρκισσοι.  Ο βασικός χαρακτηρισμός του ηγέτη είναι αυτός που οι άνθρωποι εύκολα θα ακολουθούσαν και οι ναρκισσιστές είναι πολύ ικανοί στο να προσελκύουν ακολούθους.  Είναι κάτι που το έμαθαν από μικρά παιδιά και με τα χρόνια το τελειοποίησαν.  Μην ξεχνάτε αυτό που είπαμε αρχή – αρχή.  Δεν είναι καθόλου δύσκολο να ερωτευτείς ένα νάρκισσο.  Οι νάρκισσοι έχουν εξασκηθεί και είναι πολύ καλοί με το παιχνίδι της γοητείας.  Μέχρι να σε σαγηνέψουν και να σε βάλουν στο πλήρωμα της γαλέρας, να τραβάς κουπί, όσο εκείνοι θα σε μαστιγώνουν αλύπητα, για πιο γρήγορα.  Πολύ ικανοί με τον προφορικό αλλά και τον γραπτό λόγο, μπορούν να επηρεάσουν άλλους και συνήθως είναι χαρισματικοί ομιλητές, διαθέτουν προσωπικό μαγνητισμό και μπορούν να ξεσηκώσουν τον ενθουσιασμό.
Αλλά όσο οι άνθρωποι χρειάζονται έναν ηγέτη να τους παρασύρει, άλλο τόσο οι ηγέτες χρειάζονται ακολούθους.  Αυτή είναι η αλήθεια.  Θυμηθείτε τον Τσώρτσιλ ο οποίος στα χρόνια του πολέμου έλεγε «Μην ρωτάτε τι μπορεί να κάνει η πατρίδα για σας.  Ρωτήστε τι μπορείτε εσείς να κάνετε για την πατρίδα».  Όσο αυτές οι ομιλίες ξεσήκωναν και ενθουσίαζαν τα πλήθη, άλλο τόσο τόνωναν την αυτοπεποίθηση και τα πιστεύω του ομιλητή, ο οποίος έτσι γίνεται πιο αυθόρμητος και πιο απελευθερωμένος από περιοριστικά πιστεύω και ακόμα πιο αποτελεσματικός στο παιχνίδι του επηρεασμού των άλλων και αρχίζουν σιγά – σιγά να πιστεύουν ότι είναι αήττητοι.  Και αυτό ενθουσιάζει ακόμα περισσότερο τους ακολούθους τους.
Το αρνητικό της υπόθεσης είναι, ότι όσο αυξάνεται η αυτοπεποίθηση του νάρκισσου, αρχίζει όλο και λιγώτερο να ακούει τους άλλους.  Αντί να ακούνε όλες τις πλευρές, επιζητούν να ακούν μόνο αυτές που εξυπηρετούν το σκοπό τους.  Δεν προσπαθεί πια να πείσει τους άλλους και αγνοεί όσους δεν συμφωνούν.  Και αυτό είναι η αρχή της επικείμενης ιστορικών διαστάσεων καταστροφής, διότι αγνοώντας τις προειδοποιήσεις και οδηγούμενοι από υπερβολική αυτοπεποίθηση, γίνονται ριψοκίνδυνοι και τελικά επικίνδυνοι.
Σκεφτείτε ναζιστική Γερμανία στο σημείο αυτό.

Αυτό τώρα με την υπερβολική αυτοπεποίθηση, τους κάνει να είναι υπερβολικά ευαίσθητοι στην παραμικρή κριτική.  Σκεφτείτε εδώ τον Μέγα Αλέξανδρο, που σκότωσε τον καλύτερο και πιο έμπιστο φίλο του, σε μια στιγμή κρίσης, όταν τόλμησε να του κάνει μια ήπια κριτική.  Απομονώνονται ψυχικά, χτίζουν αποστάσεις και ζουν σ’ ένα κόσμο αποκλειστικά δικό τους και χτίζουν γύρω τους ένα συναισθηματικό οχυρό πιο ισχυρό και από το Fort Knox.  Όσο κι αν αρχικά δείχνουν να καίγονται για την γνώμη και την αποδοχή των άλλων, από το σημείο αυτό και μετά, δεν τους ενδιαφέρουν οι άλλοι, παρά μόνο στο βαθμό που συμφωνούν μαζί τους και είναι έτοιμοι να ακολουθήσουν.
Και αυτό που λένε οι μεγάλοι ηγέτες ότι επιδιώκουν την συνεργασία, στην πραγματικότητα σημαίνει ότι επιδιώκουν έναν αριθμό από ακολούθους, που συμφωνούν μαζί τους, που θα κάνουν αυτό που τους λέει αδιαμαρτύρητα και χωρίς να χρειάζεται να δίνει πολλές εξηγήσεις, διότι, πώς να το κάνουμε, αυτός ξέρει, ενώ εκείνοι όχι.  Έτσι δεν είναι καλοί ακροατές και βλέπουν την οποιαδήποτε, έστω και ήπια κριτική, εχθρικά.
Όλα αυτά όμως δεν εμπόδισαν μερικούς από τους ισχυρότερους ανθρώπους στην ιστορία να επικοινωνήσουν με τις μάζες και να εμπνεύσουν.  Ούτε ο Τσώρτσιλ ούτε ο Ντε Γκωλ ούτε ο Στάλιν ούτε ο Μάο Τσε Τουνγκ είχαν εμπάθεια ή ενσυναίσθηση.  εν τούτοις ενέπνευσαν τον λαό τους, χάρη στο πάθος τους και την προσωπική τους πεποίθηση, σε μια εποχή που ο κόσμος είχε απόλυτη ανάγκη την βεβαιότητα που έδειχναν.  Ακούστε μερικούς.
Μέγας Αλέξανδρος, Ναπολέων Βοναπάρτης, Μαχάτμα Γκάντι, Αδόλφος Χίτλερ, Στάλιν, Σαντάμ Χουσεήν, Φραγκλίνος Ρούσβελτ, οι περισσότεροι δικτάτορες, από πολιτικούς και ηγέτες.
Μαντόνα και Κιμ Καρντάσιαν, Σάρον Στόουν, Έλβις Πρίσλευ, Τσάρλυ Τσάπλιν, Μάρλον Μπράντο, Simon Cowell  από το καλλιτεχνικό κύκλωμα.
Apple’s Steeve Jobs, Facebook's Mark Zuckerberg, στην πλειοψηφία τους οι CEOs.
Πάμπλο Πικάσο από τον τομέα της τέχνης, Εύα Περόν από τα παρασκήνια, Λη Χάρβεϊ Όσβαλντ από το πουθενά.
Και φυσικά ο σύγχρονος μας Ντόναλντ Τραμπ, που είναι ένα μείγμα επιχειρηματία, κλόουν και εσχάτως και πολιτικού.

Σπίρτα μου έχω την εντύπωση ότι το εξαντλήσαμε το θέμα μας.  Το κοιτάξαμε από όλες τις πλευρές, από την θετική, από την αρνητική, είδαμε τα συν και τα μείον, τα λογικά όρια και την υπέρβαση τους.
Το συμπέρασμα είναι, αν μπορείς να τους αποφύγεις, απόφυγε τους.  Σε κάθε άλλη περίπτωση, βάλε τους στο εικόνισμα, άναψε τους ένα κερί και θυμιάτισε.  Εναλλακτικά πρόσφερε τους χρυσό και σμύρνα, αλλά να ξέρεις ότι το ένα δεν αποκλείει το άλλο.  Δηλαδή και πάλι μπορεί να μην είναι ευχαριστημένοι.
Αν η ζωή και οι μοίρες σε έριξαν πάνω σε ένα νάρκισσο, το θέμα δεν είναι αν θα τον αφήσεις να ζήσει.  Το θέμα βρίσκεται στο αν θα αφήσεις πίσω σου ανιχνεύσιμο DNA.  Αυτό είναι το θέμα.  Και η απάντηση σε τέτοιου είδους συμπεριφορές είναι δυο λέξεις - ένα δάχτυλο.  Το μεσαίο.

Εμείς ανανεώνουμε το ραντεβού μας εδώ, για την άλλη Παρασκευή στις 7 το βράδυ και μαζί τους όρκους πίστης και αιώνιας αγάπης ανάμεσα μας.  Όσοι ξεχασιάρηδες, η εκπομπή Don’t Mess with Cats μεταδίδεται επίσης σε επανάληψη Σάββατο πρωί στις 10, αχάραγα, με τον πρώτο καφέ.  Φέρνετε μόνο το κέικ.
Καλή συνέχεια και καλή μας άνοιξη, όπως πάντα με ένα για τον δρόμο.








DON'T MESS WITH CATS - They are lions in disguise
On Air: κάθε Παρασκευή στις 7 το βράδυ
On Replay: Σάββατο πρωί στις 10, αχάραγα με τον πρώτο καφέ. Bring the cake!


Το post γρατζουνίστηκε responsibly από το * Κεραμιδόγατο

Όσοι δεν πρόλαβαν τις ζωντανές εκπομπές, οι εκπομπές διατίθενται στο Mixcloud, σε πακέτο για το σπίτι ;-)


DON'T MESS WITH CATS - THEY ARE LIONS IN DISGUISE
Live On Air: κάθε Παρασκευή στις 7 το βράδυ
On Replay: Σάββατο πρωί στις 10, αχάραγα με τον πρώτο καφέ. Bring the cake!
Όλες οι αναρτήσεις και το περιεχόμενο εδώ, γρατζουνίστηκαν responsibly από το * Κεραμιδόγατο
Όσοι δεν πρόλαβαν τις ζωντανές εκπομπές, οι εκπομπές διατίθενται στο Mixcloud, σε πακέτο για το σπίτι ;-)


Forget Me Not - Ακολουθήστε το Κεραμιδόγατο:


ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΝ